Μεταπολίτευση: Το αλάτι και η δημοκρατία

Του χρόνου συμπληρώνονται 40 χρόνια από τότε που, ύστερα από τη δικτατορία, αποκαταστάθηκε, όπως λέγεται, η δημοκρατία. Οι οιωνοί - παρά τα πολλά ερείπια - ήταν ευνοϊκοί. Συστήθηκε μια Οικουμενική Κυβέρνηση για να οργανώσει το χάος και οι πολιτικοί που εμφανίστηκαν στη συνέχεια (Καραμανλής, Κύρκος, Παπανδρέου, Φλωράκης) φαίνονταν (τουλάχιστον αρχικά) να έχουν συναίσθηση του ρόλου τους. Σύμπασα η Ευρώπη (και όχι μόνο η Γαλλία) ήταν μαζί μας. Γίναμε μέλος της ΕΕ, παρά τις γραφικές φωνές ότι «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο». Νομιμοποιήθηκε το ΚΚΕ και φάνηκε να τελειώνει και τυπικά ο νέος Τριακονταετής Πόλεμος που άρχισε το 1944. Οτι έγιναν λάθη εξαρχής δεν το συζητάμε, αλλά τα πράγματα έδειχναν, καθώς πολιτικά ήμασταν τότε όλοι νέοι, πως θα γινόμασταν «άλλοι». Φευ! Οχι μόνο δεν γίναμε «άλλοι», δηλαδή καλύτεροι, αλλά με την πάροδο του χρόνου μας προέκυψαν καταστάσεις χειρότερες, όπως αποδείχθηκε, από τις παλιές: ο αφόρητος πασοκικός λαϊκισμός, η ανικανότητα της Αριστεράς να συστήσει έναν σοβαρό και ρεαλιστικό λόγο, γεγονός που μπέρδεψε πολλούς, το ανοικονόμητο πελατειακό κράτος, το γλοιώδες και παντοδύναμο τέρας του συνδικαλισμού κτλ. Μαζί παγιώθηκε και το μυθολόγημα για έναν λαό περιούσιο, καπάτσο, σοφό και δημοκρατικό. Ετσι η Βουλή, για την οποία, υποτίθεται, αγωνιστήκαμε, γέμισε με γραφικούς, με επίορκους, με κηπουρούς, με παρακοιμώμενους και παρακοιμώμενες.

Σαράντα χρόνια μετά, το ίδιο το άλας του πολιτεύματός μας, η Βουλή, δεν έχει απλώς μωρανθεί - ενεργεί, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, εναντίον της ίδιας της ύπαρξής της και του θεσμικού ρόλου της. Η Βουλή δεν έχει καταλυθεί από άρματα τεθωρακισμένα, κάτι που θα της έδιδε μια εικόνα «ηρωική» - έχει αλλοιωθεί και μιανθεί από εκείνους τους οποίους ο σοφός και δημοκρατικός λαός έχει «τιμήσει» με την ψήφο του. Αρα, πρέπει να σκεφθούμε, κάποια αντιηρωική ευθύνη θα πρέπει να έχουμε όλοι μας γι’ αυτό. Κάπου θα πρέπει να φταίμε κι εμείς. Δεν γίνεται να είμαστε ο κυρίαρχος λαός, να ψηφίζουμε, να εκλέγουμε ελεύθερα και αβίαστα και την ίδια στιγμή να είμαστε αμέτοχοι σε όσα συμβαίνουν και να αισθανόμαστε εξαπατημένοι.

«Α!» θα πουν κάποιοι. «Τι έωλο επιχείρημα. Τι διαστρέβλωση των πραγμάτων! Την ευθύνη την έχουν τα κόμματα. Καλύτερα: τα κυβερνητικά κόμματα. Οι συνεργάτες του ΔΝΤ, οι πουλημένοι στους τοκογλύφους, στο ντόπιο και στο ξένο κεφάλαιο κτλ. Οταν έρθουμε εμείς στα πράγματα, τότε όλα αυτά θα σταματήσουν. Ο λαός θα γίνει πάλι κυρίαρχος και παντοδύναμος». Αυτό το έχουμε ακούσει πάρα πολλές φορές μέσα σε αυτά τα χρόνια. Και όταν έρχεται ο ένας, και όταν φεύγει ο άλλος, πάλι τα ίδια ακούμε. Αλλά αυτά ανήκουν (λέμε) στο παρελθόν. Τώρα έχουμε νέα δεδομένα.

