Πουλάμε... νταηλίκια
Σήφης Πολυμίλης, ΤΟ ΒΗΜΑ, Δημοσιευμένο: 2011-02-16
Α, όλα κι όλα... Μπορεί να χρωστάμε και της... Μιχαλούς, μπορεί να παρακαλάμε για δανεικά, αλλά έχουμε και μια περηφάνια, βρε αδελφέ... Τη γη μας, την περιουσία μας, τη θέλουμε κορόνα στο κεφάλι μας... Μπορεί να μη μας προσφέρει τίποτε, αλλά μας αρκεί που ξέρουμε ότι είναι δική μας. Γιατί μπορεί κάποια στιγμή να αποκτήσει αξία και με ένα οικοπεδάκι να λύσουμε το πρόβλημά μας, όπως έγινε με τόσους και τόσους τις τελευταίες δεκαετίες... Τόσες βεντέτες και τόσοι σκοτωμοί έχουν γίνει για λίγα μέτρα γης και θα ’ρθει τώρα η κάθε τρόικα να μας πει τι να κάνουμε με την περιουσία μας; Οχι, κύριοι, όπως είπε και ο Πρωθυπουργός μας, δεν πουλάμε, δεν μεταβιβάζουμε τίποτε, όσο και αν φωνάζετε. Αντε το πολύ πολύ να συζητήσουμε για καμιά επενδυσούλα προκειμένου να αξιοποιήσουμε την περιουσία μας, αλλά τους όρους και τις προϋποθέσεις θα τις βάλουμε εμείς και όχι ο κάθε κουτόφραγκος...
Για να έρθουμε όμως και στην ουσία του πράγματος, καταφέραμε για πολλοστή φορά να πνιγούμε σε μια κουταλιά νερό. Αποκτήσαμε ένα ακόμη εθνικό ταμπού, λες και δεν μας έφταναν αυτά που είχαμε. Γιατί, πέρα από τους όποιους αντιδεοντολογικούς _ και πολιτικά άκομψους _ χειρισμούς των εκπροσώπων της τρόικας, η κυβέρνηση με τον τρόπο που αντέδρασε κατάφερε να δημιουργήσει πάλι συνθήκες κρίσης. Και αφού έδωσε την ευκαιρία σε μια σειρά στελέχη της, αλλά και στην αντιπολίτευση, να κηρύξουν την αντίσταση κατά της τρόικας, βγήκε και ο ίδιος ο Πρωθυπουργός να πλειοδοτήσει σε πατριωτισμό δηλώνοντας ότι δεν πρόκειται ποτέ να πουληθεί εθνική περιουσία... Μόνο που σ’ αυτή τη χώρα δεν έχουμε έλλειμμα πατριωτισμού, έλλειμμα κοινής λογικής και κυρίως έλλειμμα πολιτικής συνέπειας έχουμε.
Γιατί δεν έχει λογική να βγαίνει ο κ. Παπανδρέου και να διατρανώνει ότι δεν πρόκειται ποτέ να επιτρέψει την πώληση οποιουδήποτε δημόσιου περιουσιακού στοιχείου όταν λίγες ημέρες πριν είχε συμφωνήσει για την αξιοποίησή τους με στόχο να εισπραχθούν 50 δισ. Την ώρα που βρισκόμαστε στην κόψη του ξυραφιού, που αναζητούμε εναγωνίως δανεικά και ενισχύσεις, μήπως και καταφέρουμε να περιορίσουμε τον βραχνά του χρέους που απειλεί να μας πνίξει, η επίδειξη άσφαιρου πατριωτισμού δεν οδηγεί πουθενά. Προφανώς κανείς δεν υποστηρίζει το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας. Αλλά, αν υπάρχουν πράγματι ακίνητα ή δημόσιοι χώροι _ αν βέβαια ποτέ καταφέρουμε να μάθουμε ποιοι είναι _ που μπορούν να αξιοποιηθούν και να μας αποφέρουν σημαντικά έσοδα, γιατί να μην πουληθούν; Είναι προτιμότερο να κόβουμε μισθούς, συντάξεις, να αυξάνουμε συνεχώς τους φόρους, από το να αξιοποιηθεί κάποιο τμήμα δημόσιας περιουσίας που δεν αποφέρει τίποτε; Αλλά, φευ, εν Ελλάδι προτιμούμε τα εύκολα και ανέξοδα νταηλίκια από το να αναλαμβάνουμε το κόστος και την ευθύνη να πηγαίνουμε και κόντρα στο ρεύμα αν αυτό πράγματι συμφέρει τη χώρα...
Για να έρθουμε όμως και στην ουσία του πράγματος, καταφέραμε για πολλοστή φορά να πνιγούμε σε μια κουταλιά νερό. Αποκτήσαμε ένα ακόμη εθνικό ταμπού, λες και δεν μας έφταναν αυτά που είχαμε. Γιατί, πέρα από τους όποιους αντιδεοντολογικούς _ και πολιτικά άκομψους _ χειρισμούς των εκπροσώπων της τρόικας, η κυβέρνηση με τον τρόπο που αντέδρασε κατάφερε να δημιουργήσει πάλι συνθήκες κρίσης. Και αφού έδωσε την ευκαιρία σε μια σειρά στελέχη της, αλλά και στην αντιπολίτευση, να κηρύξουν την αντίσταση κατά της τρόικας, βγήκε και ο ίδιος ο Πρωθυπουργός να πλειοδοτήσει σε πατριωτισμό δηλώνοντας ότι δεν πρόκειται ποτέ να πουληθεί εθνική περιουσία... Μόνο που σ’ αυτή τη χώρα δεν έχουμε έλλειμμα πατριωτισμού, έλλειμμα κοινής λογικής και κυρίως έλλειμμα πολιτικής συνέπειας έχουμε.
Γιατί δεν έχει λογική να βγαίνει ο κ. Παπανδρέου και να διατρανώνει ότι δεν πρόκειται ποτέ να επιτρέψει την πώληση οποιουδήποτε δημόσιου περιουσιακού στοιχείου όταν λίγες ημέρες πριν είχε συμφωνήσει για την αξιοποίησή τους με στόχο να εισπραχθούν 50 δισ. Την ώρα που βρισκόμαστε στην κόψη του ξυραφιού, που αναζητούμε εναγωνίως δανεικά και ενισχύσεις, μήπως και καταφέρουμε να περιορίσουμε τον βραχνά του χρέους που απειλεί να μας πνίξει, η επίδειξη άσφαιρου πατριωτισμού δεν οδηγεί πουθενά. Προφανώς κανείς δεν υποστηρίζει το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας. Αλλά, αν υπάρχουν πράγματι ακίνητα ή δημόσιοι χώροι _ αν βέβαια ποτέ καταφέρουμε να μάθουμε ποιοι είναι _ που μπορούν να αξιοποιηθούν και να μας αποφέρουν σημαντικά έσοδα, γιατί να μην πουληθούν; Είναι προτιμότερο να κόβουμε μισθούς, συντάξεις, να αυξάνουμε συνεχώς τους φόρους, από το να αξιοποιηθεί κάποιο τμήμα δημόσιας περιουσίας που δεν αποφέρει τίποτε; Αλλά, φευ, εν Ελλάδι προτιμούμε τα εύκολα και ανέξοδα νταηλίκια από το να αναλαμβάνουμε το κόστος και την ευθύνη να πηγαίνουμε και κόντρα στο ρεύμα αν αυτό πράγματι συμφέρει τη χώρα...
