Τα περισσότερα από τα έθιμα που έδιναν κάποτε απλό και απτό νόημα στη Μεγάλη Εβδομάδα και στην αναστάσιμη κορύφωσή της έχουν περάσει στη δικαιοδοσία της νοσταλγίας. Εκεί τα εκτόπισαν οι σαρωτικές αλλαγές των τελευταίων δεκαετιών. Δεν έχει νόημα να κλαιγόμαστε. Σε τέτοιου είδους παράπονα ο Χρόνος και η Ιστορία βαριακούνε πεισματικά. Και δεν πείθονται από τα εγχειρήματα «αναβίωσης», ίσως επειδή όλα τους ανακαλύπτουν αναδρομικά κάποιον αντιτουρκοκρατικό χαρακτήρα.

Οι πολιτισμικές αξίες αποτελούν κρίσιμους παράγοντες διαμόρφωσης των πεποιθήσεων, των κινήτρων, εν τέλει των ατομικών και κοινωνικών συμπεριφορών και ειδικότερα των οικονομικών αποφάσεων. Συνήθως στις πολιτισμικές αξίες σημειώνονται μεταβολές που συμβαίνουν σε βάθος δεκαετιών. Η θρησκεία προσφέρει την υπαρξιακή ασφάλεια ότι ο κόσμος είναι στα χέρια μιας ανώτερης δύναμης, η οποία υπόσχεται ότι εάν ακολουθούμε τους ορθούς κανόνες θα εξασφαλίσει την προσέγγιση ενός καλύτερου σημείου ισορροπίας. Οσο μάλιστα φτωχότερος είναι ο άνθρωπος, τόσο περισσότερο του προσφέρει ένα επαρκές πλαίσιο να αντιμετωπίσει την αγωνία του μέλλοντος.