«Του αλωνακίου.... του ψηφαλακίου»

Μʼαρέσει που κατηγορούσαν τον ΣΥΡΙΖΑ οι κυβερνώντες ότι είναι και με τον εμβολιασμένο και με τον ανεμβολίαστο, και με το που «εκοιμήθη» ο μητροπολίτης Αιτωλοακαρνανίας Κοσμάς (ο Θεός να αναπαύσει την ψυχή του, και να τον συγχωρέσει που πήρε στον λαιμό του μαζί με το σαρκίον του δεν ξέρω πόσους πιστούς του) άρχισαν τα όργανα του κόμματος της συμπολίτευσης τους ύμνους και τους αίνους για τον εκλιπόντα.

Αυτός ο κ. Καραγκούνης το τι είπε το στόμα του... ένα ντελίριο λυρισμού της συμφοράς, μια ελεγεία μελίρρυτη για τη στάση του θανόντος. Τη στάση δηλαδή του φανατισμένου αντιεμβολιαστή που κήρυττε από άμβωνος ότι το εμβόλιο είναι, άλλοτε του διαβόλου, κι άλλοτε του σατανά, πολλές φορές δε και του αντίχριστου, όξω και μακριά. «Ο πατέρας» έγραψε ο βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας «μας περπάτησε τον Γολγοθά της αρχιερατικής του διακονίας ακολουθώντας δύσβατο αλλά ευθύ μονοπάτι. Ποτέ δεν διάλεξε τις παρακάμψεις». Και όχι μόνο αυτό ο πατέρας του Καραγκούνη, αλλά και «Ταξίδευσε την θάλασσα της αρχιερατικής του διακονίας με πυξίδα και όχι με ανεμοδείκτες».

Εμείς δηλαδή που εμβολιαστήκαμε πήγαμε στο εμβολιαστικό κέντρο με ανεμοδείκτες. Οχι, κύριε Καραγκούνη μου, με πλοηγό πήγαμε. Με πλοηγό τη λογική και την επιστήμη, που θα μας βγάλετε ανεμοδούρες στα καλά καθούμενα. Και δεν έμεινε εκεί ο ραψωδός, συνέχισε το τροπάρι του ως εξής: «Γιʼ αυτό προτίμησε να φύγει» ο μητροπολίτης Κοσμάς πάντα, μην το ξεχνάμε αυτό «στα τείχη του μικρού αλωνακιού μας και φλογερό από την πίστη του μετέωρο να πετάξει στον ουρανό για να συναντήσει... τους ελεύθερους πολιορκημένους για να σκεπάζουν όλοι μαζί όλη τη Μητρόπολή μας». Αυτή η γενική του υποκοριστικού με ξετρελαίνει, το αλωνάκι, του αλωνακίου· το σαλονάκι, του σαλονακίου· το ψηφαλάκι, του ψηφαλακίου· και σπάσιμο θέλει το κεφαλάκι, του κεφαλακίου.

Λοιπόν για να τελειώνουμε, κύριε βουλευτά μου, δεν πήγε ο πατήρ σας ούτε για να συναντήσει κανέναν ελεύθερο και πολιορκημένο ούτε για να σκεπάσει τη Μητρόπολή σας μην πλευριτώσει κι έχουμε άλλα. Πήγε από κορωνοϊό κι απʼ το ξερό του το κεφάλι. Απλά πράγματα. Και εσείς δεν τον λιβανίσατε πατόκορφα για το θείο του το έργο, αλλά για να σας ψηφίσουν και οι «μεν» και οι «δε». Ομως πάρτε το χαμπάρι οι «δε», δεν πρόκειται να σας ξαναψηφίσουν αν αρχίσετε αυτό το καλαμπούρι. Και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ. Και αφήστε τα αυτά που λέτε ότι «Στις όμορφες ή τις δύσκολες στιγμές της ζωής μας χρειαζόμαστε, θέλουμε και θα έχουμε την ευχή του πατέρα μας».

Αλλού αυτά. Στις δύσκολες στιγμές της ζωής μας εκείνο που χρειαζόμαστε είναι η φωνή της επιστήμης και της λογικής. Ολα τʼ άλλα είναι «εκ του πονηρού». Για να μιλήσω κι εγώ στη γλώσσα σας μπας και καταλάβετε ότι σας καταλάβαμε. Αντε μπράβο. Αρκετά. Μωρέ μπελά που βάλαμε στο κεφάλι μας. Δυο χρόνια καραντίνα έχουμε και τα νεύρα μας. Μη συνεχίσω. Δεν συνεχίζω.