Τα συμπεράσματα από τη συνάντηση Σαμαρά - Μέρκελ είναι ευκρινή, για όποιον θέλει να δει πίσω από την κυβερνητική προπαγάνδα.

Πρώτον, η καγκελάριος αντιμετωπίζει τη χώρα ως εταίρος και όχι ως δανειστής - και δεν είναι η μόνη στην Ευρώπη. Επιδιώκει να παραμείνει η Ελλάδα στο κλαμπ - χάρη στη Μέρκελ ο Στουρνάρας κάθεται ακόμη στο τραπέζι του Eurogroup. Η κυρία έχει τους λόγους της που εξυπηρετούν τα συμφέροντά της, αλλά εξυπηρετούν και τα δικά μας.

Δεύτερον, είναι η τέταρτη φορά που η Μέρκελ επιφυλάσσει θερμά λόγια για ελληνική κυβέρνηση. Οπως και να τα εννοεί, αποτελούν κίνηση ισχυρής πολιτικής στήριξης. Αλλά δεν παρακάμπτουν την τρόικα. Οποιος τα παρερμηνεύει ας συγκρίνει την «εμπιστοσύνη της στον Γιώργο» (Παπανδρέου) και το σκηνικό στις Κάννες.

Τρίτον, ο Πρωθυπουργός, ευτυχώς, εγκατέλειψε τη θεωρία του αυτοματισμού, «λόγω πρωτογενούς πλεονάσματος», για την ελάφρυνση του δημόσιου χρέους. Λογικό. Αλλο να μιλάς με τον Πρετεντέρη στην τηλεόραση και άλλο με τη Μέρκελ στην καγκελαρία. Προφανώς αντελήφθη ότι δεν συζητείται κούρεμα. Απλώς, αν το επιτρέψουν «οι επίσημοι αριθμοί» θα εξετασθεί η επιμήκυνση αποπληρωμής - άρα, και η παράταση της επιτήρησης. Ισως και η μείωση των επιτοκίων, που είναι ήδη χαμηλά.

Τέταρτον, για να έχει νόημα αυτή η συζήτηση πρέπει η Ελλάδα να επιβεβαιώνει διαρκώς το δεύτερο σκέλος των τοποθετήσεων της Μέρκελ, το οποίο πάλι υποβαθμίζεται. Δηλαδή, να τηρήσει όσα συμφώνησε με τα δύο Μνημόνια, αλλά και με το τρίτο που έρχεται: να εξυγιάνει τα δημοσιονομικά της σε μόνιμη βάση, να μεταρρυθμίσει την οικονομία της, να αποκτήσει κανονικό ευρωπαϊκό κράτος και, φυσικά, να αλλάξει νοοτροπία και πολιτικό σύστημα.

Με άλλα λόγια, επιβεβαιώθηκε ξανά ότι και το πρόβλημα και η λύση δεν βρίσκονται στο Βερολίνο ή στις Βρυξέλλες. Βρίσκονται στην Αθήνα. Συνεπώς ήλθε η ώρα να πει η κυβέρνηση την αλήθεια για τις δυσκολίες που απομένουν, αντί να διαβεβαιώνει ότι οσονούπω βγάζει τη χώρα από το τούνελ. Και να εξασφαλίσει νέα κοινωνική ανοχή, αναζητώντας πόρους μόνο στους έχοντες και κατέχοντες.

Αρέσει - δεν αρέσει, η συνάντηση του Βερολίνου δεν ανακούφισε την κυβέρνηση. Την έφερε σε πιο δύσκολη θέση. Τώρα πρέπει να αφήσει τα θεριακλίκια κατά της τρόικας και να αναλάβει δράση. Εκτός αν αντιμετωπίζει όσα ακούστηκαν με τρόπο που παραπέμπει στη γνωστή ατάκα: «Ενώ της δείχνουν το φεγγάρι, κοιτάζει το δάχτυλο»