Παρακολουθώντας τις τηλεοπτικές εκπομπές, έχω βάσιμες υποψίες ότι και αυτοί οι δοσίλογοι που μας κυβερνούν, ετοιμάζονται να κόψουν τις συντάξεις. Από την άλλη, είδα την κυρία Θεανώ Φωτίου να επιτίθεται σε υψηλούς τόνους στον Παπαδάκη ρωτώντας «ξέρετε εσείς κανέναν άλλο τρόπο;» και μου φάνηκε πειστική. Τα ίδια ακριβώς, άλλωστε, έλεγαν και όλοι οι υπουργοί των προηγούμενων κυβερνήσεων γερμανοτσολιάδων.

Ο γκέι ακτιβιστής ανέμιζε την πολύχρωμη σημαία της ελευθερίας και πανηγύριζε τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στο εκλογικό κέντρο το βράδυ της Κυριακής. Λίγα λεπτά μετά παρακολουθούσε τον Αλέξη Τσίπρα να υποδέχεται με μια ζεστή αγκαλιά τον Πάνο Καμμένο και να χαιρετούν μαζί το συγκεντρωμένο πλήθος. Οσο μιλούσε ο νικητής, η σημαία κυμάτιζε. Στο πάρτι της νίκης όλοι είναι χαρούμενοι.

Το περιώνυμο «μήνυμα της κάλπης» έχει όλη την αμφισημία της κατάστασης στην οποία βρίσκεται η χώρα μετά τη μνημονιακή στροφή του ΣΥΡΙΖΑ. Εκ πρώτης όψεως μπορείς να το διαβάσεις με τη ματιά «πάλι τα ίδια βγήκανε». Ο κόσμος ξαναψήφισε Τσίπρα με το ίδιο ποσοστό και ο Τσίπρας έκανε πάλι μια οπισθοδρομική κυβέρνηση, χωρίς βεβαίως εκείνους και εκείνες που ο λαός έστειλε ευτυχώς στο περιθώριο.

ΜΙΑ σταγόνα αρκεί για να ξεχειλίσει το γεμάτο ποτήρι. Θα μπορούσε να είχε στάξει αργά το βράδυ της 13ης Αυγούστου 2015. Η Ολομέλεια της Βουλής δεν είχε ξεκινήσει ακόμη να συζητάει. Η διάσκεψη των Προέδρων - πρώτη φορά στα χρονικά - μεταδιδόταν ζωντανά από το Κανάλι της Βουλής.

Η Ευρώπη παρακολουθεί και στοχάζεται πάνω στο φαινόμενο ΣΥΡΙΖΑ και, ειδικότερα, στο φαινόμενο Τσίπρας. Και προσπαθεί να αφομοιώσει τις συνέπειες ξεκινώντας από την παραδοχή ότι το φαινόμενο είναι πολύ πιο σταθερό και μόνιμο απ’ ό,τι αρχικά είχε εκτιμηθεί. Ο Αλέξης Τσίπρας ουσιαστικά επανεξελέγη με αλώβητες τις δυνάμεις του ως «θύμα της Ευρώπης».

Ο Δημήτρης Καμμένος που αποπέμφθηκε από την κυβέρνηση, αρνείται ότι έγραφε τα τερατώδη μηνύματα στο twitter, άλλοι του τα γράφανε, λέει. Αλλά τον περασμένο Ιούνιο, ουσιαστικά χθες δηλαδή, δεν τον άγγιζαν οι επικρίσεις του Κεντρικού Ισραηλιτικού Συμβουλίου για τη χρήση εκ μέρους του μιας φωτογραφίας της εισόδου του Αουσβιτς, προκειμένου να παραλληλίσει το Ολοκαύτωμα με την Ελλάδα της χρεοκοπίας. Αδιαφορούσε όμως τότε για τις επικρίσεις, μάζευε ψήφους.

«Όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν» λέει το τραγούδι του Νίκου Παπάζογλου και αυτό θα μπορούσε να είναι το μήνυμα των εκλογών της 20ης Σεπτεμβρίου. Η κυβέρνηση Τσίπρα που οδήγησε τη χώρα σε εκλογές με την παραιτησή της τον Αύγουστο, θα συνεχίσει το έργο της με οριακή κοινοβουλευτική πλειοψηφία η οποία δε δείχνει ικανή να αντέξει στο χρόνο. Η αλήθεια είναι οτι η ανθρωπογεωγραφία της κοινοβουλευτικής ομάδας του Σύριζα αποτελεί ένα ερωτηματικό μετά την αποχώρηση της Αριστερής Πλατφόρμας οπότε οι προβλέψεις μοιάζουν ριψοκίνδυνες. Όμως η σύνθεση της νέας κυβέρνησης δείχνει την κατεύθυνση που θέλει να ακολουθήσει ο επανεκλεγείς Πρωθυπουργός και τα μηνύματα δεν είναι ενθαρρυντικά.

