Το 2021 ήταν η χρονιά που η χώρα δοκιμάστηκε πολλαπλώς και η διακυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη έδειξε τα όριά της. Ο απολογισμός μιλά από μόνος του… Μια κυβέρνηση και ένας Πρωθυπουργός που βαφτίζουν επιτυχίες τις αποτυχίες. «Πούλησαν» μέσω των media στους πολίτες την ιδέα ενός επιτελικού και αποτελεσματικού κράτους και τη χρονιά που μας άφησε βιώσαμε την κατάρρευση όχι μόνο του «επιτελικού» αλλά του κράτους γενικότερα. Και το 2021 επιβεβαιώσαμε κάτι που ξέραμε ήδη από το 2020. Για τις οποίες επιτυχίες πανηγυρίσουμε για τον σωτήρα Πρωθυπουργό, για τις αποτυχίες φταίει πάντα κάποιος άλλος. Τα καιρικά φαινόμενα, η κλιματική αλλαγή, η κακή μας η μοίρα, η αντιπολίτευση, οι πολίτες.

Δεν υπάρχει πρόληψη, δεν υπάρχει προετοιμασία, κάθε κρίση βρίσκει τη χώρα να πορεύεται ως ακυβέρνητο καράβι μέσα στην τέλεια καταιγίδα. Ας θυμηθούμε… Κακοκαιρία «Μήδεια», πυρκαγιές τον Αύγουστο του 2021, πανδημία εξάπλωση της μετάλλαξης «Δ», πανδημία εξάπλωση της μετάλλαξης «Ο», ενεργειακή κρίση. Γιατί σε όλα η χώρα πέρασε κάτω από τη βάση που η ίδια η κυβέρνηση έβαλε; Γιατί σε όσα μπορεί να συγκριθεί με άλλες ευρωπαϊκές χώρες τα πάει θεαματικά χειρότερα; Γιατί αυτά είναι τα όρια της σημερινής διοίκησης, γιατί εδώ συσσωρεύονται η ανικανότητα, η αλαζονεία, η έπαρση, το βαθύ πελατειακό κράτος με τις διαχρονικές ελλείψεις και υστερήσεις της χώρας μας να οργανωθεί επενδύοντας σε υποδομές, καινοτομία, πετυχημένες πρακτικές, διότι όταν διαρκώς κυνηγάς σαν χώρα το εφήμερο χάνεις το μακροπρόθεσμο.

Οσο παραμένει το σημερινό status quo, τόσο η χώρα θα αποδυναμώνεται, τόσο πιο πολύ θα υπονομεύεται η προοπτική του μέλλοντος. Οσα επικίνδυνα χαρακτηρίζουν τη σημερινή κυβέρνηση σε επίπεδο ιδεολογίας, ήθους, πρακτικών, σχεδιασμού μπορούν και πρέπει να αλλάξουν, για να μη χρεοκοπήσει η χώρα ξανά μέσα σε 15 χρόνια από την ίδια παράταξη.

Η Ελλάδα μπορεί να γυρίσει σελίδα. Να κάνει μια νέα αρχή, να ακολουθήσει τα όσα συμβαίνουν σε μια σειρά χώρες που γύρισαν σε προοδευτικές κυβερνήσεις τα τελευταία δύο χρόνια. Τα επόμενα χρόνια και για την Ευρώπη, αλλά ιδίως για την Ελλάδα θα είναι δύσκολα και ανηφορικά. Δεν χωράει κανένας πανηγυρισμός, κανένας εφησυχασμός. Είναι ανευθυνότητα, είναι σαν να ξεχνάμε τι περάσαμε από το 2008 ως το 2018. Δείτε το ύψος του δημοσίου χρέους, το εμπορικό και ενεργειακό ισοζύγιο, την παραγωγικότητα και την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας, τους δείκτες της κοινωνικής συνοχής και ανισοτήτων.

Η χώρα χρειάζεται αλλαγή και αλλαγές. Αλλαγές παντού, στη δημόσια διοίκηση, στη σχέση ιδιωτικού - δημόσιου τομέα, στην οργάνωση των υποδομών, του κοινωνικού κράτους και του κράτους πρόνοιας, στην πρόληψη και την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, στη μετάβαση στην ψηφιακή εποχή και την 4η βιομηχανική επανάσταση... Ολα αυτά που δεν μπορεί και δεν θέλει να αντιμετωπίσει από κάθε άποψη η σημερινή διακυβέρνηση. Ολα αυτά που χρήζουν παρεμβάσεων και βραχυπρόθεσμων και μεσοπρόθεσμων αλλά και σε βάθος χρόνου.

Ολα αυτά εύκολα γράφονται - δύσκολα γίνονται. Δεν καλούμαστε όμως να ανακαλύψουμε ξανά την Αμερική. Τα έχουν εφαρμόσει δίπλα μας και φαίνονται αποτελεσματικά. Από την προετοιμασία, από την εκφώνηση του συγκεκριμένου, από την κινητοποίηση των αντίστοιχών κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων μπορεί η χώρα να κάνει τη στροφή από τον φαύλο στον ενάρετο κύκλο.

Το ερώτημα που προκύπτει μετά από όλα αυτά είναι ποιος (;) πώς (;) πότε (;)… Οπως έγιναν όλες οι μεγάλες αλλαγές, όλα τα σαλπίσματα ελπίδας στην Ελλάδα, σε όλο τον κόσμο. Οι προοδευτικοί πολίτες, από σήμερα για ένα καλύτερο αύριο.