Πποοδευτικός πόλος και ΚΙΝΗΜΑ ΑΛΛΑΓΗΣ
Γιώργος Μπουλμπασάκος, www.thecaller.gr, Δημοσιευμένο: 2018-09-21
Τελευταία στην πολιτική συζήτηση τίθεται το θέμα της συγκρότησης προοδευτικού πόλου απέναντι στην νεοφιλελεύθερη δεξιά.
Ο Πρόεδρος της Βουλής με ολοσέλιδο άρθρο του μιλάει για ανασύνθεση του γενικότερου τοπίου της κεντροαριστεράς, και ο Αντιπρόεδρος της κυβέρνησης στο Συνέδριο του ΚΙΝ.ΑΛ. μίλησε για έναν αστερισμό δυνάμεων, μια μεγάλη παράταξη με πολλά και διάφορα πολιτικά υποκείμενα.
Εδώ επισημαίνω, ότι υπάρχουν και ορισμένοι πολιτικοί αναλυτές που ισχυρίζονται ότι η στάση που τήρησε ο ΣΥΡΙΖΑ μετά το πρώτο εξάμηνο του 2015 μοιραία τον οδηγεί σε αναζήτηση πλέον σοσιαλδημοκρατικής ταυτότητας.
Ας δούμε λοιπόν ψύχραιμα τις πολιτικές διεργασίες που συντελούνται σήμερα:
Οι απόψεις υψηλόβαθμων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ παραμένουν ως σήμερα αυστηρά προσωπικές και δεν υπάρχει καμία απόφαση των κομματικών οργάνων.
Επίσης, πολλές φορές, αυτές οι απόψεις συναντούν την οργανωμένη αντίθετη άποψη της τάσεως των »53».
Σε αυτούς που βλέπουν την πορεία ως νομοτέλεια, απλώς υπενθυμίζω ότι η ιστορία της Αριστεράς δίνει πολλά παραδείγματα που ο ρεαλισμός συγκρούεται με την φαντασίωση και αρκετές φορές βρίσκεται ηττημένος.
Όμως, ας δούμε την ουσία· ποία απάντηση υπάρχει σε αυτονόητα ερωτήματα;
Πώς συμβιβάζονται αυτές οι απόψεις με την συγκυβέρνηση των ακροδεξιών ΑΝΕΛ;
Το ότι τους αποκαλούμε κεντροδεξιούς, μοιάζει περισσότερο με αυτό που ορισμένοι συνηθίζουν να κάνουν, δηλαδή να βαπτίζουν το κρέας ψάρι, και δυστυχώς δεν αλλάζει την πραγματικότητα.
Αλήθεια οι θέσεις για την ιθαγένεια, για τα κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα του κ.Καμμένου και οι μετανάστες-κατσαρίδες- της κας Παπακώστα ανήκουν στο ιδεολογικό στίγμα της κεντροδεξιάς. Όλοι αυτοί χωράνε στον αστερισμό των προοδευτικών δυνάμεων;
Φυσικά, δεν θα μπω στον πειρασμό να ρωτήσω αν ισχύουν για ορισμένους οι κραυγές για γερμανοτσολιάδες και πατριώτες, αλλά θα πρέπει να γίνει κατανοητό, εάν ισχύουν τα διχαστικά »τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν», εμείς ή αυτοί.
Καμία Αριστερά δεν δίχασε την ελληνική κοινωνία τόσο έντονα και καμία Αριστερά, και μάλιστα πολλές φορές προσδιοριζόμενη με το πρόσημο της Ανανεωτικής, δεν αμφισβήτησε θεσμούς δημοκρατικής οργάνωσης της κοινωνίας μας.
Η Αριστερά όχι μόνο δεν δίχασε, αλλά είχε το θάρρος, με τον Χαρίλαο Φλωράκη να χειροκροτεί την εθνική συμφιλίωση που ο Ανδρέας Παπανδρέου έκανε πράξη.
Φυσικά, όλα αυτά δεν σημαίνουν ότι η λύση για το πολιτικό πρόβλημα της χώρας είναι η παλινόρθωση της δεξιάς.
Η ΝΔ. είναι ο ιδεολογικός μας αντίπαλος, εκφράζει την συντήρηση και την οπισθοδρόμηση.
Ήταν απούσα και πολλές φορές απέναντι στις μεγάλες μεταρρυθμιστικές τομές που έγιναν στην ελληνική κοινωνία.
Ήταν αυτή που πρώτη έσυρε το χορό του λαϊκισμού με τα Ζάππεια, παρότι ευθύνεται για την καταστροφική πολιτική της πενταετίας Καραμανλή που οδήγησε την χώρα στην κρίση και στα μνημόνια.
Είναι αυτή που δεν μίλησε ποτέ για τις δικές της ευθύνες στην δημιουργία πελατειακού κράτους, είναι αυτή που παραμένει άφωνη στις προτροπές ακροδεξιών φωνών για θεσμική αποβολή της Αριστεράς από την πολιτική ζωή της χώρας.
Ο δικός μας χώρος έκανε εξαντλητική αυτοκριτική για όλα όσο πλήγωσαν τον κόσμο μας.
Πλήρωσε βαρύ πολιτικό τίμημα. Θέλουμε με ειλικρίνεια να πούμε στους πολίτες ότι η αναγέννηση της Πατρίδας, η ανάταξη της κοινωνίας δεν θα έρθει από το παρακμιακό δίπολο ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ.
Λύση είναι η αλλαγή των πολιτικών συσχετισμών.
Λύση είναι ο πρωταγωνιστικός ρόλος του Κινήματος Αλλαγής.
Μόνο με την πολιτική ηγεμονία του ΚΙΝ.ΑΛ θα μπορέσει η χώρα να προχωρήσει μπροστά κινητοποιώντας όλες τις δημιουργικές δυνάμεις της πατρίδας.