Τo βασικό ένστικτο
Δημήτρης Μπίρμπας, Βουλευτικές Εκλογές 2009, Δημοσιευμένο: 2009-09-04
Κάθε ζωντανός οργανισμός, φυσικός, πολιτικός και κοινωνικός έχει καταγεγραμμένα στο DNA του πρωτευόντως το ένστικτο της επιβίωσης και ακολούθως της αναπαραγωγής. Αυτή τη βασική λειτουργία πρέπει να ξαναθυμηθεί η καθ’ ημάς Αριστερά, που έχει εξασκηθεί επιμελώς στη διαδικασία αμοιβαδοποίησης ως ψευδαίσθηση αναπαραγωγής, μεγαλώνοντας κάθε φορά τον αριθμό των κυττάρων χωρίς να αυξάνει, τουναντίον τις περισσότερες φορές μειώνοντας το συνολικό μέγεθός της.
Η χώρα οδεύει σε εκλογές σε συνθήκες παρατεταμένης ηθικής και οικονομικής κρίσης, χωρίς να ασχολείται με τη δική μας μελαγχολία, το κωμικοτραγικό των επικεφαλής, τη διελκυστίνδα του ΣΥΡΙΖΑ, την Κοροβεσιάδα.
Κι όμως, η μελαγχολία μπορεί να γίνει ελπίδα και αισιοδοξία. Αρκεί να ξαναβρούμε το νήμα με τις ιδρυτικές μας παραδόσεις, τις ανανεωτικές συμβολές μας, να εμβαθύνουμε στις προγραμματικές επεξεργασίες μας και να τις προβάλουμε επιτέλους στην ελληνική κοινωνία, ανεξάρτητα από το «φίλτρο διάθλασης» του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο ΣΥΝ ιδρύθηκε ως μια προσπάθεια ρευμάτων της ιστορικής και σύγχρονης Αριστεράς για την υπέρβαση του δογματικού κομμουνισμού και της παραδοσιακής σοσιαλδημοκρατίας, σε μια νέα σύνθεση με επιλογή τον δημοκρατικό δρόμο και το οικολογικό πρόταγμα στις πολιτικές, για τον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της ελληνικής κοινωνίας μέσα από τον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της Ευρώπης και του κόσμου. Εγκατέλειψε τη λογική του εθνικού δρόμου, της ένοπλης και βίαιης επαναστατικής αλλαγής, επιδιώκοντας ριζοσπαστικές δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις και τομές σε εθνικό, ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο. Οικοδομώντας κοινωνικές και πολιτικές συμμαχίες (φόρουμ, κόμμα ευρωπαϊκής αριστεράς κλπ.), επεξεργαζόμενος στοιχειωδώς εναλλακτικά σχέδια διακυβέρνησης. Η μετάλλαξη μιας συμμαχίας δυνάμεων σε κοινωνικά κινήματα σε στρατηγική επιλογή και δια της διολισθήσεως σε ακύρωση των φυσιογνωμικών σου χαρακτηριστικών – χάριν της αυταξίας ύπαρξης της συμμαχίας επειδή, σύμφωνα με τα γκάλοπ του 2004, σου έδωσε είσοδο στη Βουλή, με ένα μάξιμουμ 0,5% χωρίς να προσμετράται όμως τι σου έδιωξε και αυτό να αποτελεί «ιερή υποχρέωση και παρακαταθήκη»-, είναι πέρα για πέρα αυτοκτονικό.
Δεν θέλω να αναφερθώ σε τραγικές επιλογές και συμπεριφορές που προέκυψαν από την αδυναμία σου να εξηγήσεις τους λόγους δημοσκοπικής ανόδου σου, που δεν εστιάζονταν βέβαια στον πράγματι ενισχυμένο κινηματικό ακτιβισμό σου αλλά στη θεσμική σου παρέμβαση, την αντιπολιτευτική σου τεκμηρίωση και κυρίως, στο ιστορικό, ηθικό κεφάλαιο αναγνώρισης της εντιμότητας και των διαχρονικά καινοτόμων και πρωτοποριακών σου προτάσεων για την Ελλάδα, την Ευρώπη, την κοινωνία, τη Δημοκρατία, το περιβάλλον. Η συμμαχία σου με ροπή στον αριστερισμό θόλωσε αυτά ακριβώς τα στοιχεία και παρά τις κατά καιρούς, αλληλοσυγκρουόμενες, ηγετικές κεντρικές παρεμβάσεις δεν συνεισέφερε θετικά στη δημόσια εικόνα σου.
