Διαπραγματεύσεις και πόλεμος
Γιώργος Καπόπουλος, KReport, Δημοσιευμένο: 2022-03-11
Οι ειρηνευτικές συνομιλίες των ΗΠΑ στο Βιετνάμ άρχισαν την άνοιξη του 1968 και τελείωσαν τον Ιανουάριο του 1973. Έτσι, το πεδίο της μάχης και το τραπέζι των διαπραγματεύσεων είχαν για πέντε χρόνια σχέση συγκοινωνούντων δοχείων. Επί πέντε χρόνια οι ΗΠΑ και το Βόρειο Βιετνάμ διαπραγματεύονταν, με τον πόλεμο όχι απλά να συνεχίζεται αλλά και, κατά περιόδους, να εντείνεται.
Όπως προέκυψε από τη χθεσινή συνάντηση Λαβρόφ – Κουλέμπα στην Αττάλεια, αυτή η φόρμουλα, διαπραγματεύσεις παράλληλα με τη συνέχιση του πολέμου, είναι η επιλογή της ρωσικής πλευράς. Αλλά με πολύ βραχύτερο ορίζοντα. Είναι φανερό ότι και οι δύο αντίπαλες πλευρές έχουν μονόδρομη επιλογή τον διπλωματικό συμβιβασμό :
-Η Ουκρανία γνωρίζει ότι δεν θα υπάρξει εμπλοκή του ΝΑΤΟ καθώς και ότι η αδιαμφισβήτητη υπεροχή ισχύος που έχει η Μόσχα καθιστούν την ήττα της θέμα χρόνου.
-Η Ρωσία όσο θα παρατείνεται η σύγκρουση τόσο θα υφίσταται νέες κυρώσεις ενώ θα επιταχύνεται η δυναμική διολίσθησης προς μια γενικευμένη σύγκρουση.
Όμως ακόμη και στην περίπτωση ενός συμβιβασμού που δεν θα δίνει την αίσθηση μονομερούς υπαγόρευσης των όρων του νικητή στον ηττημένο, θα εξακολουθήσουν να υπάρχουν εκκρεμότητες που είναι πολύ πιθανόν να προκαλέσουν αναζωπύρωση της σύγκρουσης:
-Η απομονωμένη στην διεθνή σκηνή Ρωσία θα περιορισθεί στην ουδετεροποίηση και αποστρατιωτικοποίηση της Ουκρανίας ή θα εξακολουθήσει να πιέζει γιά ρυθμίσεις και εγγυήσεις ασφαλείας αλλά και περιορισμούς και έλεγχο των πυρηνικών και των συμβατικών δυνάμεων στην Ευρώπη; Το δεύτερο σκέλος των ρωσικών διεκδικήσεων από το ΝΑΤΟ θα εξαφανιστεί ή θα επιβιώσει στη νέα εποχή που ξεκίνησε με την απόφαση του Πούτιν να διατάξει εισβολή στην Ουκρανία;
-Η συρρικνωμένη εδαφικά Ουκρανία θα δει το ρωσικό βέτο να περιορίζεται στην πλήρη ένταξη της στο ΝΑΤΟ η να επεκτείνεται για να περιλάβει και την Ε.Ε που δεν κρύβει ότι σε ένα όχι πολύ μακρινό μέλλον θα αποκτήσει την δικιά της κοινή αμυντική δομή;
Τούτων λεχθέντων, η είδηση της χθεσινής μέρας ήταν η δήλωση του εκπροσώπου του Κρεμλίνου Πεσκόφ, λίγο πριν την έναρξη των διαπραγματεύσεων, ότι οι δύο υπουργοί αναζητούν την υλοποίηση των προαπαιτούμενων που θα επιτρέψουν μια συνάντηση κορυφής του Πούτιν με τον Ζελένσκι…
Όπως προέκυψε από τη χθεσινή συνάντηση Λαβρόφ – Κουλέμπα στην Αττάλεια, αυτή η φόρμουλα, διαπραγματεύσεις παράλληλα με τη συνέχιση του πολέμου, είναι η επιλογή της ρωσικής πλευράς. Αλλά με πολύ βραχύτερο ορίζοντα. Είναι φανερό ότι και οι δύο αντίπαλες πλευρές έχουν μονόδρομη επιλογή τον διπλωματικό συμβιβασμό :
-Η Ουκρανία γνωρίζει ότι δεν θα υπάρξει εμπλοκή του ΝΑΤΟ καθώς και ότι η αδιαμφισβήτητη υπεροχή ισχύος που έχει η Μόσχα καθιστούν την ήττα της θέμα χρόνου.
-Η Ρωσία όσο θα παρατείνεται η σύγκρουση τόσο θα υφίσταται νέες κυρώσεις ενώ θα επιταχύνεται η δυναμική διολίσθησης προς μια γενικευμένη σύγκρουση.
Όμως ακόμη και στην περίπτωση ενός συμβιβασμού που δεν θα δίνει την αίσθηση μονομερούς υπαγόρευσης των όρων του νικητή στον ηττημένο, θα εξακολουθήσουν να υπάρχουν εκκρεμότητες που είναι πολύ πιθανόν να προκαλέσουν αναζωπύρωση της σύγκρουσης:
-Η απομονωμένη στην διεθνή σκηνή Ρωσία θα περιορισθεί στην ουδετεροποίηση και αποστρατιωτικοποίηση της Ουκρανίας ή θα εξακολουθήσει να πιέζει γιά ρυθμίσεις και εγγυήσεις ασφαλείας αλλά και περιορισμούς και έλεγχο των πυρηνικών και των συμβατικών δυνάμεων στην Ευρώπη; Το δεύτερο σκέλος των ρωσικών διεκδικήσεων από το ΝΑΤΟ θα εξαφανιστεί ή θα επιβιώσει στη νέα εποχή που ξεκίνησε με την απόφαση του Πούτιν να διατάξει εισβολή στην Ουκρανία;
-Η συρρικνωμένη εδαφικά Ουκρανία θα δει το ρωσικό βέτο να περιορίζεται στην πλήρη ένταξη της στο ΝΑΤΟ η να επεκτείνεται για να περιλάβει και την Ε.Ε που δεν κρύβει ότι σε ένα όχι πολύ μακρινό μέλλον θα αποκτήσει την δικιά της κοινή αμυντική δομή;
Τούτων λεχθέντων, η είδηση της χθεσινής μέρας ήταν η δήλωση του εκπροσώπου του Κρεμλίνου Πεσκόφ, λίγο πριν την έναρξη των διαπραγματεύσεων, ότι οι δύο υπουργοί αναζητούν την υλοποίηση των προαπαιτούμενων που θα επιτρέψουν μια συνάντηση κορυφής του Πούτιν με τον Ζελένσκι…
