Πουλάμε... νταηλίκια
Σήφης Πολυμίλης, ΤΟ ΒΗΜΑ, Δημοσιευμένο: 2011-02-16
Για να έρθουμε όμως και στην ουσία του πράγματος, καταφέραμε για πολλοστή φορά να πνιγούμε σε μια κουταλιά νερό. Αποκτήσαμε ένα ακόμη εθνικό ταμπού, λες και δεν μας έφταναν αυτά που είχαμε. Γιατί, πέρα από τους όποιους αντιδεοντολογικούς _ και πολιτικά άκομψους _ χειρισμούς των εκπροσώπων της τρόικας, η κυβέρνηση με τον τρόπο που αντέδρασε κατάφερε να δημιουργήσει πάλι συνθήκες κρίσης. Και αφού έδωσε την ευκαιρία σε μια σειρά στελέχη της, αλλά και στην αντιπολίτευση, να κηρύξουν την αντίσταση κατά της τρόικας, βγήκε και ο ίδιος ο Πρωθυπουργός να πλειοδοτήσει σε πατριωτισμό δηλώνοντας ότι δεν πρόκειται ποτέ να πουληθεί εθνική περιουσία... Μόνο που σ’ αυτή τη χώρα δεν έχουμε έλλειμμα πατριωτισμού, έλλειμμα κοινής λογικής και κυρίως έλλειμμα πολιτικής συνέπειας έχουμε.
Γιατί δεν έχει λογική να βγαίνει ο κ. Παπανδρέου και να διατρανώνει ότι δεν πρόκειται ποτέ να επιτρέψει την πώληση οποιουδήποτε δημόσιου περιουσιακού στοιχείου όταν λίγες ημέρες πριν είχε συμφωνήσει για την αξιοποίησή τους με στόχο να εισπραχθούν 50 δισ. Την ώρα που βρισκόμαστε στην κόψη του ξυραφιού, που αναζητούμε εναγωνίως δανεικά και ενισχύσεις, μήπως και καταφέρουμε να περιορίσουμε τον βραχνά του χρέους που απειλεί να μας πνίξει, η επίδειξη άσφαιρου πατριωτισμού δεν οδηγεί πουθενά. Προφανώς κανείς δεν υποστηρίζει το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας. Αλλά, αν υπάρχουν πράγματι ακίνητα ή δημόσιοι χώροι _ αν βέβαια ποτέ καταφέρουμε να μάθουμε ποιοι είναι _ που μπορούν να αξιοποιηθούν και να μας αποφέρουν σημαντικά έσοδα, γιατί να μην πουληθούν; Είναι προτιμότερο να κόβουμε μισθούς, συντάξεις, να αυξάνουμε συνεχώς τους φόρους, από το να αξιοποιηθεί κάποιο τμήμα δημόσιας περιουσίας που δεν αποφέρει τίποτε; Αλλά, φευ, εν Ελλάδι προτιμούμε τα εύκολα και ανέξοδα νταηλίκια από το να αναλαμβάνουμε το κόστος και την ευθύνη να πηγαίνουμε και κόντρα στο ρεύμα αν αυτό πράγματι συμφέρει τη χώρα...