Η προσπάθεια να χρεώσεις την ανώμαλη προσγείωσή σου και σε ενδεχόμενες αστοχίες και λαθεμένες συμπεριφορές της εσωτερικής σου μειοψηφίας, αγνοώντας τις πολιτικές επισημάνσεις της, απλώς δείχνει το πόσο δεμένος είσαι με τον μανιχαïστικό τρόπο σκέψης και την ανάγκη δαιμονοποίησης, ως εργαλεία εξήγησης των κρίσεων.
Αυτό πρέπει να τελειώσει. Το τραγικό εσωκομματικό παρελθόν της Αριστεράς δεν μπορεί να είναι οδηγός για το μέλλον.
Ο ΣΥΝ έχει μια τελευταία ευκαιρία. Αν φύγει από τις ατέλειωτες εσωτερικές διαπραγματεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ και ξεκινήσει διαπραγματεύσεις με την κοινωνία. Έως την Κεντρική Επιτροπή οφείλει να επεξεργαστεί ένα πρόγραμμα 15-20 σημείων, που θα ορίζουν τις αναγκαίες δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις που απαιτούνται για να βγει η χώρα από την κρίση και να το απευθύνει στους σύμμαχους, την κοινωνία και τους άλλους πολιτικούς φορείς. Αυτό το πρόγραμμα εξόδου να αποτελεί ταυτόχρονα την πρόταση αλλά και το κριτήριο τοποθέτησης απέναντι στην κυβέρνηση ή στο κυβερνητικό πρόβλημα που θα προκύψει στις πρώτες ή τις δεύτερες (πολύ πιθανές) εκλογές.
Σε κάθε άλλη περίπτωση, ασχολούμενοι με το αυτονόητο να είναι πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ο εκάστοτε πρόεδρος του ΣΥΝ, εν προκειμένω ο Αλέξης Τσίπρας και θέτοντας, για μια ακόμη φορά, σε αμφισβήτηση την πυρηνική πολιτική λογική μας, τον δημοκρατικό δρόμο και τον πόλεμο θέσεων, από έναν σχηματισμό «αντισυστημικών επιλογών», αέναου καταγγελτικού λόγου και κινηματικού ακτιβισμού μέχρι …. τη Δευτέρα Παρουσία της πολύ γνήσιας αριστερής πλειοψηφίας, οδηγεί μαθηματικά σε αυτοακύρωση και σε διάλυσή σου στα ρεύματα τα εξ ων συνετέθης.
Υπάρχει ακόμη καιρός. Ωρών ίσως, αλλά υπάρχει. Με ενωμένες τις δυνάμεις του ΣΥΝ, με σεβασμό στη διαφορετικότητα, χωρίς αποκλεισμούς, με όλους τους βουλευτές υποψήφιους εκεί που εκλέγονται για τη μεγαλύτερη δυνατή συσπείρωση και ψηφοσυλλεκτική ικανότητα, με ένα πρόγραμμα επειγουσών μεταρρυθμίσεων – χωρίς βερμπαλισμούς και αριστερίστικες ρητορείες – που προγραμματικά και κοινοβουλευτικά διαθέτουμε, μπορούμε να απευθυνθούμε στον ελληνικό λαό. Που παρά τα λάθη και τις αμετροέπειές μας ακόμα μας παρακολουθεί λόγω της ηθικής και πολιτικής απαξίωσης του δικομματισμού. Οι σύμμαχοι ας κληθούν, αν συμφωνούν, να συμμετάσχουν.
