Εθνικό μέτωπο, αλλά στη βάση ποιας πολιτικής;

Αδικαιολόγητα αιφνιδιάστηκε η κυβέρνηση από τις εξελίξεις. Η στρατηγική της Τουρκίας δεν αποτελεί κεραυνό εν αιθρία. Με το παράνομο μνημόνιο με τη Λιβύη επιχειρεί να δημιουργήσει αντιπερισπασμό στην απομόνωση που έχει περιέλθει λόγω των επιλογών της να παραβιάζει το Δίκαιο της Θάλασσας, αλλά και λόγω της αναβάθμισης της γεωπολιτικής θέσης της Ελλάδας με τις τριμερείς συνεργασίες και την εν γένει πολυδιάστατη πολιτική μας. Αποσκοπεί στο να παρεμβάλει νομικούς και πραγματικούς φραγμούς στον East Med και να μας εμποδίσει να ασκήσουμε τα δικαιώματά μας για οριοθέτηση της ΑΟΖ με χώρες όπως η Αίγυπτος.

Η πρόκληση αυτή πρέπει να απαντηθεί με τη συγκρότηση αρραγούς εθνικού μετώπου στη βάση μιας ενεργητικής στρατηγικής, που θα συνδυάζει την πολύπλευρη πίεση προς την Τουρκία με την προσπάθεια επανέναρξης του διαλόγου με αυτήν, ώστε να υπάρξει συνολική λύση βασισμένη στο διεθνές δίκαιο. Αυτό ήταν το βασικό μήνυμα της ομιλίας του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ την Τετάρτη στη Βουλή, αυτή ήταν και η στάση μας στο Εθνικό Συμβούλιο Εξωτερικής Πολιτικής. Στάση μιας δύναμης ευθύνης και πατριωτισμού, όπως ήταν πάντα η Αριστερά στην Ελλάδα.

Η απάντηση της κυβέρνησης ήταν κατώτερη των περιστάσεων. Εκανε λόγο για «διχαστική κριτική» του Αλέξη Τσίπρα, σε μια άσκηση doublespeak πλήρους αναστροφής της πραγματικότητας. Η ανάγκη να ξαναβρεί πυξίδα η εξωτερική μας πολιτική αποτελεί προϋπόθεση για να χτιστεί ένα αποτελεσματικό εθνικό μέτωπο, στη βάση της συνέχειας της εξωτερικής πολιτικής και των επιτυχιών της προηγούμενης τετραετίας. Αποτελεί πατριωτικό καθήκον να επισημαίνουμε σφάλματα, όπως η ατυχής στρατηγική της «λεπτής γραμμής» συσχέτισης των παραβιάσεων στο Αιγαίο με το Προσφυγικό.

Το πατριωτικό αυτό καθήκον υπηρετήσαμε με υπευθυνότητα και με συγκεκριμένες προτάσεις: Να αντιμετωπιστεί η τουρκική παραβατικότητα με άμεση ενεργοποίηση των κυρώσεων που πέτυχε η ελληνική διπλωματία στο τελευταίο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, όπου εκπροσώπησε τη χώρα ο Αλέξης Τσίπρας, και να επεκταθούν οι κυρώσεις σε νέες παράνομες ενέργειες στην περιοχή του άκυρου μνημονίου. Ταυτόχρονα όμως να σύρουμε πάλι πίσω στο τραπέζι του διαλόγου την Τουρκία, όχι μόνο για την αυτονόητη συζήτηση για Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης, αλλά και για την επανέναρξη των διερευνητικών επαφών για την υφαλοκρηπίδα. Παράλληλα να ξαναβρούμε το νήμα των πολυδιάστατων πρωτοβουλιών που είχε προωθήσει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, με πρώτη από αυτές τη σύγκληση της Διάσκεψης των χωρών του Νότου (MED 7), των κατεξοχήν στρατηγικών μας εταίρων στην περιοχή και στην ΕΕ. Να απαιτήσουμε τη συμμετοχή μας στη Διαδικασία του Βερολίνου για τη Λιβύη. Να ζητήσουμε από τις ΗΠΑ, ενόψει και της επίσκεψης του Πρωθυπουργού, καθαρή στήριξη στις θέσεις μας και δέσμευση για νέα συνάντηση 3+1 για την προώθηση του αγωγού EastMed, ο οποίος, όπως έχει σχεδιαστεί, τέμνει τη ζώνη που επιδιώκει να χαράξει ως τουρκική ΑΟΖ το παράνομο μνημόνιο.