Μακεδονομάχοι χωρίς αιτία

Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης αναφερόμενος στο σχέδιο Άτσεσον λέει στον Αλέξη Παπαχελά : όταν η ελληνική πολιτική ηγεσία δεν μπόρεσε να δώσει λύση στο θέμα των Σκοπίων, το οποίο ήταν βεβαίως ασυγκρίτως μικρότερης σημασίας από το Κυπριακό, θα έδινε λύση στο θέμα το Κυπριακό;( Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης με τα δικά του λόγια. σελ. 179).

Φαίνεται πως τώρα υπάρχει μια δυνατότητα να λύσουμε ένα υπαρκτό θέμα εξωτερικής πολιτικής το οποίο κάτω από την πίεση του διάχυτου σε όλα τα κόμματα μείγματος εθνικισμού και μικροπολιτικής το αναγορεύσαμε σε μείζον εθνικό θέμα. Η εσφαλμένη αφετηρία βρίσκεται στην απόφαση του Συμβουλίου των πολιτικών αρχηγών τον Απρίλιο του 1992 , που εκλαικέυτηκε με το: ουδέποτε ονομασία με τον όρο Μακεδονία η παράγωγα του. Σε αυτή την σύσκεψη και στα περί αυτήν διαδραματιζόμενα αποτυπώνεται όλη η παθογένεια και σχιζοφρένεια της πολιτικής μας. Αποπέμπεται ο ΥΠΕΞ Αντώνης Σαμαράς και ταυτοχρόνως υιοθετείται η πολιτική του , με την οποία προφανώς δεν συμφωνεί ο πρωθυπουργός Κ. Μητσοτάκης αλλά την αποδέχεται κάτω από τον κίνδυνο ανατροπής του. Και ο ρεαλιστής Κωνσταντίνος Καραμανλής δακρύζει και ο ρεαλισμός του πνίγεται στο δάκρυ. Από εκεί και πέρα τον λόγο είχε το «εθνικιστικό τόξο» μια παρδαλή συσπείρωση εθνικιστών διεθνολόγων, δημοσιογράφων, εκκλησιαστικών και παραεκκλησιαστικών κύκλων, φοβισμένων πολιτικών και δημάρχων κυριως της Βόρειας Ελλάδας που έκλειναν κάθε χαραμάδα λογικής προσέγγισης. Η βροχή αναγνωρίσεων της γείτονος με το Συνταγματικό της όνομα ( Δημοκρατια της Μακεδονίας) ήταν το φυσικό επακόλουθο του αδιεξόδου που εμείς προκαλέσαμε.

Τον Μάιο του 1996 , σε μια σημαντική απόφαση για την Εξωτερική πολιτική, η Κεντρική Πολιτική Επιτροπή του Συνασπισμού της Αριστεράς και της Προόδου αφού κάνει αυτοκριτική για την αρχική στάση του κόμματος, αποτυπώνει την κατάσταση και προτείνει λύση. Να τι λέει: « Η δουλεία των κομματικών σκοπιμοτήτων και η ευάλωτη στην έννοια του πολιτικού κόστους πολιτική ηγεσία των δύο μεγάλων κομμάτων, δεν επέτρεψε στην χώρα να αποδεχθεί ένα επωφελή συμβιβασμό για το όνομα της γείτονος όπως προσδιορίστηκε στις προτάσεις Πινέιρο. ...Η ελληνική κυβέρνηση οφείλει να προωθήσει αμέσως συνολική λύση με ΣΥΝΘΕΤΟ ΟΝΟΜΑ ΚΟΙΝΗΣ ΑΠΟΔΟΧΗΣ». Το 2001 η κυβέρνηση του Κώστα Σημίτη άρχισε συνομιλίες για σύνθετη ονομασία παράλληλα με όλες τις διασφαλίσεις που έδινε σε εμάς το πακέτο Πινέιρο. Οι συνομιλίες διακόπηκαν με την άνοδο των εθνικιστών στην γείτονα, άνοδο στην οποία συνέβαλε τα μέγιστα η δική μας αρχική αδιαλλαξία. Όπως και στην Κύπρο με το σχέδιο Ανάν οι αντίπαλοι εθνικισμοί στο δια ταύτα συμπίπτουν , στην άρνηση δηλαδή του επωφελούς συμβιβασμού.

Το τελευταίο που χρειάζεται τώρα η χώρα είναι το blame game, το ποιός θα πάρει τον μουτζούρη, όταν μάλιστα δεν υπάρχει μουτζούρης αλλά λογική λύση στο ορίζοντα. Αν η ΝΔ πρέπει να λέει στον κόσμο της ότι αυτή ανακάλυψε την σύνθετη ονομασία , ας δείξουμε κατανόηση. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει φύλο συκής για να σκεπάσει τον εταίρο του Καμμένο - Κομανέτσι , ας χαμογελάσουμε ειρωνικά. Αν διάφοροι διακομματικοί εθνοαμύντορες του 1992 επιλέξουν τώρα την σιωπή ας τους αφήσουμε ήσυχους μιας και αυτοί επι της ουσίας δεν μας ενοχλούν πλέον. Και ας μην επιτρέψουμε αυτή την φορά στους Μακεδονομάχους χωρίς αιτία -που ξαναζεσταίνουν το φαγητό της πατριδοκαπηλείας με το οποίο έχτισαν καριέρες- να μπουν εμπόδιο στην λύση .

ΥΓ Τις τελευταίες ημέρες εμφανίστηκαν δηλώσεις, οι οποίες απέκλειαν apriori την ονομασία Νέα Μακεδονία και επέμεναν στην πιο στενή ερμηνεία του όρου γεωγραφικός προσδιορισμός. Κατά την γνώμη μου κακώς και άκαιρα κάποιοι άνοιξαν αυτή την συζήτηση , εφόσον όμως το διέπραξαν πρέπει να υπάρξει απάντηση γιατί η σιωπή και η αδράνεια αφήνει ελεύθερο το έδαφος για την καλλιέργεια αυτών των απόψεων. Ο μόνος, λοιπόν, γεωγραφικός προσδιορισμός που μπορεί να προηγηθεί του όνόματος Μακεδονία είναι το Βόρεια Μακεδονία. Ισχυρίζομαι ότι αποτελεί την χειρότερη λύση γιατί συνειρμικά παραπέμπει ευθέως σε διασπασμένα η διχοτομημένη κράτη των οποίων εκκρεμεί η επανένωση. Σε κάθε περίπτωση παραπέμπει σε μια ανωμαλία προς επίλυση. Βόρεια και Νότια Κορέα, Ανατολική και Δυτική Γερμανία , Βόρεα και Νότια Κύπρος( δεν είναι τυχαίο ότι ουδέποτε αποδεχθήκαμε στην Κύπρο τέτοιο διαχωρισμό). Οι όποιες αλυτρωτικές διαθέσεις υπάρχουν σε πολιτικές δυνάμεις στην γείτονα εξυπηρετούνται με το Βόρεια Μακεδονία . Αντιθέτως το Νέα Μακεδονία ( Νοβαματσεντόνια σε μια λέξη) και οριστική λύση ειναι και διαχωρίζει χρονικά την Αρχαία Μακεδονία και την Ιστορία της από το νέο κράτος . Ας μην αρχίσουν, λοιπόν, φτηνά παιγνίδια με την ονομασία. Δεν είναι τυχαίο, ότι η πρόταση που περιείχε το πακέτο Πινέιρο ήταν το Νοβαματσεντόνια.