1. Πώς αποτιμά ο ΣΥΡΙΖΑ το ταξίδι του πρωθυπουργού στις ΗΠΑ;

Τα ταξίδια αυτά κρίνονται εκ του αποτελέσματος και όχι από τις πρόσκαιρες εντυπώσεις. Ειδικά σε μια περίοδο επικίνδυνων γεωπολιτικών ανακατατάξεων και αναβάθμισης τόσο της Τουρκίας όσο και των αμερικανοτουρκικών σχέσεων. Δυστυχώς, ο κ. Μητσοτάκης επέστρεψε από τις ΗΠΑ έχοντας εισπράξει πολλά χειροκροτήματα, αλλά καμία συγκεκριμένη δέσμευση για τα συμφέροντα της εξωτερικής μας πολιτικής. Δεν διεκδίκησε και δεν απέσπασε καμία δέσμευση απέναντι στην πώληση μαχητικών αεροσκαφών στην Τουρκία.

Το ανεξέλεγκτο κύμα ακρίβειας έχει δημιουργήσει μια εξαιρετικά δύσκολη κατάσταση για την συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτών. Το βιοτικό επίπεδο των ανθρώπων μειώνεται απότομα, με αποτέλεσμα αυτό που ξεκίνησε ως ενεργειακή κρίση να εξελίσσεται ραγδαία σε κρίση επιβίωσης. Αυτή η κατάσταση δεν μπορεί να συνεχιστεί. Σε μια περίοδο με πανδημία, κλιματική κρίση, πόλεμο, ενεργειακή κρίση, το ζήτημα είναι να υπάρξουν δημόσιες πολιτικές που θα ενισχύουν τις αντοχές μιας κοινωνίας. Να δοθούν λύσεις στα καθημερινά προβλήματα των ανθρώπων και να υλοποιηθούν πολιτικές βιώσιμης ανάπτυξης για να μειωθούν οι ανισότητες.

Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις έχουν τροφοδοτήσει έναν από καιρό έντονο πολιτικό διάλογο για κυβερνήσεις συνεργασίας. Υπάρχουν βεβαίως πολλές πτυχές και ποικίλες οπτικές γωνίες που χρωματίζουν αυτόν τον διάλογο. Ωστόσο, εκείνο που συνήθως υποτιμάται ή αποσιωπάται είναι η κρισιμότερη ίσως διάστασή του. Πρόκειται για την συνταγματική διάσταση, η οποία αφορά, ιδίως, πρώτον τα θεμιτά όρια πολιτικής αξιοποίησης του εκλογικού συστήματος, ως προς την διαμόρφωση των πολιτικών συσχετισμών, και δεύτερον τις προϋποθέσεις και τα περιθώρια σχηματισμού κυβερνήσεων συνεργασίας.

Η εμφάνιση του προβλήματος της έλλειψης μεγάλου αριθμού εργαζόμενων από τον τουρισμό, ειδικά μετά από τις πολλαπλές κρίσεις που ζούμε ως χώρα εδώ και περισσότερα από δέκα χρόνια, έπεσε για πολλούς, και ιδιαίτερα για τους τουριστικούς επιχειρηματίες όπως φαίνεται, «ως κεραυνός εν αιθρία». Είναι προφανές ότι δεν είχαν κατανοήσει τον βαθμό σημασίας της επιδείνωσης των όρων εργασίας (μισθού και συνθηκών) ή σκόπιμα δεν ενδιαφέρονταν διότι πίστευαν ότι και στην περίπτωση αυτή θα λειτουργούσε κάποιος αυτοματισμός «απελπισίας» των ανέργων για ευκαιριακή απασχόληση εξαιτίας των σταθερά υψηλών ποσοστών ανεργίας στη χώρα.