Δεν νομίζω ότι υπάρχει έστω και ένας σκεπτόμενος πολίτης που να μην καταλαβαίνει πια ότι η κοινωνική έκρηξη, που παρακολουθούμε εδώ και σχεδόν δύο εβδομάδες δεν είναι ένα συνηθισμένο επεισόδιο που θα εκτονωθεί με την πάροδο του χρόνου. Το αξιοπερίεργο είναι ότι την έκταση της κρίσης δεν φαίνεται να έχει συνειδητοποιήσει το κατ’ εξοχήν υπεύθυνο για την έκτασή της πολιτικό σύστημα. Και πρώτη απ’ όλους βέβαια η βασική υπεύθυνη κυβέρνηση που παραπαίει χωρίς σχέδιο, χωρίς πολιτική πίσω από τα γεγονότα και περιορίζεται σε εκ των υστέρων διαπιστώσεις ή συστάσεις που δεν ακούει κανείς... Η πολιτική τους παρέμβαση -από τον πρωθυπουργό ώς τον κ. Παυλόπουλο ή τους άλλους ψελλίζοντες υπουργούς- περιορίζεται είτε σε δηλώσεις συμπάθειας είτε σε βαρύγδουπες εκκλήσεις περί κοινωνικής συνοχής και εθνικής συνεννόησης, που φυσικά δεν μπορούν να έχουν κανένα αντίκρυσμα.

ΑΛΛΑ και από την άλλη μεριά οι αντιδράσεις της αντιπολίτευσης δεν μπορούν να ξεφύγουν από τη συνήθη καταγγελτική λογική, που είναι προφανές ότι δεν αρκεί για να ερμηνευτεί η σημερινή κρίση. Σωστά κατηγορείται η κυβέρνηση για τις αυτονόητες ευθύνες της, αλλά δεν φτάνει...Οπως δεν φτάνουν οι επισημάνσεις για τους κουκουλοφόρους και η καταδίκη της βίας. Ούτε φυσικά αρκεί να δηλώνεις ότι κατανοείς τον θυμό της νεολαίας ή να καλείς, όπως το ΠΑΣΟΚ, έναν νεολαίο να μιλήσει στα στελέχη σου για να εισπράξει μερικά χειροκροτήματα και πέραν τούτου ουδέν. Ούτε βέβαια φτάνει, όπως κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ, να διαπιστώνεις σωστά τη μαχητικότητα της νεολαίας, να κατανοείς κάποιες από τις αιτίες που την προκαλούν και να εξαντλείσαι στην υπεράσπισή τους προβάλλοντας αιτήματα που γνωρίζεις εκ των προτέρων ότι είναι ανεδαφικά...

ΤΟ ΣΤΟΙΧΗΜΑ για την πολιτική και τους πολιτικούς είναι όχι απλώς να κατανοήσουν την έκρηξη, αλλά να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις, ώστε αυτή η διάχυτη και ανεξέλεγκτη οργή να μεταμορφωθεί σε πολιτικό κίνημα... Μόνο που μ’ έναν πολιτικό λόγο ξεπερασμένο όχι απλώς δεν μπορείς να συνομιλήσεις μαζί τους, αλλά αντιθέτως μεγαλώνεις την απόσταση που τους χωρίζει... Αυτή η έλλειψη πολιτικής επαφής ανάμεσα στους νέους που έχουν ξεσηκωθεί αλλά και αυτούς που τους παρακολουθούν και στις πολιτικές δυνάμεις που προσπαθούν να αντιμετωπίσουν αυτό το συνεχές ξέσπασμα ή να αποκομίσουν κομματικά οφέλη, όχι απλώς δεν αντιμετωπίζει, αλλά επιτείνει την κρίση. Αν το πολιτικό σύστημα δεν αντιληφθεί ότι εδώ και καιρό βρισκόμαστε σε μια εποχή με διαρκείς αλλαγές, με νέα προβλήματα και ανάγκες και εξακολουθούν να αντιδρούν με τα ίδια παλιά αντανακλαστικά, με τις ίδιες παλιές ιδέες, θα παραμένουν απλοί θεατές εξελίξεων που τους υπερβαίνουν...