Όλο και περισσότερο μεγαλώνει η απορία μου: γιατί δεν παίρνονται αποτελεσματικά μέτρα για την αντιμετώπιση της πανδημίας (δημόσια σχολεία, ΜΜΜ, ΕΣΥ, Μαζικοί χώροι εργασίας- χειρώνακτες κ.α.); Πέρα από την αρνητική έως απορριπτική στάση της κυβέρνησης για κάθε δημόσιο φορέα και την ολοφάνερη πρόθεση της να υπηρετεί την οικονομική ελίτ, υπάρχει και κάτι άλλο;

Ανατρίχιασα, εξαγριώθηκα, θύμωσα διαβάζοντας ότι άρχισαν ξανά τα βασανιστήρια στα σκοτεινά δωμάτια των κατασταλτικών μηχανισμών. Η οργή μου συγκρίνεται μόνο με την οργή που ένιωθα, επί χούντας, όταν οι αντιστασιακοί στις δίκες τους κατήγγειλαν τα διεστραμμένα βασανιστήρια που τους επέβαλαν οι κατασκευασμένοι βασανιστές των άθλιων χουντικών. Ταυτόχρονα αναλογίζομαι κάποιους, ευτυχώς λίγους, από τους τότε συναγωνιστές μου στο αντιδικτατορικό φοιτητικό κίνημα, οι οποίοι συναγελάζονται σήμερα με ακροδεξιούς υπουργούς και με αυτούς που καθοδηγούν τους νεοβασανιστές της ΓΑΔΑ.