Κόκκινη κωμωδία
Πάσχος Μανδραβέλης, Απογευματινή, Δημοσιευμένο: 2004-12-24
Δεν εκτιμήθηκε όσο έπρεπε η ομιλία της Γενικής Γραμματέως του ΚΚΕ προχθές στη Βουλή κατά την συζήτηση του προϋπολογισμού. Και δεν φτάνει που δεν εκτιμήθηκε από τους συναδέλφους της βουλευτές, δεν εκτιμήθηκε επαρκώς και από τους ευθυμογράφους που άρχισαν να κάνουν την επανεμφάνισή τους στον ελληνικό Τύπο. Χρονιάρες μέρες λοιπόν πρέπει να ευθυμήσουμε λίγο και φρόντισε γι’ αυτό --εκτός του κ. Δαηλάκη της «Νέας Δημοκρατίας»-- και η κ. Αλέκα Παπαρήγα. Είπε λοιπόν:
«Στη δεκαετία του ’80 και, νομίζω, και λίγο μετά, υπήρχαν ή δεν υπήρχαν κοινοτικές επιδοτήσεις για το θάψιμο των αγροτικών προϊόντων; Ήξερε ή δεν ήξερε η Κοινότητα, όπως ήξεραν όλοι, ότι έπεφταν μέσα και πέτρες και δεν ζυγίζονταν μόνο αυτά που έπεφταν στις χωματερές; Δεν το ήξερε τότε η Ευρωπαϊκή Ένωση; Εμείς τα λέγαμε, βέβαια, τότε στους αγρότες.
»Μήπως δεν ξέρει η Ευρωπαϊκή Ένωση ότι ένα μεγάλο μέρος από τα προγράμματα κατάρτισης είναι "μαϊμούδες" προγράμματα κατάρτισης; Τώρα βγήκαν και οι "μαϊμούδες" μεταπτυχιακά. Σιγά που δεν το ξέρει η Ευρωπαϊκή Ένωση και δεν το ξέρουμε όλοι.
»Γιατί γίνεται αυτό; Γιατί η Ευρωπαϊκή Ένωση ενδιαφέρεται και σε διακρατικό και σε κρατικό επίπεδο να δημιουργήσει κλίμα, θεσμούς, συνήθειες, που να περάσει μια αντιλαϊκή πολιτική. Δεν μπορεί να το κάνει άγρια. Πρέπει να το κάνει ήπια. Όντως οι αγροτικές επιδοτήσεις έκαναν πιο αργή την πορεία αυτού που ζούμε σήμερα, τη συγκέντρωση της γης και της παραγωγής σε λίγα χέρια, το ξεκλήρισμα, την εκτόπιση, τη φτώχεια στην ύπαιθρο. Για να γίνει αυτό όμως, έπρεπε να το κάνουν με έναν τρόπο μαλακό. Διότι τους ενδιαφέρει και η πολιτική χειραγώγηση.»
Με λίγα λόγια το υποχθόνιο σχέδιο των ευρωπαίων ήταν η αντιστροφή της γνωστής παροιμίας. Αντί να μας κάψουν για να μας αλείψουν μέλι, μπούκωσαν στις επιδοτήσεις την αγροτιά, ώστε να αποκοιμηθεί για να περάσουν τα αντιλαϊκά σχέδια που υπάρχουν στα καταχθόνια μυαλά των διαχειριστών του ευρωπαϊκού κεφαλαίου. Η συνομωσία όμως δεν τελειώνει εδώ. Υπάρχουν κάποιες πτυχές που είναι αόρατες στον μέσο Έλληνα και φυσικά ασύλληπτες από κάθε λογικό νου. Είπε επίσης η κ. Παπαρήγα:
«Αλλά υπάρχει και η άλλη πλευρά. Εκείνη την περίοδο δεν γίνονταν άμεσες επενδύσεις του μεγάλου κεφαλαίου στην αγροτική παραγωγή. Πώς θα εξασφάλιζαν στους μεγαλέμπορους και στους βιομηχάνους να αγοράσουν φτηνά τα αγροτικά προϊόντα; Έπρεπε να επιδοτήσουν τον αγρότη. Στην ουσία ήταν επιδότηση των βιομηχάνων και των μεγαλεμπόρων. Αλλά αντί να τους τα δώσει άμεσα, τους τα έδινε μέσω της επιδότησης των αγροτών. Με ένα σμπάρο, δύο τρυγόνια. Και γινόταν η αντιλαϊκή, αντιαγροτική προσαρμογή και ένας κόσμος έτρεχε πίσω απ’ το ΠΑΣΟΚ και τη Νέα Δημοκρατία και ορκιζόταν στο όνομα της περίφημης ΕΟΚ.» Με άλλα λόγια δεν φτάνει που μπούκωναν με επιδοτήσεις τους αγρότες για να τους αποκοιμίσουν, τους μπούκωναν ώστε να πληρώνονται οι βιομήχανοι και οι μεγαλέμποροι.
