Θα τα καταφέρει ο Παπαδήμος;

Πριν μια βδομάδα η σύγχυση για τη νέα κυβέρνηση κορυφώνονταν. Οι ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ έστησαν μια νέα περιπέτεια με το ποιός θα είναι νέος πρωθυπουργός αλλά κάτω από τη πίεση και βουλευτών τους αποφάσισαν να ψηφίσουν τον Λ. Παπαδήμο. Οι προσδοκίες που επενδύονται είναι μεγάλες. Τα προβλήματα όμως τα οποία ανέλαβε να αντιμετωπίσει ο νέος πρωθυπουργός είναι πολύ πιο μεγάλα από όσα έχουμε γνωρίσει τις τελευταίες δεκαετίες και εξαιρετικά κρίσιμα.

Η πολυμελέστερη μεταβατική κυβέρνησή του που κυριαρχείται από στελέχη του δικομματισμού, με μόνη έκπληξη (απορριπτέα για πολλούς) τη συμμετοχή των στελεχών του ΛΑΟΣ, δεν διαχέει αισιοδοξία, παρά το χαρακτήρα της συνεργασίας. Όμως αυτά δεν είναι τα καθοριστικά. Καθοριστική θα αποδειχθεί η ανταπόκριση του πρωθυπουργού και της κυβέρνησης στα μείζονα που προκάλεσαν και τη συγκρότησή της, μέσα από τη τρομερή όσο και θλιβερή διελκυστίνδα των δύο κομματικών ηγεσιών. Και από τη τήρηση των δημοκρατικών κανόνων, τη προστασία των θεσμών, τη διαφάνεια και τη λιτότητα στις δικές της δαπάνες.

Κανείς δεν πρέπει να κρύβεται από τη σκληρή πραγματικότητα και κυρίως όσοι ανέλαβαν τις κυβερνητικές θέσεις. Δεν υπάρχουν πολλά περιθώρια για τα γνωστά παιγνίδια. Παρά τα καλά λόγια από το εξωτερικό – για το νέο πρωθυπουργό και τη συνεργασία των κομμάτων – το ερώτημα αν θα τα καταφέρει η Ελλάδα και ο Παπαδήμος είναι στα χείλη όλων. Φαίνεται μάλιστα ότι μια αποτυχία στα πρώτα βήματα της νέας κυβέρνησης θα συμπαρασύρει τη χώρα σε μεγάλη οικονομική και κοινωνική κρίση, μεγαλύτερη από τη σημερινή. Αλλά το τί εννοούμε αποτυχία είναι προς συζήτηση. Αναμφίβολα υπάρχουν τα άμεσα η 6η δόση και η δέσμευση για τη συμφωνία της 26ης Οκτωβρίου. Η εφαρμογή της συμφωνίας που εξατμίζει τα κεφάλαια των τραπεζών – για τις οποίες προβλέπεται στήριξη – και των ασφαλιστικών ταμείων για τα οποία δεν γνωρίζουμε τίποτα συγκεκριμένο. Και πιο πέρα, η προετοιμασία για τις επόμενες δόσεις, η διαχείριση της κοινωνικής κρίσης και ειδικότερα της κλιμακούμενης ανεργίας. Οι αλλαγές στο φορολογικό σύστημα – όχι στα χαρτιά αλλά στη πράξη- και η ψήφιση προυπολογισμού - που είναι ευκολότερο καθήκον γιατί κατά τα συνήθη η μετεκλογική κυβέρνηση δεν θα τον εφαρμόσει ακριβώς...

Γιατί οι δύσπιστοι πιστεύουν ότι θα αποτύχει η κυβέρνηση; Δεν έχει χρόνο για να σχεδιάσει και να υλοποιήσει τις μεταρρυθμίσεις, γιατί δεν εφαρμόζονται οι νόμοι που ψηφίζονται, υπάρχει αντίδραση στη διοίκηση και δεν υπάρχει κοινωνική συναίνεση. Οι πιο προσεκτικοί δεν βιάζονται να προδικάσουν, αλλά πάντως κρατούν μικρό καλάθι. Αν συνυπολογίσουμε τις “αλεπούδες” των κομματικών μηχανισμών που ελλοχεύουν, μπορούμε με βεβαιότητα να προβλέψουμε πολιτικές κρίσεις, παρά ομαλή κυβερνητική λειτουργία.

Επιμένω, ότι τίποτα δε λύθηκε. Ότι πρέπει τα στοιχειώδη επείγοντα καθήκοντα να επιτελεστούν και κυρίως η αποκατάσταση ομαλών σχέσεων της Ελλάδας εντός της ΕΕ. Αυτό δε σημαίνει να αναλαμβάνονται υπέρογκες δεσμεύσεις που δεν μπορούν να τηρηθούν. Το αντίθετο. Η πραγματική ελπίδα από το νέο πρωθυπουργό είναι ότι θα προχωρήσει με ρεαλισμό στις συνομιλίες και τις διαπραγματεύσεις με την ΕΕ και το ΔΝΤ. Και θα επιτύχει το καλλίτερο, υπό τις δύσκολες συνθήκες που βρισκόμαστε. Ο αντίλογος βέβαια είναι ότι και αν το επιτύχει ο δικομματικός καυγάς θα το ακυρώσει... Ίδωμεν.

Και πού χωρούν σε όλα αυτά οι αριστερές θέσεις και προτάσεις; Μήπως δε χωρούν ; Κατά πρώτο οι πολιτικές θέσεις και προτάσεις, και οι αριστερές περισσότερο, δε χωρούν έτσι μόνες τους. Μπαίνουν στη πολιτική και κοινωνική ζωή όταν τα πολιτικά και κοινωνικά υποκείμενα τις προωθούν. Αν δεν το κάνουν αριστερές δυνάμεις και φλυαρούν για τη φύση και τους στόχους του συστήματος βεβαίως και δε γίνεται. Κατά δεύτερο, οι αριστερές προτάσεις δεν χωρούν, έτσι, επειδή είναι σωστές και δίκαιες, αλλά γιατί απαντούν – αν και όταν απαντούν – στα πραγματικά προβλήματα και κινδύνους και κουμπώνουν στις πραγματικές εξελίξεις. Οι ρεαλιστικές αριστερές προτάσεις για τη στήριξη της ευρωπαικής θέσης της χώρας με δίκαιη κατανομή των βαρών, την ανακούφιση των ασθενέστερων στρωμάτων και ανάσχεση της ύφεσης δεν χωρούν στις σημερινές συνθήκες; Δεν είναι κατευθύνσεις λύσεων; Και είναι λύση η σύγχυση για ευρώ, η ακραία αδικία των επιπλέον φόρων σε όσους πληρώνουν ενώ υπάρχει σκανδαλώδης ανοχή στη φοροδιαφυγή; Αν αντιμετωπιστούν τώρα τα επείγοντα προβλήματα, οι επερχόμενες εκλογές θα είναι μαι σημαντική μάχη για το προσανατολισμό της χώρας. Αν δεν αντιμετωπιστούν τώρα με επάρκεια τα επείγοντα, οι προτεραιότητες θα είναι πιο στοιχειώδεις, η κοινωνική και κρατική επιβίωση...