Τα ζόμπι και το σκιάχτρο

Ο ΣΥΡΙΖΑ, με μια δόση ωριμότητας και ρεαλισμού της ύστατης ώρας, προσπαθεί σε όλους τους τόνους να μας πείσει πως όσοι επαναφέρουν το ζήτημα του καταραμένου GREXIT υπηρετούν την «πολιτική του φόβου» και ανήκουν στην κατηγορία των «ζόμπι του παρελθόντος». Πράγματι, έτσι είναι όπως τα λέει ο κ. Τσίπρας. Κανείς προοδευτικός και δημοκρατικός πολίτης δεν θα επιθυμούσε να υιοθετήσει την κινδυνολογία ως κριτήριο της κάλπης. Έτσι, τουλάχιστον, θα θέλαμε να είναι, όσοι εξακολουθούμε να πιστεύουμε στην αταλάντευτη ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας, χωρίς αστερίσκους και δεύτερες σκέψεις. Από αυτή την άποψη, είναι εξαιρετικά θετικό το γεγονός ότι και ο ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται να έχει υιοθετήσει οριστικά και αμετάκλητα τον ευρωπαϊκό δρόμο, ακόμη και για το δικό του σχέδιο «επιθετικής διαπραγμάτευσης».

Για λόγους ιστορικής ακρίβειας, ωστόσο, θα άξιζε να προσθέσει κανείς ότι το κόμμα του κ. Τσίπρα υπήρξε το κατεξοχήν ζόμπι που άνοιξε το χορό των φαντασμάτων. Ο ίδιος στις προηγούμενες εκλογές δήλωνε πως το «ευρώ δεν είναι φετίχ», ενώ ακόμη και σήμερα, πολλά στελέχη του μιλάνε για «δημοψηφίσματα», για πλαστά νομίσματα ύψους 100 δισ. ευρώ (που θα κυκλοφορήσουν από το «Νομισματοκοπείο της Κοζάνης»), για «εσωτερικό δανεισμό» από τους Έλληνες καταθέτες, για «πάγωμα τοκοχρεολυσίων», για πιθανή στάση πληρωμών, ή ακόμη και για ένα νεφελώδες (και άγνωστο έως τώρα) «Σχέδιο Β».

Ο ίδιος ο κ. Τσίπρας, μάλιστα, σε μια πλήρως αντιφατική επίδειξη της λογικής των πιθανών συμμαχιών του κυβερνητικού κόμματος του, κάλεσε το ΚΚΕ και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ – δύο προγραμματικά και στρατηγικά αντιευρωπαϊκές δυνάμεις – σε μετεκλογική συνεργασία. Στην κρίσιμη ερώτηση του κ. Χατζηνικολάου προς τον κ. Τσίπρα για το τι θα γίνει αν η κ. Μέρκελ απαντήσει «όχι» στους όρους της διαπραγμάτευσης του ΣΥΡΙΖΑ, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης απάντησε πως «δεν υπάρχει ούτε μία στο εκατομμύριο να απαντήσει “όχι” η Μέρκελ». Μπλόφα στη μπλόφα ; Γιατί όχι ; Το ίδιο επαναλαμβάνει ακατάπαυστα, άλλωστε, εδώ και χρόνια, και ο υποψήφιος βουλευτής και οικονομολόγος κ. Βαρουφάκης – βασικός εισηγητής «της θεωρίας «των εκρηκτικών» με γραφικούς καμικάζι που θα μπλοφάρουν απειλώντας την Ευρώπη, λίγο πριν ανατιναχτούν οι ίδιοι.

Όλα αυτά θα συμβούν, υποστηρίζει η αξιωματική αντιπολίτευση, όταν ο λαός, με την ψήφο του, δώσει αυτοδυναμία στον ΣΥΡΙΖΑ, προκειμένου να «σκίσει τα Μνημόνια», να διαπραγματευτεί επιθετικά, να πετύχει τη διαγραφή του χρέους κατά 60% αλλά και να εφαρμόσει απρόσκοπτα το «πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης», «ανεξάρτητα από την έκβαση της διαπραγμάτευσης». Στο μεταξύ, ο ΣΥΡΙΖΑ θα έχει ζητήσει παράταση της ενδιάμεσης συμφωνίας χρηματοδότησης ώστε να αρνηθεί τελικά την «προληπτική στήριξη» εξόδου στις αγορές, και θα ψάχνει μερικά δισεκατομμύρια ευρώ για να ζήσουν οι πολίτες αυτής της χώρας. Όλα αυτά θα συμβούν επίσης με αρκετές «μονομερείς ενέργειες», που δεν ανταποκρίνονται ούτε στο πλαίσιο των δανειακών συμβάσεων της χώρας ούτε στο ευρωπαϊκό περιβάλλον της διαπραγμάτευσης.

