Δημο-κρατικό (σφ)ρίγος;

Υπερασπισθείτε τις λέξεις μας
γιατί σύντομα καταρρέουν.

Π. Καραβασίλης, Συναξάρι συμμετρίας

Ποιος πολιτικός σχηματισμός εκφράζει σήμερα καλύτερα τη δύναμη της δημοκρατίας;

Όχι της αυταρχικής δημοκρατίας, ούτε της (δήθεν) συνεχώς διαβουλευόμενης αδρανούς δημοκρατίας, ούτε της λαϊκής δημοκρατίας, ούτε της δημοκρατίας της (αγανακτισμένης) κοινής γνώμης, (ούτε βέβαια της εθνικιστικής βίαιης μη-δημοκρατίας), αλλά της γνήσιας Δημοκρατίας όλων (και όχι των πολλών ή των ημετέρων ή των δυναμικών μειοψηφιών)

Η Δημοκρατία – μάνα δεν ξε-χωρίζει τα παιδιά της. Και βέβαια δεν νοείται αυταρχική ή και ανελεύθερη Δημοκρατία που ξέρει μόνο να δια-τάζει ή και να τιμωρεί.

Η γνήσια Δημοκρατία σκέπτεται, διαλέγεται, αποφασίζει, λογοδοτεί (κινούμενη πάντοτε μέσα στις επιταγές του Συντάγματος και τις οριοθετήσεις των νόμων) και αφήνοντας πίσω της τα «μεγάφωνα των διακηρύξεων», δια-χειρίζεται με νηφαλιότητα, σύνεση και μέτρο την κρίση.

Υπέρ των αδυνάτων αλλά όχι εναντίον όλων των άλλων. Υπέρ των αθώων αλλά όχι ενοχοποιώντας όλους τους άλλους. Υπέρ του μέλλοντος αλλά όχι εναντίον της ιστορίας και της παιδείας μας.

Ποιος άλλος εκτός από τη ΔΗΜΑΡ;

Γι’ αυτό την αγαπάνε όλοι αλλά ίσως και γι’ αυτό αποφεύγουν όλοι να την πλησιάσουν πάρα πολύ (μήπως αποκαλυφθούν τα ανομήματά τους).