Μερικές φορές μας περνάει απ’ το μυαλό πως κάτι πολύ κακό μπορεί να μας συμβεί. Για παράδειγμα ένας σεισμός. Κατά κανόνα όμως το απωθεί, και ευτυχώς που το κάνει, γιατί αλλιώς το συνεχές άγχος θα μας διέλυε ψυχολογικά. Υπάρχουν ωστόσο συμφορές οι οποίες όχι μόνο είναι προβλέψιμες αλλά και ιάσιμες, διότι δεν οφείλονται στα τυφλά στοιχεία της φύσης. Κι αυτές δεν μας φοβίζουν· μας εξοργίζουν. Τέτοια ήταν και η σφαγή των παιδιών στο Τέξας πριν από τρεις βδομάδες. Δεν είναι η πρώτη φορά και δυστυχώς δεν θα είναι η τελευταία.

«Ανεπαισθήτως», που θα έλεγε ο ποιητής, ογκώνεται και στη χώρα μας μια επικίνδυνη Ακροδεξιά. Μέσα στην κυβέρνηση, με την προκλητική στήριξη ορισμένων ΜΜΕ και των αρθρογράφων τους. Και συνακόλουθα σε ένα τμήμα της κοινής γνώμης, που βαυκαλίζεται νομίζοντας ότι είναι «κεντροδεξιό» και του υπενθυμίζουν συστηματικά και, βεβαίως, μονόπλευρα τον εμφύλιο. Τρομοκρατώντας το.