Δεν χωράνε «διμέτωποι» και ίσες αποστάσεις ή ανοχές στις νεοφιλελεύθερες πολίτικες!

Η θερινή περίοδος με τα προβλήματα που προέκυψαν ανάδειξε με τον πιο σαφή και εύγλωττο τρόπο ότι η νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση του κ Μητσοτακη δεν αστοχεί μόνο στα οικονομικά και κοινωνικά μεγέθη αλλά αδυνατεί να διαχειριστεί και τα προβλήματα της συγκυρίας.

Πέραν του ότι το κοινωνικό και οικονομικό μοντέλο που υπηρετεί με τις πολιτικές της επιλογές συρρικνώνει την εγχώρια παραγωγική βάση και ταυτίζεται με ολίγους ,μεταπράτες και ημέτερους ,δείχνει αδύναμη να διαχειριστεί και να συντονίσει τις κρατικές αρμοδιότητες!

Αδύναμη να συντονίσει δράσεις με σταθερό σχέδιο , προκειμένου τα προβλήματα της πανδημίας και των ακραίων καιρικών φαινομένων να αντιμετωπισθούν με τις λιγότερες δυνατές επιπτώσεις στην κοινωνία και τον παραγωγικό ιστο της χώρας .

Οι βαρύγδουπες ανακοινώσεις περί επιτελικού κράτους αποδείχθηκαν φτηνό προπαγανδιστικό περιτύλιγμα για την κατάληψη του και τη διαχείριση του απο ημέτερους

Οι οικονομικοί και κοινωνικοί δείκτες επιβεβαιώνουν όχι μόνο καίρια πλήγματα στα μεσαία στρώματα ,τις δυνάμεις της επισφαλούς εργασίας ,την αγροτιά και την ελληνική περιφέρεια αλλά και την όξυνση των γεωγραφικών και κοινωνικών ανισοτήτων!

Η επέλαση της πανδημίας και των πυρκαγιών την θερινή περίοδο ανέδειξε και μια άλλη πτυχή ότι η κυβέρνηση παρά την δημιουργική συμβολή της αντιπολίτευσης αδυνατεί να ανταποκριθεί στις τρέχουσες κοινωνικές και γεωγραφικές ανάγκες

Το αίτημα της αλλαγής του κοινωνικού και παραγωγικού μοντέλου με αναπροσανατολισμό του ρόλου του κράτους γίνεται κυρίαρχο ζητούμενο των κοινωνικών και παραγωγικών δυνάμεων.

Και αυτό θέτει επι τάπητος το αίτημα της πολιτικής αλλαγής!

Προϋποθέτει δράσεις και προγραμματικές πρωτοβουλίες με την κοινωνία ενεργή για την συγκρότησης προοδευτικής διακυβέρνησης.

Ο κοινωνικός διάλογος σ αυτή την κατεύθυνση οφείλει να γίνει ο πήχης κάθε πολιτικής δύναμης που αυτοπροσδιορίζεται στον προοδευτικό χώρο, προκειμένου να υπάρξει Προοδευτικη διακυβέρνηση με προγραμματική και πολιτική ενότητα!

Αυτό με τη σειρά του καθιστά σαφές ότι τόσο οι πολιτικές δυνάμεις όσο και τα πολιτικά πρόσωπα πρέπει να καταστήσουν καθαρό στην κοινωνία ότι συνεργασία, η ψήφος ανοχής με την ΝΔ και τις πολιτικές που υπηρετεί δεν μπορεί να υπάρξει.

Οι εξελίξεις σχεδόν σ όλες τις χώρες της Ευρώπης δείχνουν ότι οι συνεργασίες των πολιτικών δυνάμεων για την διακυβέρνηση υπηρετούν δύο διαφορετικές στρατηγικές που είναι πλέον σε μετωπική αντιπαράθεση.

Απο τη μια είναι οι συστημικές δυνάμεις με κορμό τα νεοφιλελεύθερα κόμματα και απο την άλλη πλευρά οι προοδευτικές, εναλλακτικές, ριζοσπαστικές δυνάμεις που διεκδικούν την εφαρμογή ενός παραγωγικού και κοινωνικού μοντέλου με ανάπτυξη δικαιοσύνη και δημοκρατία.

Αυτή τη στρατηγική, ακόμη και σε δύσκολους καιρούς εντάσεων στο προοδευτικο χώρο ανέδειξε και εφάρμοσε και ο Α Παπανδρέου επαναλαμβάνοντας με εμφαση και εσωκομματικά και δημόσια ότι ο αγώνας κάθε προοδευτικής δυναμης οφείλει και πρέπει να είναι μονομετωπος, όχι διμέτωπος!

Είναι τουλάχιστον υποκριτικό αν δεν είναι «έπεα πτεροεντα» και «βερμπαλισμοί» το να αναλώνεται πολύς λόγος σε κοινωνικά αδιάφορες αντιθέσεις εσωκομματικής περιχαράκωσης!

Όταν δηλαδή δεν γίνεται καθαρό οτι ο ανταγωνισμός τω προοδευτικών δυνάμεων - πρεπει να έχει κριτή μόνο την κοινωνίκη ανάγκη - και να σχετίζεται με την προώθηση προγραμματικών προτάσεων προοδευτικής διακυβέρνησης για να ηττηθεί ,να αλλάξει η νεοφιλελεύθερη πολιτική της ΝΔ και των προθύμων που την υπηρετούν.

Ακριβώς γι αυτό το λόγο η συγκυρία καθιστά κυρίαρχο να αναπτυχθούν δράσεις που εξηγούν στην κοινωνία την αξιοπιστία του εναλλακτικού κοινωνικού και παραγωγικού μοντέλου που θα υπηρετήσει η πολιτική αλλαγή με αντιπολίτευση τη ΝΔ και τους συμμάχους της.

Και σε αυτό το στόχο ο ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία ως κορμός της προοδευτικης παράταξης δεν καλείται απλά να συμβάλει αλλά να τρέξει συντεταγμένα.

Για να περιορισθούν οι επιπτώσεις των κυβερνητικών πολιτικών. Για να υπάρξει στερεα μια πλατιά κοινωνική και πολιτική Πλειοψηφία που θα υπηρετεί τη χώρα και τους πολίτες.