Τον περασμένο Μάρτη ο Βλαντιμίρ Πούτιν επισκέφτηκε την Αλγερία και έθεσε τις βάσεις για την συνεργασία σε διάφορους οικονομικούς τομείς μεταξύ των δυο χωρών. Πιο σημαντική ήταν η αναφορά - εκτός των άλλων- συνεργασίας στον ενεργειακό τομέα, μεταξύ των δύο πιο σημαντικών προμηθευτών σε φυσικό αέριο, της γηραιάς ηπείρου, μια και καλύπτουν το 60 % των αναγκών της Ε.Ε.

Οπως σε κάθε πόλεμο, ιδιαίτερα δε στη σύγχρονη εποχή, μπορεί κανείς να διακρίνει στα όσα διαδραματίζονται στη Μέση Ανατολή τις στρατιωτικές επιχειρήσεις, την πολιτική και διπλωματική κινητοποίηση και τέλος την ιδεολογική και προπαγανδιστική επιχειρηματολογία και την επικοινωνιακή εκστρατεία για την επιβολή της.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες αποφάσισαν να χρησιμοποιήσουν βία κατά του Ιράκ το 2003. Το Ισραήλ έπραξε το ίδιο κατά της Χεζμπολάχ στον Λίβανο το 2006. Και στις δύο περιπτώσεις οι κυβερνήσεις έλαβαν την απόφαση θεωρώντας βέβαιο ότι θα κέρδιζαν στα πεδία των μαχών και μάλιστα γρήγορα.

H δημόσια συζήτηση για τις εξελίξεις στη Mέση Aνατολή και την τρομοκρατία στα αεροδρόμια δημιουργεί ένα κεντρικό ερώτημα: Ποια είναι η αιτία και από πού ξεκινά ο υπάρχων φαύλος κύκλος βίας;

Ισως το πιο ελκυστικό χαρακτηριστικό του Ισραήλ είναι η πολυφωνία. «Δεν κυβερνιέται εύκολα μια χώρα που διαθέτει δύο εκατομμύρια πρωθυπουργούς», είπε κάποτε η Γκόλντα Μεΐρ. Κάτι ήξερε. Πρόσφατα όμως, με τον πόλεμο στον Λίβανο, η εθνική ομοθυμία έχει πάρει διαστάσεις βουλγαρικής πλειοψηφίας.

Μπορούν η Eυρώπη και η Aσία να αντισταθμίσουν μία ενδεχόμενη, σοβαρή επιβράδυνση των ρυθμών ανάπτυξης της οικονομίας στις HΠA; Oι οικονομίες της Γαλλίας και της Γερμανίας τα πήγαν τόσο καλά το β τρίμηνο, ώστε μερικοί τώρα πιστεύουν ότι η ευρωζώνη ξεπέρασε την κρίση.