Είναι πια οφθαλμοφανές, ότι η κυβέρνηση της Ν.Δ. απεχθάνεται ό,τι είναι «δημόσιο». Όχι μόνο κάθε αίσθηση δημόσιου χώρου, όχι μόνο κάθε δημόσιο οργανισμό, αλλά ακόμα και κάθε εργαζόμενο στον δημόσιο τομέα.

Κυριευμένη από τη νεοφιλελεύθερη συνταγή ότι «το κράτος είναι ηλίθιο και οι εταιρείες σοφές», επιδιώκει σε όλα τα επίπεδα την έφοδο του ιδιωτικού παράγοντα. Έχουμε και λέμε: καταιγίδα αποκρατικοποιήσεων, καταδίωξη των δημόσιων ΑΕΙ, κατασυκοφάντηση των ΔΕΚΟ, πάγωμα μισθών στους δημοσίους υπαλλήλους, απουσία επενδύσεων σε δημόσιες πρωτοβουλίες και ό,τι άλλο μπορεί να συνυπολογίσει κανείς. Φυσικά, την ίδια ώρα στέκεται αμήχανη μπροστά στις ακραίες αρπακτικές διαθέσεις των ισχυρών της ιδιωτικής οικονομίας, είτε πρόκειται για τράπεζες είτε για εφοπλιστές είτε για ασφαλιστικές εταιρείες είτε για εργολάβους.

Στο Πέραμα, ας πούμε, δεν έδειξε αντανακλαστικά για το τραγικό περιστατικό. Εκεί δεν είδε ούτε τη σχετικοποίηση της ανθρώπινης ζωής μπροστά στο γρήγορο και εύκολο κέρδος ούτε τις αθλιότητες των ναυτιλιακών συμφερόντων.

Ο κ. Αλογοσκούφης, ο στρατηγός της οικονομικής πολιτικής, εκεί δεν έδειξε ευρηματικότητα επιχειρημάτων όπως για τις ΔΕΚΟ. Δεν είχε ευαισθησίες ως πολιτικός γι΄ αυτές τις πρωτόγονες συνθήκες εργασίας και παραγωγικότητας!

Η κυβέρνηση απασχολείται με το πώς θα συρρικνώσει τον ήδη περιορισμένο δημόσιο χώρο και το κοινωνικό κράτος. Επιχειρεί πρωτοβουλίες με όπλο τον κοινωνικό αυτοματισμό. Εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα κατά των εργαζομένων του Δημοσίου, άνεργοι κατά εργαζομένων, νεώτερες ηλικίες κατά παλαιοτέρων, άνδρες κατά γυναικών.

Αγνοεί ότι η διάλυση της κοινωνικής συνοχής είναι το πρώτο εμπόδιο σε κάθε προσπάθεια ανάπτυξης. Απέναντι σε αυτήν την αντικοινωνική πολιτική χρειάζεται ένα ισχυρό μέτωπο των συνδικάτων και των δυνάμεων της δημοκρατικής αντιπολίτευσης.

Για το καλό της χώρας!