Ευτυχώς όμως αυτές οι αντιλαϊκές πολιτικές δεν μπορούν να προχωρήσουν άλλο. Όχι γιατί τις απεκάλυψε η κ. Παπαρήγα, αλλά γιατί μπήκε σε εφαρμογή το δεύτερο μέρος του σχεδίου: «Βεβαίως, αυτά έχουν "κοντά πόδια". Είμαι βέβαιη ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση θα αρχίσει σιγά-σιγά να βάζει τάξη σε αυτά. Διότι, αφού εξασφάλισε να περάσουν οι πολιτικές τους, να δημιουργηθεί θεσμικό πλαίσιο, να δημιουργηθούν συμπεριφορές και συνειδήσεις έτσι, τώρα έρχεται και λέει "για καθίστε, κύριοι, όχι "μαϊμούδες" προγράμματα, πραγματικά προγράμματα".»
«Στη δεκαετία του ’80 και, νομίζω, και λίγο μετά, υπήρχαν ή δεν υπήρχαν κοινοτικές επιδοτήσεις για το θάψιμο των αγροτικών προϊόντων; Ήξερε ή δεν ήξερε η Κοινότητα, όπως ήξεραν όλοι, ότι έπεφταν μέσα και πέτρες και δεν ζυγίζονταν μόνο αυτά που έπεφταν στις χωματερές; Δεν το ήξερε τότε η Ευρωπαϊκή Ένωση; Εμείς τα λέγαμε, βέβαια, τότε στους αγρότες.
»Μήπως δεν ξέρει η Ευρωπαϊκή Ένωση ότι ένα μεγάλο μέρος από τα προγράμματα κατάρτισης είναι "μαϊμούδες" προγράμματα κατάρτισης; Τώρα βγήκαν και οι "μαϊμούδες" μεταπτυχιακά. Σιγά που δεν το ξέρει η Ευρωπαϊκή Ένωση και δεν το ξέρουμε όλοι.
»Γιατί γίνεται αυτό; Γιατί η Ευρωπαϊκή Ένωση ενδιαφέρεται και σε διακρατικό και σε κρατικό επίπεδο να δημιουργήσει κλίμα, θεσμούς, συνήθειες, που να περάσει μια αντιλαϊκή πολιτική. Δεν μπορεί να το κάνει άγρια. Πρέπει να το κάνει ήπια. Όντως οι αγροτικές επιδοτήσεις έκαναν πιο αργή την πορεία αυτού που ζούμε σήμερα, τη συγκέντρωση της γης και της παραγωγής σε λίγα χέρια, το ξεκλήρισμα, την εκτόπιση, τη φτώχεια στην ύπαιθρο. Για να γίνει αυτό όμως, έπρεπε να το κάνουν με έναν τρόπο μαλακό. Διότι τους ενδιαφέρει και η πολιτική χειραγώγηση.»
Με λίγα λόγια το υποχθόνιο σχέδιο των ευρωπαίων ήταν η αντιστροφή της γνωστής παροιμίας. Αντί να μας κάψουν για να μας αλείψουν μέλι, μπούκωσαν στις επιδοτήσεις την αγροτιά, ώστε να αποκοιμηθεί για να περάσουν τα αντιλαϊκά σχέδια που υπάρχουν στα καταχθόνια μυαλά των διαχειριστών του ευρωπαϊκού κεφαλαίου. Η συνομωσία όμως δεν τελειώνει εδώ. Υπάρχουν κάποιες πτυχές που είναι αόρατες στον μέσο Έλληνα και φυσικά ασύλληπτες από κάθε λογικό νου. Είπε επίσης η κ. Παπαρήγα:
«Αλλά υπάρχει και η άλλη πλευρά. Εκείνη την περίοδο δεν γίνονταν άμεσες επενδύσεις του μεγάλου κεφαλαίου στην αγροτική παραγωγή. Πώς θα εξασφάλιζαν στους μεγαλέμπορους και στους βιομηχάνους να αγοράσουν φτηνά τα αγροτικά προϊόντα; Έπρεπε να επιδοτήσουν τον αγρότη. Στην ουσία ήταν επιδότηση των βιομηχάνων και των μεγαλεμπόρων. Αλλά αντί να τους τα δώσει άμεσα, τους τα έδινε μέσω της επιδότησης των αγροτών. Με ένα σμπάρο, δύο τρυγόνια. Και γινόταν η αντιλαϊκή, αντιαγροτική προσαρμογή και ένας κόσμος έτρεχε πίσω απ’ το ΠΑΣΟΚ και τη Νέα Δημοκρατία και ορκιζόταν στο όνομα της περίφημης ΕΟΚ.» Με άλλα λόγια δεν φτάνει που μπούκωναν με επιδοτήσεις τους αγρότες για να τους αποκοιμίσουν, τους μπούκωναν ώστε να πληρώνονται οι βιομήχανοι και οι μεγαλέμποροι.
Ευτυχώς όμως αυτές οι αντιλαