Το δυστύχημα των Τεμπών μας συγκλόνισε, μας πόνεσε, μας έκανε πιο φτωχούς σε λέξεις. Ο αποχαιρετισμός δεκάδων συνανθρώπων μας και η στήριξη των οικογενειών τους αποτελούν υποχρέωσή μας ως κοινωνία. Μόνο έτσι θα αντεπεξέλθουμε στον πόνο. Με στήριξη και αλήθεια θα σεβαστούμε τη μνήμη όσων έφυγαν.

Για απειλή 50.000-60.000 πλειστηριασμών κατ’ έτος κάνει λόγο η ομότιμη καθηγήτρια Οικονομικών ΕΚΠΑ και πρώην υπουργός Λούκα Κατσέλη, μιλώντας στην ΑΥΓΗ της Κυριακής με αφορμή την πρόσφατη απόφαση του Αρείου Πάγου.

Η ίδια σημειώνει ότι η «κύρια κατοικία αποτελεί κοινωνικό δικαίωμα και πρέπει να προστατεύεται», ενώ καταγράφει τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες οι οποίες διατηρούν αντίστοιχο πλαίσιο για την πρώτη κατοικία, σε αντίθεση με όσα υποστηρίζουν από την κυβέρνηση.

Οι επόμενες εκλογές διεξάγονται με απλή αναλογική. Ο Πρωθυπουργός δηλώνει ότι θα προχωρήσει σε δεύτερες εκλογές γιατί η σταθερότητα προϋποθέτει αυτοδυναμία. Ο κ. Τσίπρας δηλώνει ότι δεν επιθυμεί κυβέρνηση ηττημένων. Το ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής όμως εγκαλείται γιατί δεν δημοσιοποιεί με ποιον θα συνεργαστεί για να διασφαλιστεί η σταθερότητα.

Το «υπάρχουν λεφτά» δεν ακουγόταν ευχάριστα, είναι μια φορτισμένη διατύπωση, με αρνητικούς συνειρμούς. Έτσι βρέθηκε ένα ισοδύναμο, πιο σικάτο, τεχνοκρατικό, κάτι σαν μια σαγηνευτική αχλή, ένα φινετσάτο πέπλο υπεύθυνης διαχείρισης, για να καλύπτει παντός είδους προεκλογικές παροχές.

Αλλού πάει ο κόσμος, αλλού εμείς. Τα ισχυρά ευρωπαϊκά κράτη, έστω καθυστερημένα, σπεύδουν να αποτρέψουν μια καταβύθιση της Ευρώπης στον διεθνή καταμερισμό εργασίας, να ανανεώσουν την παραγωγική βάση της για να μη συνθλιβεί ανάμεσα σε ΗΠΑ και Κίνα. Η ιδέα άσκησης κλαδικών πολιτικών, που ο νεοφιλελευθερισμός είχε παραπετάξει ως άχρηστη, επανακάμπτει, κερδίζει περίοπτη θέση, γίνεται εφαρμοσμένη πολιτική. Η ιδέα για ένα κράτος – στρατηγό, ικανό να ηγείται, να σχεδιάζει, να διευθύνει και να συνεργάζεται αποδοτικά με τον ιδιωτικό τομέα, ως προϋπόθεση για την ανάπτυξη στη σύγχρονη εποχή, αναδεικνύεται σε κεντρική διεθνώς.

Σε λίγες μέρες κλείνει ένας χρόνος από τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, τη χώρα που, σύμφωνα τον Πούτιν, δεν υπάρχει. Πρόκειται για μια επέτειο η οποία δεν προβλεπόταν στον αρχικό σχεδιασμό του, επειδή πίστευε πως όλα θα είχαν τελειώσει σε μία ή δύο εβδομάδες. Το τι θα συμβεί στο μέλλον φυσικά δεν το γνωρίζουμε, αλλά θα διακινδυνεύσω την πρόβλεψη ότι η εισβολή στην Ουκρανία θα διεκδικήσει με μεγάλες πιθανότητες επιτυχίας τον τίτλο «γκάφα του αιώνα».