Η ηγεσία έχει τη δυνατότητα να επιλέξει. Την σωτήρια φυγή προς τα μπρος με το κόμμα στη μέγιστη ενότητα ή την φοιτητικοσυνδικαλιστική διαπραγματευτική καμαρίλα για το τίποτα. Ακόμα ελπίζω στο βασικό μας ένστικτο.
Δημήτρης Μπίρμπας
Μέλος ΚΠΕ ΣΥΝ
Η χώρα οδεύει σε εκλογές σε συνθήκες παρατεταμένης ηθικής και οικονομικής κρίσης, χωρίς να ασχολείται με τη δική μας μελαγχολία, το κωμικοτραγικό των επικεφαλής, τη διελκυστίνδα του ΣΥΡΙΖΑ, την Κοροβεσιάδα.
Κι όμως, η μελαγχολία μπορεί να γίνει ελπίδα και αισιοδοξία. Αρκεί να ξαναβρούμε το νήμα με τις ιδρυτικές μας παραδόσεις, τις ανανεωτικές συμβολές μας, να εμβαθύνουμε στις προγραμματικές επεξεργασίες μας και να τις προβάλουμε επιτέλους στην ελληνική κοινωνία, ανεξάρτητα από το «φίλτρο διάθλασης» του ΣΥΡΙΖΑ.
Ο ΣΥΝ ιδρύθηκε ως μια προσπάθεια ρευμάτων της ιστορικής και σύγχρονης Αριστεράς για την υπέρβαση του δογματικού κομμουνισμού και της παραδοσιακής σοσιαλδημοκρατίας, σε μια νέα σύνθεση με επιλογή τον δημοκρατικό δρόμο και το οικολογικό πρόταγμα στις πολιτικές, για τον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της ελληνικής κοινωνίας μέσα από τον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της Ευρώπης και του κόσμου. Εγκατέλειψε τη λογική του εθνικού δρόμου, της ένοπλης και βίαιης επαναστατικής αλλαγής, επιδιώκοντας ριζοσπαστικές δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις και τομές σε εθνικό, ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο. Οικοδομώντας κοινωνικές και πολιτικές συμμαχίες (φόρουμ, κόμμα ευρωπαϊκής αριστεράς κλπ.), επεξεργαζόμενος στοιχειωδώς εναλλακτικά σχέδια διακυβέρνησης. Η μετάλλαξη μιας συμμαχίας δυνάμεων σε κοινωνικά κινήματα σε στρατηγική επιλογή και δια της διολισθήσεως σε ακύρωση των φυσιογνωμικών σου χαρακτηριστικών – χάριν της αυταξίας ύπαρξης της συμμαχίας επειδή, σύμφωνα με τα γκάλοπ του 2004, σου έδωσε είσοδο στη Βουλή, με ένα μάξιμουμ 0,5% χωρίς να προσμετράται όμως τι σου έδιωξε και αυτό να αποτελεί «ιερή υποχρέωση και παρακαταθήκη»-, είναι πέρα για πέρα αυτοκτονικό.
Δεν θέλω να αναφερθώ σε τραγικές επιλογές και συμπεριφορές που προέκυψαν από την αδυναμία σου να εξηγήσεις τους λόγους δημοσκοπικής ανόδου σου, που δεν εστιάζονταν βέβαια στον πράγματι ενισχυμένο κινηματικό ακτιβισμό σου αλλά στη θεσμική σου παρέμβαση, την αντιπολιτευτική σου τεκμηρίωση και κυρίως, στο ιστορικό, ηθικό κεφάλαιο αναγνώρισης της εντιμότητας και των διαχρονικά καινοτόμων και πρωτοποριακών σου προτάσεων για την Ελλάδα, την Ευρώπη, την κοινωνία, τη Δημοκρατία, το περιβάλλον. Η συμμαχία σου με ροπή στον αριστερισμό θόλωσε αυτά ακριβώς τα στοιχεία και παρά τις κατά καιρούς, αλληλοσυγκρουόμενες, ηγετικές κεντρικές παρεμβάσεις δεν συνεισέφερε θετικά στη δημόσια εικόνα σου.
