Υπάρχουν διάφοροι τρόποι αντίδρασης στον αυταρχισμό και τις εν γένει «δημοκρατορίες». Ο ένας είναι ο δυτικός. Αργός, δύσκολος, γραφειοκρατικός, αλλά τελικά αποφασιστικός. Δεκάδες ρώσοι διπλωμάτες απελάθηκαν από τις Ηνωμένες Πολιτείες και τις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες σε αντίποινα για τη ρωσική εμπλοκή στη δηλητηρίαση του Σεργκέι Σκριπάλ και της κόρης του.

Εστω ότι δεν θα υπάρξει ένα δραματικό επεισόδιο με την Τουρκία, πράγμα που θα άλλαζε τη ροή των σημερινών εξελίξεων. Και χωρίς αυτό, η επόμενη περίοδος θα είναι ένα επικίνδυνο πέρασμα. Τριών, τεσσάρων, πέντε χρόνων; Αγνωστο. Κατά τη διάρκειά του θα ελλοχεύει ο εγκλωβισμός σε μια κατάσταση εθνικής στασιμότητας. Θα υπάρχει όμως και η ελπίδα για την απαρχή μιας περιόδου εθνικής ανασυγκρότησης.

Η δημόσια συζήτηση για την περίοδο μετά το τέλος του προγράμματος διαστρεβλώνει το πρόβλημα ή το περιορίζει στην οικονομική διάσταση και τη διαπραγμάτευση με τους δανειστές.

Ανήκω σε αυτούς που είχαν έντονες ιδεολογικοπολιτικές επιφυλάξεις για τον ανορθόδοξο τρόπο ανασυγκρότησης της «κεντροαριστεράς». Ωστόσο, έπειτα από πολλή σκέψη αποφάσισα να συμβάλω στην εκλογική διαδικασία, αναλαμβάνοντας τον οργανωτικό συντονισμό της προκειμένου να δοθεί μια νέα ευκαιρία για αναστοχασμό και εκλογική ανάκαμψη.

Παρότι όμως η διαδικασία υπήρξε πράγματι ελπιδοφόρα τόσο ως προς τη γνησιότητα όσο και ως προς την προσέλευση, η συνέχεια δεν υπήρξε ανάλογη στο πρόσφατο «Συνέδριο» (εξού και δεν μετείχα).

Υποστηρίζω σθεναρά την αναγκαιότητα να ξεκινήσει άμεσα η διαδικασία αναθεώρησης, προκειμένου να μη χαθεί μια ακόμη ιστορική ευκαιρία βελτίωσης του καταστατικού χάρτη της πολιτείας μας. Εχοντας όμως πλήρη επίγνωση της σημασίας που έχει η επίτευξη ευρύτερων συναινέσεων πάνω στο περιεχόμενο του εγχειρήματος, προτείνω να προχωρήσει η αναθεώρηση εκείνων των διατάξεων πάνω στις οποίες είναι εφικτό να διαμορφωθεί ευρεία κοινοβουλευτική πλειοψηφία.

Είναι αλήθεια πως η κυβερνητική πορεία του ΣΥΡΙΖΑ διαμόρφωσε ένα κόμμα αρχηγό-κεντρικό με όλο και λιγότερες συλλογικές διαδικασίες. Οι τάσεις στο εσωτερικό του έχουν απονευρωθεί και αφορούν διαμορφώσεις μιας προηγουμένης ιστορικής διαδρομής. Την ίδια ώρα η συγκατοίκηση με τους ΑΝΕΛ παρά την μεγάλη συγκολλητική δύναμη της εξουσίας έχει φθαρεί απεριόριστα στα μάτια του προοδευτικού κόσμου και δεν μπορεί να αποτελεί σοβαρό πολιτικό σχέδιο για το μέλλον.

Οι προκλήσεις της εποχής, οι απαιτήσεις της «επομένης φάσης» στην ελληνική οικονομία προϋποθέτουν κρίσιμους επαναπροσδιορισμούς και σημαντικές συναινέσεις

Έρχεται ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Γιάννης Δραγασάκης στο Συνέδριο του Κινήματος Αλλαγής με κλάδον ελαίας και την παλιά καλή γραμμή της Αριστεράς για την συγκρότηση ενός αστερισμού δυνάμεων για μια μεγάλη κοινωνική και πολιτική πλειοψηφία.

