....Κάπου μια "ένδον φωνή" μου λέει ότι, κατά κάποιο τρόπο, πρέπει να διατυπώσω κι εγώ τη γνώμη μου τις "τελευταίες εξελίξεις στον Συνασπισμό" - διάβαζε την απόφαση της Μαρίας Δαμανάκη να αποχωρήσει από τον Συνασπισμό.

Δεν νομίζω ότι οι χειρισμοί που έγιναν, από πλευράς Πολιτικής Γραμματείας, απέναντι στην αρχική απόφαση της Μ.Δ. (να μην είναι υποψήφια βουλευτής, αλλά να στηρίξει το κόμμα στην εκλογική του μάχη) ήταν οι ευτυχέστεροι. Και οπωσδήποτε δεν βοηθούν δηλώσεις μελών της Πολιτικής Γραμματείας, όταν δηλώνουν, σήμερα, ότι όλα πάνε μέλι-γάλα και ότι όλα όσα είπε η Μαρία Δαμανάκη είναι "προφάσεις εν αμαρτίαις".

Το ΔΙΚΑΙΩΜΑ της διαφωνίας είναι σεβαστό στον Συνασπισμό. Από την πλευρά αυτή, δεν μπόρεσα να καταλάβω γιατί ο Συνασπισμός, σε μια απόφαση της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής (Οκτώβριος του 2001) αισθάνθηκε την ανάγκη να αναφερθεί ονομαστικά στη Μαρία Δαμανάκη, με αφορμή το θέμα της τρομοκρατίας και τους συνεχιζόμενους, τότε, βομβαρδισμούς στο Αφγανιστάν.

Όσοι διαβάζουν τη στήλη αυτή θυμούνται ότι είχα διατυπώσει τις επιφυλάξεις μου για εκείνη την ονομαστική καταδίκη των απόψεων της Μ.Δ. ΠΙΣΤΕΥΩ ότι με την αποχώρηση της Μ.Δ. από τον Συνασπισμό, η εκλογική μάχη θα είναι δυσχερέστερη. Εκτός αν το "άπαντον" των επιδιώξεών μας είναι το 3,2% ή το 3,3% ή το 3,4% των ψήφων του εκλογικού σώματος.

Το ατύχημα είναι ότι ακόμη και φίλιες στήλες (όπως, λόγου χάρη, του Σήφη Πολυμίλη στην "Ελευθεροτυπία") διερωτώνται κατά πόσο ο χώρος της ανανεωτικής αριστεράς "αντέχει τις διαφορετικές απόψεις". Παρά ταύτα, πολλά μπορούν να γίνουν μέχρι τις εκλογές. Η ενότητα, μέσα από τη διαφορετικότητα, μπορεί να επιτευχθεί.