Το γεγονός ότι υπό τις ίδιες συνθήκες ακραίου καύσωνα οι γειτονικές μας χώρες περιόρισαν στο ένα τρίτο την αύξηση των καμένων εκτάσεων σε σχέση με εμάς αποδεικνύει πως δεν «κάναμε ό,τι ήταν ανθρωπίνως δυνατόν» ● Τα παραδείγματα της Ιταλίας και της Πορτογαλίας καταδεικνύουν ότι μπορούμε πολύ καλύτερα ● Σε αυτό το κάδρο είναι ύβρις να αναζητήσουμε τις ευθύνες στους πολίτες, όταν εμείς δεν έχουμε κάνει πρώτοι όσα μας αναλογούν σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο.

Η κυβέρνηση δεν επιδίωξε ποτέ μακρόπνοες λύσεις στο προσφυγικό-μεταναστευτικό, αλλά αφοσιώθηκε αποκλειστικά στο δόγμα της με κάθε τρόπο αποτροπής των προσφυγικών ροών, μία ανεδαφική και αντιδραστική επιλογή που δεν μπορούσε να έχει καμία άλλη κατάληξη από όσα παρακολουθούμε στη Μόρια αυτές τις ώρες.

Την περασμένη Πέμπτη υπερψηφίστηκε, στην Επιτροπή Περιβάλλοντος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, η γνωμοδότησή μου αναφορικά με το πλαίσιο χρηματοδότησης της Ευρωπαϊκής Πράσινης Συμφωνίας. Επειτα από σκληρές διαπραγματεύσεις, καταφέραμε να συνασπίσουμε τις προοδευτικές φωνές και να παρουσιάσουμε ένα φιλόδοξο κείμενο που θέτει ένα νέο πλαίσιο όσον αφορά τις βιώσιμες επενδύσεις που απαιτούνται σε βάθος δεκαετίας.

Εκατοντάδες χιλιάδες νέοι σε ολόκληρο τον κόσμο διαδηλώνουν μαζικά στους δρόμους για την κλιματική κρίση. Απαιτούν από τους πολιτικούς των χωρών τους να εισακούσουν τις βροντερές προειδοποιήσεις της επιστημονικής κοινότητας και να λάβουν άμεσα μέτρα. Πρέπει να καταλάβουμε πως η αύξηση της θερμοκρασίας του πλανήτη, που, όπως συναινούν όλοι οι επιστήμονες, σχετίζεται με τη συγκέντρωση διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα, δεν αφορά τόσο τον ίδιο τον πλανήτη όσο τη δυνατότητα του ανθρώπινου είδους να μπορεί να ζει πάνω σε αυτόν. Εν ολίγοις, ο πλανήτης θα συνεχίσει να υπάρχει -εμείς πάλι και κυρίως οι αμέσως επόμενες γενιές θα είμαστε οι μεγάλοι χαμένοι.