Τελικά το τέλος του Κυπριακού φτάνει. Μετά από μισό αιώνα όχι μόνο δεν κατορθώσαμε να επανενώσουμε την Κύπρο, αλλά, αντίθετα, βοηθήσαμε στην ενίσχυση των τετελεσμένων που δημιούργησε η τούρκικη κατοχή. Και βοηθήσαμε, είτε με την αδυναμία μας να πάρουμε τις κρίσιμες αποφάσεις στην ώρα τους, είτε με την απροθυμία μας να μπούμε στην λογική της επιδίωξης του εφικτού. Και ως επακόλουθο, σήμερα να βρισκόμαστε αγκαλιά με την διχοτόμηση.

Τον Ιούλη του 2017 στο Κρανς Μοντανά, σύμφωνα με τον Γ.Γ., φτάσαμε μία ανάσα από την λύση. Η προσπάθεια δεν ολοκληρώθηκε, σύμφωνα με τον Νίκο Αναστασιάδη, διότι η Τουρκία δεν ανταποκρινόταν θετικά στα θέματα των εγγυήσεων και της αποχώρησης του τούρκικου στρατού. Παρόλο που τόσο ο ΟΗΕ, όσο και οι διεθνείς παρατηρητές που ήταν παρόντες στην συνάντηση (Ε.Ε. και Μεγάλη Βρετανία) έδωσαν μία διαφορετική εικόνα, όσον αφορά τους υπεύθυνους του ναυαγίου, για σκοπούς ανάπτυξης του συλλογισμού μου, ας αποδεχθούμε ότι ο Νίκος Αναστασιάδης έχει δίκαιο. Μετά τον Κρανς Μοντανά, λοιπόν, δήλωσε επανειλημμένα ότι είναι έτοιμος να συνεχίσει τις συνομιλίες από εκεί που διακόπηκαν στο Κρανς Μοντανά, αποδεχόμενος ως βάση το Πλαίσιο Γκουτέρες, που στα έξι σημεία του προέβλεπε, μεταξύ άλλων, επιστροφή της Μόρφου, αποχώρηση του τούρκικου στρατού που ήλθε παράνομα μετά το 1974 και αντικατάσταση του συστήματος εγγυήσεων με ένα πολυμερές, όπου κανένας δεν θα είχε το δικαίωμα μονομερούς επέμβασης.

Παρά τα πιο πάνω, μόλις ο Ακκιντζί δήλωσε ότι αποδέχεται το Πλαίσιο Γκουτέρες, ο Αναστασιάδης άρχισε να ζητά … διευκρινήσεις. Και από τότε η Ε/Κ πλευρά καθημερινά βομβαρδίζει με άλλα μηνύματα, τα οποία εν πολλοίς είχαν συμφωνηθεί στους προηγούμενους γύρους συνομιλιών. Στην Έκθεσή του τον Σεπτέμβριο του 2017 ο Γ.Γ. επισημαίνει ότι το θέμα της πολιτικής ισότητας και της αποτελεσματικής συμμετοχής των Τ/Κ είναι ουσιαστικά συμφωνημένο. Τι έγινε σήμερα και ξαφνικά έπαψε να είναι; Η απάντηση, δυστυχώς, είναι αμείλικτη. Σήμερα η Ε/Κ πλευρά υπαναχώρησε από τα συμφωνηθέντα. Όπως υπαναχώρησε και στην συμφωνία για τις εξουσίες της Κεντρικής Κυβέρνησης και όπως υπαναχώρησε και για την μορφή του πολιτεύματος που συμφωνήθηκε σε Προεδρικό.

Η πρόταση Αναστασιάδη για κοινοβουλευτική δημοκρατία δεν είναι καινούρια. Την υπέβαλε ξανά και δεν έγινε δεκτή ούτε από τα Ε/Κ κόμματα, ούτε από τους Τ/Κ. Παρόλα αυτά την επαναφέρει σήμερα, ξανανοίγοντας συμφωνημένα θέματα, ουσιαστικά παραπέμποντας να ξαναρχίσουμε από την αρχή. Σήμερα ο Αναστασιάδης θέλει να συζητήσει τα πάντα, εκτός από τα ζητήματα που, κατά τον ίδιο, οδήγησαν στην αποτυχία του Κρανς Μοντανά.

Είναι πασιφανής η υπαναχώρηση και η μεταστροφή του Προέδρου. Τα πράγματα βοούν. Δεν θα μπορούσαν να είναι πιο φανερά. Και, όμως, η συντριπτική πλειοψηφία των ΜΜΕ αγκαλιάζουν και υιοθετούν τις υπαναχωρήσεις των Ε/Κ κατηγορώντας τον Ακκιντζί για υπαναχωρήσεις και αρνητικότητα. Αποδίδουν, δηλαδή, στον Ακκιντζί αυτά που κάμνει η Ε/Κ πλευρά. Ίσως αυτά τα ΜΜΕ να θεωρούν ότι επιτελούν πατριωτικό καθήκον, συμβάλλοντας και υιοθετώντας την παραπλάνηση. Και το κάνουν χωρίς ιδιαίτερη δυσκολία, γιατί απευθύνονται σε μία κοινή γνώμη, σε μία κοινωνία εθισμένη στην διχοτόμηση, που στην πράξη είναι πανέτοιμη να χαρίσει την μισή Κύπρο στην Τουρκία, με αντάλλαγμα να ζει σε μία χώρα χωρίς Τουρκοκύπριους. Αυτή την ψευδαίσθηση βιώνουν σήμερα οι πιο πολλοί ελληνοκύπριοι. Και δεν σκέφτονται τις καταστροφικές συνέπειες που αυτή η προσέγγιση θα φέρει. Σαν να μην μάθαμε τίποτε από τα εγκληματικά μας λάθη του παρελθόντος και τις ανείπωτες καταστροφές που έφεραν.

Και δύο λόγια για κάποιους που, ενώ μέχρι χθες υιοθετούσαν την διαλεκτική που εισηγούμαι σ ’αυτό το άρθρο, επειδή έχει εκλογές και επειδή δεν πρέπει να δοθεί η εντύπωση ότι αντιμαχόμαστε τον Πρόεδρο μας, συντάσσονται με αυτούς που χθες ακόμα κατηγορούσαν ως καταστροφείς της Πατρίδας.

Οσοι εφησυχάζουν με το status quo είναι καιρός να ξυπνήσουν. Ο ίδιος ο ΓΓ του ΟΗΕ, στην τελευταία του Έκθεση διακηρύσσει ότι η υφιστάμενη κατάσταση, όχι μόνον δεν μπορεί να είναι η λύση, αλλά δεν είναι βιώσιμη. Και ακόμα να θυμηθούν ότι, πριν λίγες μέρες οι Αμερικάνοι αναγνώρισαν την Ισραηλινή κατοχή των υψωμάτων Γκολάν. Αν κάποιοι νομίζουν ότι τα αμερικάνικα συμφέροντα δεν θα ευθυγραμμιστούν και πάλι με την Τουρκία και πως είναι απίθανο το Γκολάν να επαναληφθεί και πάλι με τις κατεχόμενες περιοχές στην Κύπρο, ας το ξανασκεφτούν. Εξ άλλου σε λίγους μήνες θα πρέπει να περάσουμε τον σκόπελο της ΟΥΝΦΙΚΥΠ, που όσο περνά ο καιρός με το κυπριακό άλυτο, θα γίνεται και πιο δύσκολος.