Η προσπάθεια να χρεώσεις την ανώμαλη προσγείωσή σου και σε ενδεχόμενες αστοχίες και λαθεμένες συμπεριφορές της εσωτερικής σου μειοψηφίας, αγνοώντας τις πολιτικές επισημάνσεις της, απλώς δείχνει το πόσο δεμένος είσαι με τον μανιχαïστικό τρόπο σκέψης και την ανάγκη δαιμονοποίησης, ως εργαλεία εξήγησης των κρίσεων.
Αυτό πρέπει να τελειώσει. Το τραγικό εσωκομματικό παρελθόν της Αριστεράς δεν μπορεί να είναι οδηγός για το μέλλον.
Ο ΣΥΝ έχει μια τελευταία ευκαιρία. Αν φύγει από τις ατέλειωτες εσωτερικές διαπραγματεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ και ξεκινήσει διαπραγματεύσεις με την κοινωνία. Έως την Κεντρική Επιτροπή οφείλει να επεξεργαστεί ένα πρόγραμμα 15-20 σημείων, που θα ορίζουν τις αναγκαίες δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις που απαιτούνται για να βγει η χώρα από την κρίση και να το απευθύνει στους σύμμαχους, την κοινωνία και τους άλλους πολιτικούς φορείς. Αυτό το πρόγραμμα εξόδου να αποτελεί ταυτόχρονα την πρόταση αλλά και το κριτήριο τοποθέτησης απέναντι στην κυβέρνηση ή στο κυβερνητικό πρόβλημα που θα προκύψει στις πρώτες ή τις δεύτερες (πολύ πιθανές) εκλογές.
Σε κάθε άλλη περίπτωση, ασχολούμενοι με το αυτονόητο να είναι πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ο εκάστοτε πρόεδρος του ΣΥΝ, εν προκειμένω ο Αλέξης Τσίπρας και θέτοντας, για μια ακόμη φορά, σε αμφισβήτηση την πυρηνική πολιτική λογική μας, τον δημοκρατικό δρόμο και τον πόλεμο θέσεων, από έναν σχηματισμό «αντισυστημικών επιλογών», αέναου καταγγελτικού λόγου και κινηματικού ακτιβισμού μέχρι …. τη Δευτέρα Παρουσία της πολύ γνήσιας αριστερής πλειοψηφίας, οδηγεί μαθηματικά σε αυτοακύρωση και σε διάλυσή σου στα ρεύματα τα εξ ων συνετέθης.
Υπάρχει ακόμη καιρός. Ωρών ίσως, αλλά υπάρχει. Με ενωμένες τις δυνάμεις του ΣΥΝ, με σεβασμό στη διαφορετικότητα, χωρίς αποκλεισμούς, με όλους τους βουλευτές υποψήφιους εκεί που εκλέγονται για τη μεγαλύτερη δυνατή συσπείρωση και ψηφοσυλλεκτική ικανότητα, με ένα πρόγραμμα επειγουσών μεταρρυθμίσεων – χωρίς βερμπαλισμούς και αριστερίστικες ρητορείες – που προγραμματικά και κοινοβουλευτικά διαθέτουμε, μπορούμε να απευθυνθούμε στον ελληνικό λαό. Που παρά τα λάθη και τις αμετροέπειές μας ακόμα μας παρακολουθεί λόγω της ηθικής και πολιτικής απαξίωσης του δικομματισμού. Οι σύμμαχοι ας κληθούν, αν συμφωνούν, να συμμετάσχουν.
Η ηγεσία έχει τη δυνατότητα να επιλέξει. Την σωτήρια φυγή προς τα μπρος με το κόμμα στη μέγιστη ενότητα ή την φοιτητικοσυνδικαλιστική διαπραγματευτική καμαρίλα για το τίποτα. Ακόμα ελπίζω στο βασικό μας ένστικτο.
Δημήτρης Μπίρμπας
Μέλος ΚΠΕ ΣΥΝ
