Δόλια ή επιπόλαιη;

Εννέα μήνες βρίσκεται στην εξουσία η Νέα Δημοκρατία και το ερώτημα που απασχολεί -όχι φυσικά τους πάσης ιδεολογικής προελεύσεως εξωραϊστές της- είναι αν αυτή η κυβέρνηση συμπεριφέρεται δολίως ή απλώς είναι επιπόλαιη. Και εξηγούμαι:

* Η απογραφή ήταν μια δόλια επιλογή για να πληγεί το κύρος της πράσινης διακυβέρνησης και για να εγκαταλείψει χωρίς κόστος η Ν.Δ. τις προεκλογικές υποσχέσεις της ή μήπως ήταν μια επιπόλαιη ενέργεια του Γ. Αλογοσκούφη, ο οποίος δεν ήθελε να οδηγήσει τα πράγματα μέχρι τον εξευτελισμό της χώρας από τα ευρωπαϊκά όργανα, αλλά έχασε τον έλεγχο λόγω των ανόητων χειρισμών του, όπως είπε ο ευρωβουλευτής Γ. Δημητρακόπουλος και όπως λένε ιδιωτικώς και άλλοι βουλευτές καθώς και ορισμένοι υπουργοί;

* Η άκομψη και αντιθεσμική παρέμβαση του υπουργού Δικαιοσύνης για το θέμα του Χρηματιστηρίου ήταν μια εσκεμμένη κίνηση, απόρροια της εμμονής του να καταδείξει παντί τρόπω την ανηθικότητα των αντιπάλων του ή μια εν θερμώ επιλογή με αποδέκτη το διαπαιδαγωγημένο από τη χριστιανική ρητορική (σεμνότητα και ταπεινότητα) ακροατήριο της παράταξής του;

* Η απόφαση του υπουργού Αμυνας Σπ. Σπηλιωτόπουλου και του γραμματέα των Εξοπλισμών Γ. Ζορμπά να στήσουν εξεταστική επιτροπή, ήταν μια συνειδητή ενέργεια που σκοπούσε στην πολιτική ομηρία του ΠΑΣΟΚ ή μήπως έχουμε να κάνουμε με τον υπερβάλλοντα ζήλο ενός πρώην στρατιωτικού και ενός πρώην εισαγγελέα που ως επαγγελματίες έμαθαν να λειτουργούν με μανιχαϊκά σχήματα (καλός-κακός, τίμιος-απατεώνας) και δεν «θεραπεύτηκαν» από αυτήν την ασπρόμαυρη προσέγγιση των πραγμάτων όταν εισήλθαν στον πολιτικό στίβο;

Στο ΠΑΣΟΚ έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η κυβέρνηση είναι δόλια και μιλούν για σκευωρία. Η ευκολία με την οποία τα κόμματα εκτοξεύουν απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς για να στιγματίσουν τους εχθρούς τους πρέπει να μας κάνει καχύποπτους.

Πρώτα-πρώτα γιατί ο σχεδιασμός μιας σκευωρίας προϋποθέτει καλά επεξεργασμένο σχέδιο και απόθεμα ευφυΐας για να ξεπερνιούνται οι δυσκολίες που θα παρουσιαστούν από την αντίδραση του υποψήφιου θύματος. Ούτε το ένα υπάρχει ούτε το άλλο.

Στην περίπτωση της απογραφής ο Γ. Αλογοσκούφης λειτούργησε περίπου ερήμην των περισσότερων συναδέλφων του, με συνέπεια να ψάχνει με το φανάρι να βρει συνηγόρους. Ούτε τη διαγραφή του κ. Δημητρακόπουλου δεν κατάφερε να πετύχει, αν και ο ευρωβουλευτής αμφισβήτησε τη σημαντικότερη κυβερνητική πρωτοβουλία. Πράξη αυτόχρημα επιθετική που επισύρει την ποινή της αποπομπής ακόμη και στις μέρες μας που τα κόμματα λειτουργούν χαλαρά και η ανοχή της κοινωνίας των πολιτών στην αντίδρομη γνώμη είναι μεγάλη.

Στην περίπτωση του Χρηματιστηρίου ο κ. Παπαληγούρας προκάλεσε σοβαρό πρόβλημα στη Δικαιοσύνη, επιχειρώντας να την μπλέξει στις κυβερνητικές σκοπιμότητες. Απαίτησε θορυβωδώς τη σύγκληση ανώτερου δικαστικού οργάνου χωρίς όμως να έχει στοιχειωδώς οργανώσει μια δεύτερη γραμμή άμυνας, ώστε να περιορίσει τις απώλειες από μια ανεπιθύμητη εξέλιξη.

Το αποτέλεσμα ήταν να εισπράξει ένα παχυλότατο «όχι» και να εκτεθεί, τόσο στον προϊστάμενό του πρωθυπουργό, στον οποίο είχε υποσχεθεί λαγούς με πετραχήλια, όσο και στους φανατικούς του κόμματός του που είχαν προετοιμαστεί για κανιβαλισμούς.

Τέλος, στην περίπτωση της εξεταστικής επιτροπής και ενώ οι βουλευτές της Ν.Δ. - μέλη της επιτροπής, ρωτούσαν επιμόνως τους μάρτυρες αξιωματικούς για την επιχειρησιακή επάρκεια των ρωσικών όπλων, ο κ. Σπηλιωτόπουλος ανενδοίαστα γνωμάτευε στη Μόσχα ότι τα συγκεκριμένα όπλα είναι επιχειρησιακά και την ίδια στιγμή έκρυβε στοιχεία που αποδείκνυαν ότι κι αυτός βάδιζε δίχως τύψεις στο δρόμο των προκατόχων του.

Επειδή στο παρελθόν έχουμε δει να στήνονται σκευωρίες, μερικές μάλιστα πρέπει να ομολογήσουμε ότι ήταν υψηλής εμπνεύσεως και μεγάλης «καλλιτεχνικής» αξίας (οι όροι περιγράφουν τη σύλληψη και δεν αποθεώνουν το περιεχόμενο), οι οποίες και έδωσαν το επιθυμητό για τους σχεδιαστές τους αποτέλεσμα, έστω και προσωρινώς, οφείλουμε να πούμε ότι αυτό που εξελίσσεται μπροστά στα μάτια μας είναι μάλλον κάτι άλλο. Είναι η καρικατούρα μιας διακυβέρνησης που θέλει να είναι δόλια, αλλά δεν το μπορεί και γι’ αυτό γίνεται επιπόλαιη.