Ας δούμε, λοιπόν, με βάση τη σύνθεση της σημερινής Βουλής και κυρίως με βάση τις δηλώσεις των ίδιων των ενδιαφερομένων για τη σωτηρία της πατρίδας, ποιοι είναι εκείνοι οι «νέοι» και αδιάφθοροι που θα έρθουν αύριο, ευλογημένοι από την ψήφο του κυρίαρχου, δημοκρατικού λαού να «καθαρίσουν». Κυριολεκτικά και μεταφορικά. Καθαρές, λοιπόν, και άσπιλες είναι εκείνες οι Νέες Δυνάμεις (όπως θα έλεγε και ο Οργουελ) που θα επαναφέρουν το Σύνταγμα του 1944 από τη μια και την γκεμπελική πολιτική από την άλλη. Αυτοί (πάντα κατά τα δηλωθέντα) που έδρασαν στον Μελιγαλά και αυτοί που έθαψαν τους άλλους «στον Γράμμο και στην άμμο». Αυτοί που θα κρεμάσουν τους μεν και αυτοί που θα παλουκώσουν τους δε. Αυτοί. Αυτές. Οι αλυτρωτικοί, εμφυλιακοί Συριζαίοι-ες. Οι τα φαιά φέροντες και φρονούντες, καθαρόαιμοι Ελληναράδες, γραφικοί και αδίστακτοι συνάμα φασιστοειδείς. Αυτοί ακριβώς που ο σοφός και δημοκρατικός λαός εξέλεξε αβίαστα και ελεύθερα. Αυτοί που αύριο (νομοτελειακά αυτό φαίνεται να έρχεται) θα είναι κυβέρνηση οι μεν και αντιπολίτευση οι δε. Ως την επόμενη στιγμή που οι ρόλοι με την ψήφο του λαού θα αντιστραφούν. Τρομολαγνεία του γράφοντος; Εκφοβισμός; Σκοτεινά συμφέροντα; Cui bono; Για να κυβερνήσουν πάλι η ΝΔ και το ΠαΣοΚ; Γι’ αυτό άραγε η μακάβρια προφητεία;

Οχι. Ποτέ και για κανέναν λόγο. Τότε ποια λύση προκρίνεται; Η οδός της υπεύθυνης, έλλογης και αυστηρής δημοκρατίας έπρεπε να είχε επιλεγεί από το 1974. Σήμερα τα πράγματα έχουν δυσκολέψει αφάνταστα για πολύ συγκεκριμένους λόγους. Μερίδιο της καταστροφής έχουμε όλοι. Σαράντα χρόνια όλοι μας, με τον τρόπο μας και με την ανοχή μας, εκθρέψαμε το τέρας. Που κοντεύει να μας αφανίσει. Ποια είναι η λύση; Αυτό ο λαός θα το βρει. Εμείς το μόνο που μπορούμε να πούμε είναι: «Τουλάχιστον, ας ανοίξουμε τα αφτιά μας». Το ΠαΣοΚ του ’81 μας είχε προειδοποιήσει με σαφήνεια τι θα πράξει. Και το έπραξε. Η ΝΔ το ίδιο. Μας προειδοποιούσε τι θα κάνει και τι όχι. Εμείς ή κάναμε πως δεν καταλαβαίναμε ή μας άρεσαν όσα ακούγαμε. Τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΧΑ μάς έχουν επίσης προειδοποιήσει τι θα πράξουν. Πώς θα πολιτευθούν. Μας έχουν δείξει με τη συμπεριφορά τους, μέσα και έξω από τη Βουλή, ποια δημοκρατία έχουν κατά νου. Η δημοκρατία (μας λένε) είναι μπελαλίδικο και αχάριστο πολίτευμα. Θέλει λογισμό. Θυσίες. Δεν κάνει χατίρια. Ενώ μια Βουλή μωρή είναι εύκολη. Τι χρειάζεται; Απύλωτο στόμα και νταηλίκι. Η ψήφος του λαού είναι δεδομένη. Μετά βλέπουμε. Τόσοι και τόσοι. Γιατί όχι κι εμείς; Εμείς είμαστε τώρα το άλας της δημοκρατίας.