Πιστεύω ότι δεν μπορεί να ειπωθεί ότι μια αριστερά υπάρχει εάν - μπροστά στη μεγαλύτερη κρίση του καπιταλισμού μετά το 1929 - δεν ξέρει τι πράγμα να προτείνει. Αυτή θα ήταν η απάντηση που μια απλοϊκή πολίτης ζητούσε να πάρει από τους ηγέτες της αριστεράς και της αντιπολίτευσης και από τους φίλους οικονομολόγους, αλλά δεν την πήρε.

Μετά το 1848 η σύγκρουση προσέλαβε ριζοσπαστικό χαρακτήρα, με την έννοια ότι για τον Μαρξ η αντίθεση κεφαλαίου εργασίας δεν μπορεί να οδηγηθεί σε διαλογική σύνθεση.