Στην πορεία για την κάλπη

Βαδίζουμε στις εκλογές σε ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον αλλά και αντιφατικό, διεθνές & εσωτερικό, περιβάλλον που απαιτεί νέες προσεγγίσεις, εμπεριστατωμένες αναλύσεις και αξιολογήσεις, απόρριψη των εύκολων κλισέ.

Οι εκλογές στη Γαλλία, οι εξελίξεις στην Ιταλία, το τέλμα της Ευρωπαϊκής ενοποίησης και οι μανιμαλιστικές πρωτοβουλίες της Γερμανίας, ο φόβος ενός νέου ψυχρού πολέμου με την ατλαντική αντιπυραυλική ασπίδα, οι συνεχιζόμενες τραγωδίες στη Μέση Ανατολή. Οι τεράστιες κλιματολογικές αλλαγές, το καμπανάκι πολλαπλών διεθνών εκθέσεων για το μέλλον του πλανήτη. Η αχαλίνωτη κερδοσκοπία των παγκόσμιων χρηματαγορών. Ο οικονομικός γιγαντισμός, η ακόρεστη ενεργειακή και καταναλωτική «πείνα» της Κίνας και των Ινδιών κ.α. συνθέτουν ένα νέο παγκόσμιο σκηνικό, θέτουν προτεραιότητες και απαιτούν συνολικές απαντήσεις.

Στα καθ΄ημάς, παρά τον σαφή νεοφιλελεύθερο προσανατολισμό και τις κοινωνικές εντάσεις που πυροδοτεί η αντιλαική πολιτική της, η Ν.Δ ,εν μέσω πυρκαγιών ,ομόλογων και «πραιτοριανών» σκανδάλων ,διατηρεί – παρ’ ότι μειούμενη – την πρωτοκαθεδρία στις δημοσκοπήσεις και αναζητεί τον καλύτερο χρόνο για τις εκλογές. Το ΠΑΣΟΚ εγκλωβισμένο στο κυβερνητικό του παρελθόν, ανακάμπτει με ρυθμούς χελώνας, φαίνεται να ενδιαφέρεται για το αυτοδύναμο στις άλλες εκλογές. Αδυνατεί να υπερβεί την κρίση ταυτότητας της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας και με επιλογές της ηγεσίας του «διολισθαίνει» σε αντιλήψεις της Αμερικάνικης κεντροαριστεράς που λειτουργεί εντός και δίπλα στο Δημοκρατικό Κόμμα, (Υπερτονισμός δικαιωμάτων και συμπεριφορών, τεχνολογολαγνεία, αντικρατισμός, οικολογίζουσες ευαισθησίες, εθελοντισμός με ένα ελάχιστο δίχτυ κοινωνικών εγγυήσεων, πολυπολιτισμική ανοχή.) Το ΚΚΕ δείχνει ευχαριστημένο στην περιχαράκωσή του, «τσιμπάει» από τον χώρο της τυφλής άρνησης και διαμαρτυρίας, με αναβαθμισμένο ανταγωνιστή το ΛΑΟΣ του κ. Καρατζαφέρη. Το μότο γνωστό «ένας είναι ο εχθρός ο Συνασπισμός», αφορισμοί στην Ευρωπαϊκή Ενοποίηση. Η αντιμετώπιση των κοινωνικών κινημάτων που εξελίσσονται εκτός του, ξεκινά με καταγγελία στην αρχή τους, οικειοποίηση στο γιγαντισμό τους και καταλήγει με καταγγελία των «δημιουργών» τους, στη φυσιολογική υποχώρηση τους.

O ΛΑΟΣ «κεντροποιείται», χαμηλώνει τους τόνους, στοχεύει στην έκφραση των ακραία συντηρητικών λαϊκών φοβιών & αντιλήψεων, χωρίς τις ακρότητες του παρελθόντος. Οικοδομεί προφίλ προνομιακού συνομιλητή με όλες τις εκφάνσεις της εκκλησιαστικής εξουσίας και προσμένει στην υποδοχή και ενσωμάτωση δυσαρεστημένων, δεξιών και όχι μόνον, ξενοφοβικών πολιτευτών και πολιτών. Οι δημοσκοπήσεις το ενθαρρύνουν και ο επικεφαλής δηλώνει «ευθαρσώς» έτοιμος να συμβάλει στην διακυβέρνηση της χώρας, ως σύμμαχος πολλαπλών επιλογών, χάριν της ομαλότητας.

Αξιοσημείωτη η μονομέτωπη προεκλογική επίθεση Χριστόδουλου-της προεγχειρητικής περιόδου- στον ΣΥΝ αλλά και η ανοχή (Ν.Δ.), η υποτονική (ΠΑΣΟΚ) και η μηδενική (ΚΚΕ) αντίδραση των πολιτικών δυνάμεων. Η απόπειρα, πέραν του διακομματικού λόμπυ που οικοδομεί, να διαμορφώσει την ατζέντα των προεκλογικών αναμετρήσεων (εθνοφυλετικές & θρησκευτικές ταυτότητες, πολιτισμικός και πολιτικός διαχωρισμός κλπ.) δεν φαίνεται να αξιολογείται σωστά και οι επιπτώσεις μπορεί να είναι οδυνηρές.