Τα πρώτα δείγματα της υποδοχής αυτής της πολιτικής ελαφρότητας είναι ήδη γνωστά : αμηχανία στις αγορές, απανωτά κραχ του χρηματιστηρίου, μαζική φυγή κεφαλαίων στο εξωτερικό, έλλειψη ρευστότητας στις τράπεζες. Λίγες μέρες πριν τις καθοριστικές εκλογές, που ίσως αποτελέσουν την ιστορική ευκαιρία της ριζοσπαστικής Αριστεράς να αναλάβει τις τύχες της χώρας, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης έχει κάνει ό,τι μπορεί για δείξει στο εσωτερικό και στο εξωτερικό πως, για πρώτη φορά, το ευρωπαϊκό κεκτημένο της χώρας παίζεται στα ζάρια, επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να κλείσει τα δικά του ζόμπι στα υπόγεια της Κουμουνδούρου. Απομονωμένος από τα υπόλοιπα κόμματα του δημοκρατικού τόξου, ασύμβατος με τους κανόνες της ευρωπαϊκής οικονομικής διαπραγμάτευσης, χωρίς ισχυρές συμμαχίες με πολιτικές οικογένειες στην Ευρώπη, ο ΣΥΡΙΖΑ βαδίζει στο «φωτεινό μονοπάτι» της ανατροπής, με πλήρη άγνοια για το τι θα σημάνει αυτή η στάση για τη χώρα αλλά και την Αριστερά.

Υπάρχει βέβαια και η επιπόλαια ερμηνεία της συγκυρίας, συνοδευμένη συνήθως από επιχειρήματα που συγχέουν τη νοσταλγία του παρελθόντος με το σχέδιο για το μέλλον. Κάπως έτσι δικαιολογούν την ψήφο τους όσοι μιλούν για την πιθανή «κωλοτούμπα» του ΣΥΡΙΖΑ, για την πιθανή υποχώρηση των εταίρων, για το ενδεχόμενο «αριστερό ντόμινο» στην Ευρώπη, και γενικότερα, για έναν «άλλο κόσμο που είναι εφικτός» σε μια άλλη ζωή και σε μια άλλη συγκυρία. Η προσγείωση στην πραγματικότητα ήρθε με τις σημερινές δηλώσεις Ντράγκι γύρω από το «πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης». Στην απόφαση αυτή φαίνεται ξεκάθαρα πλέον πως οι αξιώσεις της επόμενης ελληνικής κυβέρνησης προϋποθέτουν τις δεσμεύσεις για συνέχεια του «προγράμματος στήριξης» με θετική αξιολόγηση ∙ κάτι που βέβαια δεν ταυτίζεται με το «πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ». Με βάση αυτό το δεδομένο, αν συνεχίσει ο ΣΥΡΙΖΑ να αντιμετωπίζει την Ευρώπη και το Μνημόνιο σαν ένα απέραντο στρατόπεδο πειθαρχημένης δημοσιονομικής διαβίωσης, τότε η Ελλάδα κινδυνεύει να γίνει, για δεύτερη φορά, το πειραματόζωο μιας παραδειγματικής τιμωρίας: «το στοίχημα της μεγάλης ανατροπής» μπορεί πολύ εύκολα να εξελιχτεί σε σκιάχτρο του Νότου.

Το χειρότερο είναι πως σε αυτή την κρίσιμη φάση που περνάει η χώρα, οι δυνάμεις της Ανανεωτικής Αριστεράς, της Οικολογίας και της Σοσιαλδημοκρατίας βρίσκονται ηττημένες, αποδεκατισμένες, κατακερματισμένες και απαξιωμένες, κυρίως με δική τους ευθύνη. Παραμένουν ωστόσο το μόνο ανάχωμα απέναντι σε αυτή την ατέλειωτη παρέλαση των ζόμπι, που έχουν βαλθεί να μας πείσουν ότι θα πρέπει να μοιραστούμε μαζί τους τον μεγάλο ύπνο της λογικής. Καλή ψήφο!