Αυτό που ο Πρωθυπουργός ονόμασε «συντροφική χημεία» έχει δοκιμαστεί και ξαναδοκιμαστεί στην πράξη. Γι’ αυτό και μπορεί να επιβιώνει χωρίς να έχει πια ανάγκη τη συγκολλητική ουσία του αντιμνημονίου. Εχει επιχωματώσει το ιδεολογικό παρελθόν. Εχει εξελιχθεί σε μετα-ιδεολογική επιμειξία.

Οι Ρηγάδες που γνωρίσαμε παλιά, είχαν ένα ιδιαίτερο προσόν που έκανε τη διαφορά τους απ’ όλους: Όταν οι υπόλοιποι (Κνίτες των Γκουλάκ, Μαοϊκοί των παγετώνων, αντιεξουσιαστές, «αυτόνομοι» κ.λ.π.), εκφράζαμε την πίστη μας σε βεβαιότητες, αυτοί διατύπωναν τη γνώμη τους ή την αμφιβολία τους. Που πάει να πει πως σε αντίθεση με όλους τους άλλους, ήταν οι μόνοι που δημιουργούσαν πολιτική.

...Πολλοί είναι εκείνοι που βλέπουν στην κ. Κωνσταντοπούλου μια πολλά υποσχόμενη πολιτικό που μελλοντικά θα προσφέρει μεγάλες και σπουδαίες υπηρεσίες στη χώρα.Διακινδυνεύω την πρόβλεψη πως αυτό δε θα καταστεί δυνατό γιατί η κ. Κωνσταντοπούλου συνεργάζεται θαυμάσια μόνο με τον εαυτό της και μόνο με εκείνους που της αναγνωρίζουν την πρωτοκαθεδρία και το αλάθητο. Αυτά τα στοιχεία εγγυώνται πως ό,τι κάνει θα το κάνει για τον εαυτό της και όχι για τη χώρα. Η ΛΑ.Ε του Π. Λαφαζάνη θα συνεργαστεί με την κ. Κωνσταντοπούλου όχι γιατί δεν αντιλαμβάνεται τα προβλήματα που πολύ σύντομα θα έχει μαζί της, αλλά γιατί το κύριο για την ΛΑ.Ε στην παρούσα φάση είναι να οικειοποιηθεί την εκλογική επιρροή της τέως ΠτΒ ενόψει του «πολέμου» που έχει κηρύξει εναντίον του Α. Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ.

Όποιος παρακολούθησε την πρόσφατη τρίωρη συνέντευξη τύπου που παραχώρησε η κ. Ζωή Κωνσταντοπούλου, αναλύοντας διεξοδικά το έργο της κατά το τελευταίο εξάμηνο, πρέπει μάλλον να κατάλαβε ότι η ΠτΒ διεκδικεί πλέον ένα νέο πολιτικό ρόλο, που υπερβαίνει κατά πολύ τη θεσμικά ουδέτερη θέση της. Στο «μαραθώνιο απολογισμό» της, η ΠτΒ αναφέρθηκε αναλυτικά στα πορίσματα των νέων επιτροπών, οι οποίες συγκροτήθηκαν με δική της πρωτοβουλία (αλλά και με πλήρη κάλυψη και υποστήριξη του ίδιου του πρωθυπουργού). Η μία επιτροπή απεφάνθη ότι το ελληνικό χρέος είναι παράνομο, επαχθές και επονείδιστο. Η δεύτερη κατέληξε στο συμπέρασμα πως οι Γερμανοί πρέπει να καταβάλουν άμεσα στη χώρα μας τις πολεμικές αποζημιώσεις για τις ναζιστικές βιαιότητες του Β΄ παγκόσμιου πολέμου.

Την πενταετία της κρίσης τα κόμματα του πρώην δικομματισμού δεν ήρθαν σε ουσιαστική ρήξη με το ευρύ δίκτυο διαπλοκής και πελατειακών σχέσεων που οικοδόμησαν. Η απροθυμία τους για δίκαιες περικοπές δαπανών και μεταρρυθμίσεις εκσυγχρονισμού του κράτους και βιώσιμης ανάπτυξης είχε ως αποτέλεσμα να σηκώσουν το βάρος της προσαρμογής τα πιο αδύναμα κι απροστάτευτα στρώματα της κοινωνίας. Χαμηλόμισθοι και χαμηλοσυνταξιούχοι, στον ιδιωτικό τομέα οι περισσότεροι, οι νέοι και οι μικρομεσαίες επιχειρήσεις.