Εκτός των άλλων, το σκάνδαλο Μπαλτάκου έκανε και κάποιον να χαμογελάει κάτω από το μουστάκι του: ο Φώτης Κουβέλης έχει ακόμη ένα επιχείρημα ότι ορθώς πέρυσι απέσυρε τους υπουργούς του από την κυβέρνηση. Κόμμα της Αριστεράς δεν μπορεί να αναπνεύσει σε Υπουργικό Συμβούλιο η νομοθετική πρωτοβουλία του οποίου τελεί υπό την εποπτεία κάποιου που βρίσκεται σε επαφή με τους χρυσαυγίτες, τη δράση των οποίων πρέπει να αντιμετωπίσουν οι υπουργοί του. Μανιτάκης και Ρουπακιώτης είχαν εμπειρίες εισπήδησης - κατά τον εκκλησιαστικό όρο - του Μπαλτάκου στον χώρο της αρμοδιότητάς τους. Ο δεύτερος είχε και απτά δείγματα παρεμβάσεων με το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο.

Συνεπώς, αντί να καβγαδίζουν με έναν υφιστάμενό τους που είχε τη διαρκή κάλυψη του Πρωθυπουργού, ήταν προτιμότερο να τραβήξει ο καθένας τον δρόμο του. Το μόνο που δεν μπορεί να καταλογίσει κανείς στον Κουβέλη είναι ότι δεν έχει αίσθηση τίνος κόμματος είναι επικεφαλής.

Κάποιοι ισχυρίζονται ότι μπροστά στο συμφέρον της χώρας - που υπηρετείται ενδεχομένως καλύτερα από τη σύμπραξη τριών κόμματων ευρύτερου ιδεολογικού φάσματος, παρά από τη συγκυβέρνηση των δύο - η δραστηριότητα Μπαλτάκου είναι δευτερεύουσας σημασίας. Μπορεί. Αλλά και αυτό υπέρ του Κουβέλη είναι. Αν ο πρώην γενικός γραμματέας της Κυβέρνησης δεν ήταν σημαντικός στην κυβερνητική αρχιτεκτονική, τότε γιατί δεν τον απομάκρυνε ο Πρωθυπουργός - ακριβώς γιατί οι σχέσεις τους δεν θα έπρεπε να υπερτερούν του συμφέροντος της χώρας; Συνεπώς αν κάποιος έπρεπε να μη λαμβάνει υπόψη του τον Μπαλτάκο, αυτός δεν ήταν ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ, ήταν ο Σαμαράς.

Οι εξελίξεις δείχνουν ότι ο Κουβέλης ήξερε πώς να προφυλάξει το κόμμα του από την ανάμειξη με τα πίτουρα για να μην το φάνε οι κότες. Τώρα που ξεχείλισε το - κατά Βενιζέλο - «παλιό πρόβλημα Μπαλτάκου», το χειρίσθηκε με τη συνήθη νηφαλιότητα, χωρίς όμως να κοιτάζει το δάκτυλο αντί για το φεγγάρι. Μίλησε για τις πολιτικές ευθύνες του Πρωθυπουργού, αλλά χωρίς να ζητάει - α λα Τσίπρα - παραίτηση της κυβέρνησης.

Αλλωστε και να είχε μείνει στην κυβέρνηση πέρυσι καταπίνοντας την ΕΡΤ, θα έφευγε τώρα, αδυνατώντας να τα φορτώσει στον Μπαλτάκο για να στηρίξει τον Σαμαρά, α λα Βενιζέλο - Λοβέρδο. Ετσι, και αυτή τη φορά προκύπτει ότι οι πραγματικές διαφορές του με τους πρώην εταίρους του βρίσκονται σε αυτό που έλεγε ο Τσόρτσιλ: «Εχει όλες τις αρετές που απεχθάνονται και κανένα από τα ελαττώματα που θαυμάζουν».