Με ενοχλούν οι ιδιοκτησιακές αντιλήψεις στον ΣΥΝ

«Σαν ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να ξεκινήσουμε συζήτηση από την αρχή, xωρίς αντι-παραθέσεις και βρισιές» τονίζει σε συνέντευξή του στον ΕΤ ο βουλευτής Β’ Αθήνας του ΣΥΡΙΖΑ Μιχάλης Παπαγιαννάκης. Το κορυφαίο στέλεχος της ανανεωτικής πτέρυγας
του ΣΥΝ επισημαίνει ότι «συμπεριφορές ιδιοκτησιακής αντίληψης
είναι έμφυτες σχεδόν σε κάθε πλειοψηφία που δεν αισθάνεται σίγουρη», οι οποίες όμως τον ενοχλούν.

Η πρόσφατη αντιπαράθεση μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΣΥΝ για τον ευρωστρατό έφερε στο προσκήνιο στρατηγικές διαφορές σε θέματα Ε.Ε. Μπορούν να γεφυρωθούν;

Αν και προς τα έξω βγαίνουν ως στρατηγικές διαφορές, μάλλον ήταν σε ένα πλαίσιο κακής αντιπαράθεσης παρά ουσίας. Ουσία σημαίνει ότι έχω αναλύσει τι σημαίνει Ευρώπη και έχω θέση για το πού πάει. Αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ δεν το έχει κάνει. Ο ΣΥΝ, ως
κόμμα, το έχει κάνει στο παρελθόν και υπάρχει μια αντίληψη, έστω και όχι ολοκληρωμένη ή με διαφωνίες. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει αντίληψη. Η αντιπαράθεση, λοιπόν, δεν είχε νόημα, γιατί ήταν ανάμεσα σε μια πλευρά που είχε ολοκληρωμένη αντίληψη
σε μεγάλο βαθμό και σε μια άλλη που λέει απλώς αρνητικά πράγματα. Πρέπει να αρχίσει μια πάρα πολύ σοβαρή συζήτηση, γιατί είναι πραγματικά ένας από τους ογκόλιθους και της εναλλακτικής προγραμματικής πρότασης και της αντίληψης για το πού θέλουμε να πάμε την Ελλάδα στην Ευρώπη. Σαν ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να ξεκινήσουμε τη συζήτηση από την αρχή, χωρίς όμως αντιπαραθέσεις και βρισιές. Προσωπικά έχω διαφορετική ανάλυση και θέση ως προς τη Μεταρρυθμιστική Συνθήκη που πρόκειται να έλθει στη Βουλή, και οι σύντροφοί μου, και οι ψηφοφόροι μου το γνωρίζουν σαφώς. Δεν θα πρέπει να μπορώ και εγώ να εκθέσω την άποψή μου που την θεωρώ σημαντική για μιαν άλλη αλλά γόνιμη προσέγγιση και συμβολή της ευρωπαϊκής πολιτικής ενοποίησης που στον πυρήνα της ανήκει στο προγραμματικό και πολιτικό σχέδιο της Αριστεράς;

Εκτός από την κάμψη των ποσοστών του ΣΥΡΙΖΑ, παρατηρείται αλλαγή της δυναμικής. Υπήρχαν πριν από ένα μήνα εκτιμήσεις ότιθα περάσει το 20% και τώρα πολλοί μιλούν για ξεφούσκωμα…

Δόθηκε υπερβολική σημασία καιστην πρώτη περίπτωση και στη δεύτερη. Τι πάει να πει θ’ ανέβει κι άλλο; Πλειοψηφία στην Ελλάδα;
Μακάρι, γιατί όχι, αλλά δεν μπορεί να το περιμένει κανείς αυτό, και μάλιστα σε μια ευθύγραμμη εξέλιξη. Ηδη η πορεία που διανύθηκε από το πέντε στο δεκαπέντε είναι
εκπληκτική, εντυπωσιακή. Δενέπρεπε να δοθεί τόσο βάρος ούτε
σε αυτό αλλά ούτε και στην αντίθετη περίπτωση. Δεν νομίζω ότι είναι εύκολο να θεωρήσει κανείς αυτά τα φαινόμενα παγιοποιημένες τάσεις.
Ακόμη και τα χαμηλά ποσοστά, πάντως, είναι πολύ ψηλά. Το μέγα πρόβλημα για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι η κεφαλαιοποίησή του, δηλαδή η υποδοχή των ανθρώπων που αλλάζουν γνώμη, άποψη και στρατόπεδο, ώστε να μαζευτούν, να εκφραστούν. Να φτιαχτεί η σοσιαλιστική συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ. Το ίδιο ισχύει για την οικολογική.