Τις τελευταίες δεκαετίες, η συσσώρευση αποτυχιών στην προσπάθεια για επίλυση των ελληνοτουρκικών διαφορών μοιάζει να αποτελεί μια φυσιολογική κατάσταση. Μια κατάσταση όπου η «δική μας πλευρά» έχει όλα τα δίκαια με το μέρος της, ενώ η άλλη πλευρά είναι πάντα αδιάλλακτη και επιθετική. Πέρα από το πλήρες αδιέξοδο, που συχνά ακολουθεί την δυσμενή πορεία του Κυπριακού, η «εθνική ορθότητα» επιβάλει προκαθορισμένες απόψεις και δαιμονοποιεί κάθε εναλλακτική πρόταση, ακόμα και εάν αυτή βασίζεται στο διεθνές δίκαιο ή αποτελεί καθιερωμένη διεθνή πρακτική. Η προσχηματική επίκληση των «εθνικών δικαίων» από τους εκάστοτε υπερασπιστές της «εθνικής αλήθειας» μόνο αρνητικές επιπτώσεις έχει για την Ελλάδα.

Οι αγώνες είναι συλλογικοί και είναι σημαντικό να επικοινωνούνται σε ολόκληρο τον κόσμο. Καθένας μας συμβάλλει με τον δικό του τρόπο στον κοινό αγώνα για το δίκαιο των ανθρώπων του Πολιτισμού. Ως εκλεγμένη εκπρόσωπος της Εταιρείας Ελλήνων Σκηνοθετών στην Ευρώπη από το 2016, καθώς και ως μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Σκηνοθετών (FERA) τον τελευταίο χρόνο ένιωσα την υποχρέωση να μιλήσω για τα άδικα της χώρας μας σε ολόκληρο τον κόσμο.

Η κυβέρνηση συνεχίζει, επί σχεδόν έναν χρόνο τώρα, να ευτελίζει το Σύνταγμα σχετικά με τον χρόνο διεξαγωγής των εκλογών. Και μια στρατιά «προθύμων» προσπαθεί να μας πείσει ότι τάχα «είναι αποκλειστικό προνόμιο του πρωθυπουργού να προσδιορίσει τον χρόνο των εκλογών». Εννοείται πως κανένας απʼ αυτούς δεν μπαίνει στον κόπο να μας εξηγήσει από ποια διάταξη του Συντάγματος προκύπτει αυτό το «προνόμιο».

Επαναπαυόμαστε, γιατί θεωρούμε ότι έχουμε καλύτερες κατασκευές από την Τουρκία. Οσο κι αν αυτό αντικειμενικά ισχύει, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι βρισκόμαστε σε μια «γειτονιά» με υψηλή σεισμικότητα. Οι καταστροφές στην Τουρκία και στη Συρία πρέπει να αποτελέσουν το έναυσμα για μια «επανεκκίνηση» της αντισεισμικής πολιτικής στη χώρα μας, η οποία έχει με τα χρόνια ατονήσει. Αυτά σημειώνει ο ακαδημαϊκός, πολιτικός μηχανικός, αρθρογράφος και συγγραφέας Θεοδόσης Τάσιος στην «Κ», δηλώνοντας συντετριμμένος από τις εικόνες της καταστροφής.

Οι αλλαγές του κλίματος στη χώρα μας είναι πλέον προφανείς και οι επιπτώσεις τους έχουν αρχίσει να είναι σοβαρές, τόσο στην καθημερινότητά μας όσο και σε αρκετούς τομείς της οικονομίας. Ολοι θυμόμαστε τον παρατεταμένο καύσωνα του 2021 και τις επιπτώσεις που είχε όχι μόνο στους ανθρώπους, αλλά και στα οικοσυστήματα, με τις ανεξέλεγκτες δασικές πυρκαγιές αλλά και τον κλονισμό της αγροτικής παραγωγής.

Ενώ οι μετρήσεις έδιναν άνετη νίκη στον πρώτο γύρο και σαρωτική στον δεύτερο στον απορριπτικό υποψήφιο Νίκο Χριστοδουλίδη και την τρίτη θέση στον Ανδρέα Μαυρογιάννη, οι ψηφοφόροι έφεραν τη μερική ανατροπή. Η ολική μπορεί να γίνει σήμερα. Γιατί σήμερα δεν συγκρούονται εκλογικά τα δυο μεγάλα παραδοσιακά κόμματα, ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ, για τη νομή της εξουσίας. Νομή που ακύρωνε στην πράξη τη συναντίληψη των δυο κομμάτων στο μείζον θέμα της επίλυσης του Κυπριακού στη βάση της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας. Της λύσης που ορθά έλεγαν οι νούσιμοι (νουνεχείς στα κυπριακά) ότι μόνο με τη συμφωνία ΑΚΕΛ και ΔΗΣΥ μπορεί να επιτευχθεί.