O Orwa Nyrabia, διευθυντής του πρωτοποριακού φεστιβάλ ντοκιμαντέρ DOCBOX στη Δαμασκό, έλαβε τον Ιούνιο του 2011 μια λακωνική επιστολή από την Κρατική Επιτροπή για τον κινηματογράφο. «Δεν θα χρηματοδοτηθεί το Φεστιβάλ διότι δε συμπεριλαμβάνονται στο πρόγραμμά του ταινίες, οι οποίες αναδεικνύουν την εθνική ταυτότητα και τον πολιτισμό της Συρίας». Μου εξήγησε τι είδους ταινίες «αναδεικνύουν… κ.λπ., κ.λπ., κατά την άποψη του καθεστώτος Άσαντ.

Να μη σας τα πολυλογώ φανταστείτε ένα Σύριο ολίγον Τζέημς Πάρις και πολύ Εν τούτω Νίκα. Η γυναίκα του, η σκηνοθέτις και παραγωγός Diana El Jeiroudi διείδε, (το γυναικείο ένστικτο, που λέμε) ότι η επιστολή αυτή ήταν, στην ουσία, μια πρόσκληση στον διευθυντή του Φεστιβάλ να πάει στην Επιτροπή για να του δώσουν τις κατάλληλες ταινίες και τα χρήματα. Ο Ορούα αρνήθηκε να πάει. Συνέβη, όμως, το αντίστροφο. Πήγε η επιτροπή στα γραφεία του DOCBOX. Η επιχείρηση προσηλυτισμού ουδέν απέδωσε. Οι επόμενοι επισκέπτες ήταν μυστικοί αστυνομικοί. Συνέλαβαν τον Ορούα, ο οποίος κρατήθηκε και ανακρίθηκε επί τρεισήμισι μήνες. Ο Συριακός ηλεκτρονικός στρατός, οι χάκερς που κατέβασαν προχτές την ιστοσελίδα των New York Τimes, είχαν εντοπίσει ηλεκτρονικά ίχνη του Ορούα στη σελίδα στο FB του National Coalition Of Syrian Revolution and Opposition Forces. Ανακάλυψαν, επίσης ότι τα video με καταγραφές των σφαγών αμάχων είχαν γυριστεί από συνεργάτες της γυναίκας του. Για να ελευθερωθεί ο Ορούα απαιτήθηκε μια διεθνής κινητοποίηση και ένα ευγενές πρόσχημα. Βραβεύτηκε από διεθνή οργανισμό στη Θεσσαλονίκη το 2012.

Όσοι τον γνωρίζαμε βλέποντάς τον δε χρειάστηκε να τον ρωτήσουμε τι τράβηξε. Τη μεθεπομένη της βράβευσης -μέρα επιστροφής του ζευγαριού στη Δαμασκό- τσουπ, νάσου πάλι οι μυστικοί στα γραφεία του Ορουα και της Ντιάνα. Τους άνοιξε η δεσποινίς Namer. Άνω κάτω τα γραφεία, αλλά δε βρέθηκε τίποτα το ύποπτο. Οι άνθρωποι είχαν πάρει τα μέτρα τους. Τίποτα, εξόν από τη μικροκαμωμένη δεσποινίδα Namer, που πλήρωσε την έμπνευση του πατέρα της να τη βαφτίσει… Guevara. Guevara Namer. Τρεις μήνες φυλακή, απομόνωση και ξύλο.

Τον περασμένο Νοέμβριο ο Ορούα και η Ντιάνα ανακοίνωσαν στους συνεργάτες τους ότι ύστερα από περιπλάνηση στην Ευρώπη βρήκαν τρόπο να γυρίσουν στην περιοχή. Προσωρινά εγκαταστάθηκαν στο Κάιρο, όπου είχαν φίλους. Πίστεψαν ότι θα βρουν την ησυχία τους. Είχαν γυρίσει ντοκιμαντέρ για την Αραβική Άνοιξη, είχαν κάνει διαλέξεις στην Κέρκυρα, στη Λειψία, στην Κοπεγχάγη και αλλού για τη μεγάλη ελπίδα του Arab Spring. Πλην, οι Αδελφοί Μουσουλμάνοι δεν έχουν πάρει από καλό μάτι τον κινηματογράφο. Τα αδέλφια τους, στη Γάζα, έκαψαν τα σινεμά, ως σπίτια του Σατανά.

Στο Κάιρο οι Αδελφοί είχαν άποψη -και αυτοί- για τις ταινίες, οι οποίες «αναδεικνύουν την ταυτότητα κ.λπ. κ.λπ. Πάγωσε ο Ορούα. Τις προάλλες έλεγε σε μια κοινή γνωστή ότι δε φανταζόταν ότι εκεί που πήγε να βρει καταφύγιο και να δουλέψει, θα κατέβαινε πάλι στους δρόμους, αυτή τη φορά για να πέσει ο Μόρσι. Χτες στο twitter έγραψε: «Τώρα ανακάλυψαν τα όπλα μαζικής καταστροφής οι Δυτικοί;». Και συνέχισε «Εκατοντάδες ώρες βίντεο με σφαγμένα μωρά δε συγκίνησαν κανέναν»; Αλλά το ιοβόλο τιτίβισμα ήρθε από τη γυναίκα του «Μη με ρωτάτε ποιοι έριξαν τα χημικά». Το γυναικείο ένστικτο, που λέγαμε.