Ο ΣΥΝ με σειρά θετικών παρεμβάσεων (Παιδεία-άρθρο 16, περιβάλλον-άρθρο 24,παραλίες ,κλιματολογικές αλλαγές κλπ) πορεύεται εκλογικά, μέσω ΣΥΡΙΖΑ, σε .ενα ιδιαίτερα ευνοικό περιβάλλον λόγω της κρίσης εμπιστοσύνης του δικομματισμού. Για να συμβάλλει στην εκλογική επιτυχία πρέπει ,πέραν από την εκλογική τακτική και τους εκλογικούς στόχους του ΣΥΡΙΖΑ ,να αναδεικνύει και τα δικά του φυσιογνωμικά χαρακτηριστικά που τον καθιστούν ελκτικό και διακριτό στην ελληνική κοινωνία, αυτό άλλωστε έκαναν και θα κάνουν, ορθά, όλοι οι σύμμαχοι προκείμενου να συσπειρώσουν το σύνολο των δυνάμεων που επηρρεάζουν.

- Σημείο τομής με την άλλη Αριστερά και τις ακραία συντηρητικές δυνάμεις της Ελλ. Κοινωνίας αποτελεί ο Αριστερός Ευρωπαϊσμός μας. Η επιλογή μας για την πολιτική ενοποίησης της Ευρώπης ως πρώτο βήμα για την πολιτική διακυβέρνησης της παγκοσμιοποίησης. Με πολιτικές και θεσμικές αλλαγές που θα ενισχύουν την πορεία για μια Ευρωπαική Ένωση με δημοκρατικά κοινωνικά και οικολογικά χαρακτηριστικά. Απαιτείται η συμβολή μας στην προσπάθεια του Κ.Ε.Α. για την διατύπωση μιας εναλλακτικής Αριστερής Ευρωπαϊκής Συνταγματικής Συνθήκης.

- Αριστερά χωρίς συνεκτικό πρόγραμμα και εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης δεν νοείται. Η ορθή επιδίωξη συμμετοχής και στήριξης ισχυρών κινηματικών και κοινωνικών αντιδράσεων, αλλαγής συσχετισμών, είναι καταδικασμένα ατελής προσπάθεια αν δεν συνδυάζεται με ένα συνεκτικό σχέδιο ανατροπής του δικομματισμού. Αν δεν σηματοδοτούμε κάθε στιγμή την επιδίωξη για την συγκρότηση μιας νέας κοινωνικής και πολιτικής πλειοψηφίας με πυρήνα μια σύγχρονη Αριστερά (δημοκρατική, Ευρωπαϊστική, ριζοσπαστική και οικολογική), ισχυρή εκλογικά και ηγεμονεύουσα πολιτικά. Αν δεν συμβάλουμε στην διαμόρφωση των όρων και προϋποθέσεων της, που θέτουμε σε συνεδριακά κείμενα και αποφάσεις μας ,που φυσικά δεν υπάρχουν σήμερα ως πολιτική πραγματικότητα.

Αδικεί τον ΣΥΝ μια συζήτηση που μετατρέπει αυτή την προβληματική σε δαιμονολογία, ότι τάχα τώρα απαιτούν σύγκλιση με το ΠΑΣΟΚ της νεοφιλελεύθερης συναίνεσης και άλλα γνωστά και τετριμμένα.

Οι υπαρκτές δυσκολίες και αντιφάσεις, οι κίνδυνοι ενσωμάτωσης στην κυβερνητική διαχείριση δεν μπορεί να αποτελούν άλλοθι πολιτικού αναχωρητισμού. Φυσικά δεν έχουν θέση, άγχη και αγωνίες άμεσης συμμετοχής στη διακυβέρνηση αν δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις (προγραμματικές, αξιοπιστία, έλλειψη αυτοδυναμίας κλπ.)

Πρόβλημα η μη επίτευξη συνεργασίας, με ευθύνη κυρίως του ΣΥΡΙΖΑ , με τους Οικολόγους – Πράσινους, για ασήμαντον αφορμήν(τίτλος). Η διαχείριση του περιβάλλοντος , τα μοντέλα ανάπτυξης , παραγωγής και κατανάλωσης, αποτελούν το νέο μεγάλο πεδίο αντιπαράθεσης, των επιλογών Δεξιάς και Αριστεράς, νεοφιλελευθερισμού και εδαφικής και κοινωνικής συνοχής.

Η ύπαρξη εκλογικού «ανταγωνιστή» στο ευαισθητοποιημένο οικολογικά κοινό θα μας επιφέρει απώλειες, ελπίζω όχι σημαντικές και κρίσιμες.

Το δίλημμα «κινήματα ή διακυβέρνηση» είναι ανύπαρκτο, η ύπαρξη ισχυρών κοινωνικών και πολιτικών κινημάτων αποτελεί καθοριστικό παράγοντα ,συνεκτικό στοιχείο μιας Αριστερής εναλλακτικής πρότασης εξουσίας. Η συμμετοχή της Αριστεράς σ΄αυτά αποτελεί προϋπόθεση «εκ των ων ουκ άνευ».

Η απάντηση στο υπαρκτό αίτημα αλλαγής πορείας της χώρας, περνά μέσα από τη συσπείρωση του πολιτικού και κοινωνικού χώρου της Αριστεράς και της Οικολογίας , που δεν θα περιορίζεται στη κινηματική πίεση αλλά θα αποπειράται την αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού, με ενεργό ρόλο στη διαμόρφωση και την διαχείριση του. Αν το κατανοήσουμε εμπράκτως εμείς, είναι πιθανόν να το αντιληφθεί και η ελληνική κοινωνία.

Επί του παρόντος, η εκλογική ενίσχυση του ΣΥΝ και η ισχυροποίηση της κοινωνικής αποδοχής του αποτελούν το πρώτο βήμα για να γίνουν οι ευκταίες αλλαγές στους συσχετισμούς και την πορεία της χώρας, πιθανές.