Δύο ημέρες μετά ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Δημήτρης Τζανακόπουλος υπεροπτικά διαπιστώνει ότι «το Κίνημα Αλλαγής έχει να κάνει πολλή δουλειά ακόμα» και ταυτοχρόνως επιτίθεται με σφοδρότητα στον «απολίτικο τεχνοκράτη» Νίκο Αλιβιζάτο, άνθρωπο στενά συνδεδεμένο και με πρωταγωνιστικό ρόλο στο εγχείρημα μας. Σύμπτωση; Διαφορά ύφους και χαρακτήρων; Ή έκφραση κάποιων διεργασιών και αντιθέσεων που έρχονται στην επιφάνεια;

Η παραπομπή με βάση αόριστες και ανώνυμες καταγγελίες δύο πρώην πρωθυπουργών και οκτώ πρώην υπουργών για δήθεν εμπλοκή στο –υπαρκτό κατά τα άλλα– σκάνδαλο της Novartis, είναι η κορυφή μόνον του παγόβουνου των αδίστακτων μεθοδεύσεων που μηχανεύεται η σημερινή κυβέρνηση για να αντιστρέψει το εις βάρος της πολιτικό κλίμα. Οπως πρώτοι δίδαξαν ο κ. Ορμπαν στην Ουγγαρία και ο κ. Κατσίνσκι την Πολωνία, η ποδηγέτηση της Δικαιοσύνης και ο έλεγχος των μέσων ενημέρωσης αποτελούν άμεση προτεραιότητα. Μας το ξαναθύμισε μόλις προχθές ο κ. Ερντογάν, ο οποίος απέκτησε πλέον τον έλεγχο της πλειονότητας των εκδοτικών συγκροτημάτων της γείτονος.

Τελικά, τι γίνεται με τη συνταγματική αναθεώρηση; Γιατί τόσο η ΝΔ όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ – δηλαδή τα μόνα κόμματα που διαθέτουν τον απαιτούμενο αριθμό (50) βουλευτών για να ξεκινήσει η σχετική διαδικασία – έχουν μείνει τόσα χρόνια στα λόγια παρά τις επανειλημμένες και συχνά λαϊκιστικές διακηρύξεις τους;

Απάντηση στα εύλογα αυτά ερωτήματα των πολιτών δεν έχει ακόμη δοθεί. Υποτίθεται ότι αρχικά το εμπόδιο ήταν η πενταετία που έπρεπε να παρέλθει από την προηγούμενη αναθεώρηση, του 2008. Τελικά, όμως, πέρασε άλλη μια πενταετία και η αναθεώρηση καρκινοβατεί, με ορατό τον κίνδυνο να παραπεμφθεί και πάλι στις ελληνικές καλένδες.

...Όσοι και όσες επιμένουν σε μετεκλογική μας συμπόρευση μόνο με τη ΝΔ, πρέπει να δώσουν πειστικές απαντήσεις, πέραν των άλλων, για τη «βιωσιμότητα» μιας τέτοιας προοπτικής.

Γιατί είναι προφανές ότι θα πρέπει να συνυπολογίζουν, ότι στην περίπτωση αδυναμίας των ΝΔ και ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ ΑΛΛΑΓΗΣ να συγκεντρώσουν 180 ψήφους -ΚΚΕ και Χ.Α. θα απέχουν-, τον Ιανουάριο του 2020, ο ΣΥΡΙΖΑ θα προκαλέσει, κατά τα ειωθότα, νέες εκλογές. Και αυτές οι εκλογές θα γίνουν… με την Απλή Αναλογική.

Στην περίπτωση αυτή μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ θα ωφελούνταν. Μόνος στη αντιπολίτευση, να «πετάει πέτρες» απ΄έξω και χωρίς να χάνει τους πολίτες-πελάτες που έχει δημιουργήσει. Και αυτό θα είναι κατορθωτό, μια και θα είναι πολύ λίγο χρόνο εκτός εξουσίας. Θα τους «τσιμεντάρει» με το χειροπιαστό «ΕΠΑΝΕΡΧΟΜΑΣΤΕ»!

Σήμερα ολοκληρώνονται οι εργασίες του Συνεδρίου του Κινήματος Αλλαγής. Ενα Συνέδριο που είχε υποσχεθεί ότι θα είναι μια διαδικασία ενοποίησης και υπέρβασης των κομμάτων και των σχηματισμών που απαρτίζουν το κόμμα και τώρα υπόσχεται ότι αυτό θα γίνει μιαν «ετέραν φορά». Από ένα Συνέδριο 6.000 διορισμένων ατόμων δεν μπορεί κανείς να περιμένει τον αναστοχασμό του τίτλου. Μπορεί μόνο να εύχεται να μη μετατραπεί σε πανηγύρι της ματαιοδοξίας. Αναστοχασμός θα υπάρξει όταν αυτός ο χώρος αποφασίσει, κάποια στιγμή, να λειτουργεί με αποφάσεις πλειοψηφιών και μειοψηφιών.