Ο κόσμος είναι σκληρός. Τώρα και ανέκαθεν.Υπήρχε πάντα θάνατος στον κόσμο. Είναι μάταιο, αλλά δεν μπορούμε να δεχθούμε την ιδέα. Δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς.

Όποια δήλωση αρχίζει με τη φράση, ας μιλήσουμε ειλικρινά, είναι ψέμα. Οι νέοι οφείλουν να είναι ποιητές. Να λένε, μη μας ρίχνετε άλλα δακρυγόνα. Εμείς κλαίμε και από μόνοι μας.

Η πολιτική δεν είναι ποίηση. Είναι μικρές, πεζές, δύσκολες επιλογές. Όσοι πολιτικοί μιλάνε για υψηλά νοήματα, ιδανικά και συναισθήματα, ηρωικά και πένθιμα, είναι αυτοί που θέλουν να κρύψουν ότι δεν κάνουν τη δουλειά τους.

Όσοι «συμπαραστέκονται στα παιδιά» επίσης δεν κάνουν τη δουλειά τους. Τα «παιδιά» δεν θέλουν καμία συμπαράσταση. Θέλουν να κάνει ο καθένας το καθήκον του.

Το καθήκον είναι άγνωστη λέξη στον κόσμο μας. Στην Κοινωνία της

Ανευθυνότητας δεν υπάρχουν υποχρεώσεις.

Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν θέλουν ν’ ακούσουν. Σου λένε με εκατό

τρόπους, μη μου λες φίλε ό,τι δεν θέλω ν’ ακούσω, μη μου αλλάζεις την άποψή μου για τον κόσμο. Πρέπει να επιμείνεις.

Μερικοί είναι πολύ σίγουροι για τον εαυτό τους, αλαζονικοί. Έτσι είναι

συνήθως οι μαλάκες.

Όσοι δεν μαθαίνουν απ’ το παρελθόν είναι καταδικασμένοι να το

επαναλαμβάνουν.

Όσο λιγότερα γνωρίζουν οι άνθρωποι για κάτι, τόσο πιο ακράδαντα το

πιστεύουν.

Υπάρχει ένα απαραίτητο είδος νοημοσύνης που πρέπει να αναπτύξουμε.

Η νοημοσύνη να καταλαβαίνεις τον απατεώνα πριν καν ανοίξει το στόμα του.

Η πραγματικότητα είναι η πραγματικότητα των μέσων ενημέρωσης.

Άλλαξε κανάλι, άλλαξε πραγματικότητα.

Καλές προθέσεις και κακή πληροφόρηση. Σίγουρη συνταγή για καταστροφή.

Για πολλούς ανθρώπους η προσκόλληση στις πεποιθήσεις τους είναι πιο

σημαντική απ’ την αλήθεια.

Οι ηρωικοί ρόλοι είναι ρόλοι νεκρών.

Κάποιοι μιλάνε πάντα θυμωμένα, μ’ αυτό το οργισμένο πείσμα των

ανθρώπων που πιστεύουν ότι έχουν βρει τον ένοχο και τίποτε δεν θα τους

εμποδίσει να τον θεωρούν υπεύθυνο της μίζερης ζωής τους.

Σπάσε τον κύκλο. Αντιμετώπισε πρώτα τον εαυτό σου.

Άμα αφουγκραστείς τον εαυτό σου ακούς καταπληκτικά πράγματα.

Έχει και η μοναξιά πλεονεκτήματα.

Καμιά φορά είναι καλύτερο να κλείνεις το στόμα σου και να σωπαίνεις.

Και καμιά φορά είναι καλύτερα να ουρλιάζεις.

Η επιλογή είναι δική σου. Πάντα ήταν.

Οι βιτρίνες που στ’ αλήθεια θες να σπάσεις, δεν σπάνε με πέτρες.

Οι γενικές κι αόριστες καταγγελίες είναι εύκολες. Το δύσκολο είναι να

αποκαλύπτεις. Όταν σταματάς να ρωτάς γιατί, έχεις εγκαταλείψει τη μάχη.

Όταν νιώθεις την έντονη επιθυμία να πάρεις πίσω κάτι που έχεις κάνει,

καταλαβαίνεις ότι έκανες ένα λάθος απ’ αυτά που δεν διορθώνονται.

Μερικές φορές κοιτάζεις τον κόσμο γύρω σου με τέτοια διαύγεια που σου

είναι αδύνατον να μην κλάψεις.

«Σ’ ακούω». Όταν οι άνθρωποι το λένε, συνήθως δεν το εννοούν.

Αν θες να γίνεσαι κακός, κάν’ το όταν είσαι μόνος σου.

Αν δεν ενδιαφέρεσαι για τις απαντήσεις, μη θέτεις τις ερωτήσεις.

Η συντριπτική πλειονότητα των ανθρώπων δεν σκέφτεται ποτέ κι όσοι

σκέφτονται δεν θα γίνουν ποτέ συντριπτική πλειονότητα. Διάλεξε πλευρά.

Ο άνθρωπος είναι ένα ζώο που δείχνει μηδενική ανοχή σε οποιονδήποτε

αποκλίνει.

Λίγοι βλέπουν αυτό που απλώς βλέπουν. Οι περισσότεροι βλέπουν αυτό που θέλουν να δουν.

Οι περισσότεροι άνθρωποι απεχθάνονται αυτό που δεν καταλαβαίνουν.

Οι πιο δυστυχισμένοι απεχθάνονται κι αυτό που ποθούν.

Η άγνοια δεν δικαιολογεί την κακία.

Τίποτα σωστό δεν μπορεί να κάνει κανείς αν δεν κάνει και κάτι λάθος.

Δεν χρειάζεται να λύσεις όλα τα προβλήματα του κόσμου. Μόνο μερικά.

Η σιωπή είναι το όπλο που έχουν τα παιδιά. Δεν απαντάνε σε ερωτήσεις,

κάθονται σιωπηλά, ούτε φιλικά, ούτε εχθρικά. Κλεισμένα.

Είμαστε ενήλικες. Πότε συνέβη αυτό και πώς το σταματάμε;