Κενό
Γιώργος Λακόπουλος, Τα Νέα, Δημοσιευμένο: 2014-02-17
Ως δημόσια παρέμβαση, η συνέντευξη του Φώτη Κουβέλη στα «ΝΕΑ» του περασμένου Σαββάτου ανέδειξε μια αντίληψη που εκφράζει υποδειγματικά τον χώρο της Κεντροαριστεράς, δεν επιχειρεί να τον ιδιοποιηθεί με τεχνικές επικοινωνίας και δραστηριότητες παρασκηνίου. Από τις απαντήσεις που έδωσε στις ερωτήσεις της Βούλας Κεχαγιά, αξίζει να σημειωθούν δύο στοιχεία.
Το πρώτο είναι ότι, κατά τη γνώμη του, η ανασυγκρότηση της Κεντροαριστεράς - ή του σοσιαλδημοκρατικού χώρου - στην Ελλάδα δεν είναι υπόθεση που επικεντρώνεται στις προσεχείς ευρωεκλογές. Δεν είναι θέμα συγκόλλησης των προσώπων και των φιλοδοξιών τους για την κατάρτιση ενός ψηφοδελτίου. Προϋποθέτει καθαρές τοποθετήσεις στην τρέχουσα πολιτική κατάσταση. Τι νόημα έχει να μιλάς για τη δημιουργία νέου πολιτικού φορέα αν δεν βλέπεις τι συμβαίνει γύρω σου, πώς προέκυψε και πού οδηγεί; Ετσι το θέτει ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ και όποιος θέλει να καταλάβει, καταλαβαίνει.
Το δεύτερο στοιχείο αφορά την αντινομία που δημιουργείται όταν ένα σχήμα που θα έχει ως άξονα το ΠΑΣΟΚ, το οποίο μετέχει στην κυβέρνηση με τη ΝΔ, θα λάβει μέρος σε μια εκλογική αναμέτρηση εναντίον της ΝΔ. Αν δεν είναι εναντίον, τότε γιατί κατεβαίνουν χωριστά; Αν είναι, γιατί αποδέχεται αντιλήψεις της που οδηγούν σε συγκεκριμένες νομοθετικές και πολιτικές πρακτικές; Ο Κουβέλης ανέφερε συγκεκριμένα παραδείγματα που αναδεικνύουν αυτή την αντινομία. Κάτι ανάλογο συμβαίνει με το ΠΑΣΟΚ και σε ό,τι αφορά τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ: άλλη σχέση έχει μαζί τους ένα κόμμα της Κεντροαριστεράς και άλλη ένα κόμμα της Δεξιάς - για λόγους που αντιλαμβάνεται ο καθένας.
Ο Κουβέλης θέτει το κεντρικό ζητούμενο αυτής της υπόθεσης: μπορεί η ανασυγκρότηση της δημοκρατικής παράταξης να γίνει σε... συνεργασία με τη συντηρητική παράταξη; Μπορεί να υπάρξει νέος φορέας της Κεντροαριστεράς χωρίς σύγκρουση με τη Δεξιά; Θα μπορούσε να δημιουργηθεί ποτέ η Ενωση Κέντρου χωρίς αναμέτρηση με την ΕΡΕ, ή το ΠΑΣΟΚ χωρίς καθολική εναντίωση στη ΝΔ; Είναι σοσιαλδημοκρατία κάτι που λειτουργεί συμπληρωματικά με τον φιλελευθερισμό;
Με άλλα λόγια, αν αφαιρέσεις από ένα κεντροαριστερό σχήμα το στοιχείο της αναμέτρησης με την απέναντι παράταξη, καταλύεις τη διαχωριστική γραμμή ανάμεσά τους. Μπορεί να μην είναι κακό, αλλά πάντως δεν οδηγεί σε κεντροαριστερό κόμμα. Γιατί, απλούστατα, όπως έλεγε ο Αρθουρ Κλαρκ, «οι σημαίες δεν κυματίζουν στο κενό».
Το πρώτο είναι ότι, κατά τη γνώμη του, η ανασυγκρότηση της Κεντροαριστεράς - ή του σοσιαλδημοκρατικού χώρου - στην Ελλάδα δεν είναι υπόθεση που επικεντρώνεται στις προσεχείς ευρωεκλογές. Δεν είναι θέμα συγκόλλησης των προσώπων και των φιλοδοξιών τους για την κατάρτιση ενός ψηφοδελτίου. Προϋποθέτει καθαρές τοποθετήσεις στην τρέχουσα πολιτική κατάσταση. Τι νόημα έχει να μιλάς για τη δημιουργία νέου πολιτικού φορέα αν δεν βλέπεις τι συμβαίνει γύρω σου, πώς προέκυψε και πού οδηγεί; Ετσι το θέτει ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ και όποιος θέλει να καταλάβει, καταλαβαίνει.
Το δεύτερο στοιχείο αφορά την αντινομία που δημιουργείται όταν ένα σχήμα που θα έχει ως άξονα το ΠΑΣΟΚ, το οποίο μετέχει στην κυβέρνηση με τη ΝΔ, θα λάβει μέρος σε μια εκλογική αναμέτρηση εναντίον της ΝΔ. Αν δεν είναι εναντίον, τότε γιατί κατεβαίνουν χωριστά; Αν είναι, γιατί αποδέχεται αντιλήψεις της που οδηγούν σε συγκεκριμένες νομοθετικές και πολιτικές πρακτικές; Ο Κουβέλης ανέφερε συγκεκριμένα παραδείγματα που αναδεικνύουν αυτή την αντινομία. Κάτι ανάλογο συμβαίνει με το ΠΑΣΟΚ και σε ό,τι αφορά τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΚΕ: άλλη σχέση έχει μαζί τους ένα κόμμα της Κεντροαριστεράς και άλλη ένα κόμμα της Δεξιάς - για λόγους που αντιλαμβάνεται ο καθένας.
Ο Κουβέλης θέτει το κεντρικό ζητούμενο αυτής της υπόθεσης: μπορεί η ανασυγκρότηση της δημοκρατικής παράταξης να γίνει σε... συνεργασία με τη συντηρητική παράταξη; Μπορεί να υπάρξει νέος φορέας της Κεντροαριστεράς χωρίς σύγκρουση με τη Δεξιά; Θα μπορούσε να δημιουργηθεί ποτέ η Ενωση Κέντρου χωρίς αναμέτρηση με την ΕΡΕ, ή το ΠΑΣΟΚ χωρίς καθολική εναντίωση στη ΝΔ; Είναι σοσιαλδημοκρατία κάτι που λειτουργεί συμπληρωματικά με τον φιλελευθερισμό;
Με άλλα λόγια, αν αφαιρέσεις από ένα κεντροαριστερό σχήμα το στοιχείο της αναμέτρησης με την απέναντι παράταξη, καταλύεις τη διαχωριστική γραμμή ανάμεσά τους. Μπορεί να μην είναι κακό, αλλά πάντως δεν οδηγεί σε κεντροαριστερό κόμμα. Γιατί, απλούστατα, όπως έλεγε ο Αρθουρ Κλαρκ, «οι σημαίες δεν κυματίζουν στο κενό».
.jpg)