Δεν φταίει μόνο ο Απόστολος Κακλαμάνης
Νίκος Μπίστης, Αυγή, Δημοσιευμένο: 2022-05-25

Αν η απάντηση στην πρόσκληση Τσίπρα για συσπείρωση των προοδευτικών δυνάμεων είναι «βρείτε τα με τον Βελόπουλο» ή ευφυολογήματα για «κόμματα - μπαμπούσκες», τότε η ζημιά στην υπόθεση της μετεκλογικής συνεργασίας θα είναι μεγάλη. Μεγαλύτερη όμως θα είναι για τον κ. Ανδρουλάκη και το κόμμα του και αυτό θα έπρεπε να το έχει ήδη συνειδητοποιήσει από τις τελευταίες μετρήσεις. Ο ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία έχει ένα διπλό στόχο: να κερδίσει με μία ψήφο τις επόμενες εκλογές και να σχηματιστεί από την κάλπη της απλής αναλογικής σταθερή προοδευτική κυβέρνηση συνεργασίας. Αν για οποιοδήποτε λόγο -και πάντως όχι από δική του υπαιτιότητα- ο δεύτερος στόχος απομακρυνθεί, θα επικεντρωθεί στον πρώτο. Δεν θα μείνει χωρίς ρεαλιστικό σχέδιο.
Το ΠΑΣΟΚ - ΚΙΝ.ΑΛΛ., αν συνεχίσει να αποκλείει -και να επιβαρύνει με χαρακτηρισμούς και εξυπνακίστικες προτροπές το κλίμα- τη συνεργασία των προοδευτικών δυνάμεων, με ποιον ρεαλιστικό στόχο θα απομείνει; Με δεδομένο ότι η ανατροπή συσχετισμών και κατάταξης ανάμεσα σε αυτό και τον ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία όνειρο ήταν και πέρασε, η μόνη «ρεαλιστική» προοπτική είναι η συνεργασία με τη Ν.Δ. Αυτό μυρίστηκαν διάφοροι διαπρύσιοι υποστηρικτές του Κυριάκου Μητσοτάκη και έσπευσαν να επαναπροσεγγίσουν το ΠΑΣΟΚ - ΚΙΝ.ΑΛΛ., καπαρώνοντας μελλοντικούς ρόλους. Αυτός, βέβαια, ο ρεαλισμός συνιστά τέλεια συνταγή αυτοκτονίας για το ΠΑΣΟΚ - ΚΙΝ.ΑΛΛ., ήδη από την πρώτη κάλπη της απλής αναλογικής, και συνταγή εξαφάνισης από τη δεύτερη. Η τριγωνοποίηση της πολιτικής ζωής και ο στόχος για προώθηση μιας άλλης προσωπικότητας για τη θέση του πρωθυπουργού ( που θα παροπλίσει, όπως λένε, τον Τσίπρα) απαιτούν ποσοστά που δεν διαθέτει το ΠΑΣΟΚ - ΚΙΝ.ΑΛΛ.
Απευθυνθήκαμε στο ΠΑΣΟΚ - ΚΙΝ.ΑΛΛ. με μια ειλικρινή win win πρόταση, που ανταποκρίνεται στις ανάγκες και τις προσδοκίες των λαϊκών στρωμάτων και της μεσαίας τάξης. Για τη διαμόρφωση μιας μεγάλης πλειοψηφίας κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων, η οποία θα εφαρμόσει ένα συμφωνημένο πρόγραμμα τομών και μεταρρυθμίσεων που έχει ανάγκη η κοινωνία. Αντί να αρχίσουν μια γόνιμη συζήτηση πάνω σε αυτά -που προφανώς θα συμπεριλάβει αυτοκριτική και αμοιβαίο αναστοχασμό για το παρελθόν-, στο ΠΑΣΟΚ - ΚΙΝ.ΑΛΛ. εμφανίζονται ως άμωμες παρθένες, που πρωτοεμφανίζονται στην πολιτική σκηνή και φέρνουν το «καινούργιο».
Ανακάλυψαν τη σοσιαλδημοκρατία και την κακοποιούν, γιατί αποκρύβουν ότι και εκεί όπου αυτή αναζωογονείται, αυτό συμβαίνει γιατί κάνει στροφή προς τα αριστερά . Τη στιγμή που η πληθυντική Αριστερά στη Γαλλία συσπειρώνεται, ο Ανδρουλάκης δηλώνει «100% με τον Μακρόν». Στον πόλεμο με την Ουκρανία, άφωνοι σέρνονται πίσω από την κυβέρνηση, που με τη σειρά της σέρνεται πίσω από τις ΗΠΑ. Στο μεγάλα θέμα της ακρίβειας, της ενεργειακής και της επισιτιστικής κρίσης, ενώ αναγνωρίζουν το πρόβλημα, αρνούνται τη λύση που μπορεί να αναζητηθεί μόνο μέσω της πολιτικής αλλαγής.
Υπάρχει άλλος δρόμος για το ΠΑΣΟΚ - ΚΙΝ.ΑΛΛ., βατός και κυρίως προοδευτικός; Μπορεί όλα αυτά που ακούμε τελευταία να είναι αποτέλεσμα ενός θεραπεύσιμου vertigo, που προέκυψε από προγενέστερες μετρήσεις; Μακάρι. Αλλά ο χρόνος τελειώνει και αντί το πολιτικό και ψυχολογικό χάσμα να γεφυρώνεται, διευρύνεται. Και ο Απόστολος Κακλαμάνης φαντάζει σαν το κερασάκι σε μια δηλητηριασμένη τούρτα.
* Ο Νίκος Μπίστης είναι μέλος της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ.