Αν για κάτι μπορούμε να είμαστε βέβαιοι αυτό είναι η αβεβαιότητα, λένε όλοι οι διεθνείς οικονομικοί οργανισμοί. Λογικό είναι κάθε χώρα να κάνει ό,τι μπορεί για να περιορίζει τους βαθμούς ανασφάλειας, να προσπαθεί να βρει πολιτικές αντισταθμιστικού χαρακτήρα, να αξιοποιεί κάθε χαραμάδα για να επιταχύνει την έξοδό της από τη ζώνη της μεγάλης αβεβαιότητας. Είναι αυτά που καθ’ ημάς δεν γίνονται. Η κυβέρνηση δρα υπό το άγχος των δημοσκοπήσεων, με τον φόβο απώλειας της αυτοδυναμίας και η ίδια καθίσταται πηγή διευρυμένης αναπαραγωγής αβεβαιότητας. Τείνει να μη λειτουργεί ως κυβέρνηση όλης της χώρας, αλλά μάλλον ως ένας κομματικός ψηφοθηρικός μηχανισμός.

Ο νόμος αυτός θα καταργηθεί στην πράξη! Δεν θα είναι άλλωστε και πρωτόγνωρο! Ήδη η «τομή» στα πανεπιστημιακά πράγματα, η αλήστου μνήμης ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ έχει τεθεί στα αζήτητα. Ο νόμος για τις απεργιακές συγκεντρώσεις και πορείας δεν εφαρμόζεται! Οι κοινωνικοί αγώνες δεν μπαίνουν σε καλούπια. Οι λαϊκές μάζες, εν κινήσει, αυτορυθμίζουν και αυτοπροστατεύονται, όταν διεκδικούν αυθεντικά τα αιτήματά τους. Έχετε δει την εικόνα από drone της Πλατείας Συντάγματος στη μεγαλύτερη συγκέντρωση που έχει γνωρίσει η μεταπολιτευτική Ελλάδα, τον περασμένο Φεβρουάριο για το έγκλημα των Τεμπών; Πόσο προστατεύεται και πόσο ανοικτός είναι ο χώρος περιφρούρησης του κενοταφίου και της φρουράς του;