Αυτή η συνιστώσα, δηλαδή οι ψηφοφόροι που διαρρέουν από το ΠΑΣΟΚ προς εσάς, δεν θέλουν να ανατραπεί ο καπιταλισμός. Παράλληλα, οι σύμμαχοι του ΣΥΡΙΖΑ πιέζουν τον ΣΥΝ εξ αριστερών. Δημιουργείται ένα δίλημμα με ποιους να πάτε και ποιους ν’αφήσετε; Μπορείτε να τους ικανοποιήσετε όλους;

Γενικώς στην πολιτική δεν μπορείς να τους ικανοποιήσεις όλους. Δεν νομίζω ότι έχει έρθει η στιγμή. Για την ώρα έχουμε κινήσεις, ούτε μορφοποιημένες ούτε με χαρακτηριστικά αδρά και μόνιμα.
Πράγματι, κάποιοι εκ της σοσιαλιστικής συνιστώσας δεν είναι στοιχεία ανατρεπτικά του καθεστώτος.Αλλά αριστερή πολιτική με μια σύγχρονη έννοια, παρεμβατική και μεταρρυθμιστική, υποθέτω ότι η μεγάλη πλειοψηφία τη θέλει. Εμείς προτείνουμε να γίνει κι ένα προγραμματικό συνέδριο, ώστε αυτά τα πράγματα να «παντρευτούν» γόνιμα.

Ενώ για το ΚΚΕ λέει ο κ. Αλαβάνος ότι ≪προβάλλετε αυτά που ενώνουν και όχι αυτά που χωρίζουν≫, με το ΠΑΣΟΚ -που φαίνεται να πραγματοποιεί ≪αριστερή στροφή≫- κάνετε το ακριβώς αντίθετο. Γιατί;

Εχετε δίκιο. Πολλοί το επισημαίνουν αυτό. Αυτό προέρχεται από την Ιστορία. Ο ΣΥΡΙΖΑ προέρχεται από τη ρίζα της παραδοσιακής Αριστεράς κι έχει βρεθεί με το ΚΚΕ.Επομένως, αυτό τον κόσμο -δεν το αισθάνομαι εγώ προσωπικά- πάρα πολλοί αισθάνονται την ανάγκη να τον πείσουν ότι κάτι πρέπει να γίνει για να πάμε μπροστά. Με το ΠΑΣΟΚ «χτυπάμε» παρόμοια κοινά, απευθυνόμαστε σε ένα μεγάλο κοινό Αριστεράς-Κεντροαριστεράς καιεκεί υπάρχει ένα είδος ανταγωνισμού πώς θα ισορροπήσουν οι δυνάμεις ανάμεσα στα δύο. Εξάλλου,μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ υπάρχει θέμα ισορροπίας. Οταν η αναλογία ήταν ένας προς δεκαπέντε και
τώρα είναι ένας προς ενάμιση δεν μπορείς να διαπραγματευτείς με
τον ίδιο τρόπο.

ΑΝ λόγω της φθοράς της κυβέρνησης τεθεί το βράδυ των επόμενων εκλογών το δίλημμα να διατηρηθεί η πολιτική αυτονομία τουΣΥΡΙΖΑ ή ≪να φύγει η Δεξιά≫, τι θα είχε για σας προτεραιότητα; Ο νόμος Σκανδαλίδη είναι η τελευταία ευκαιρία της Κεντροαριστεράς…

Δεν μπορώ να προβλέψω το κλίμακαι τους συσχετισμούς ως τότε. Αυτά όλα κολυμπάνε μέσα σ’ ένα γενικότερο κλίμα, στη θάλασσα της κοινωνίας, των αντιθέσεων,των αντιπαραθέσεων. Δεν μπορώ να δω ποιο θα ήταν το αποφασιστικό στοιχείο για να πάρει κανείς μια τόσο σημαντική απόφαση.

Η ανανεωτική πτέρυγα του ΣΥΝ έκανε λόγο την προηγούμενη εβδομάδα για  ιδιοκτησιακή αντίληψη≫ από την πλειοψηφία του κόμματος. Αντιμετωπίζετε τέτοιες συμπεριφορές;

Είναι σχεδόν έμφυτες σε κάθε πλειοψηφία που δεν αισθάνεται σίγουρη, η οποία εξάλλου πρέπεινα ικανοποιήσει τα στελέχη της,
παλαιότερα και ανερχόμενα, να βεβαιωθεί ότι θα έχει τον πολιτικό έλεγχο σε ζητήματα που θεωρεί κρίσιμα. Ναι, υπάρχουν. Κι εμένα μ’ ενοχλούν. Δεν είναι εκρηκτικές για την ώρα, αλλά υπάρχουν.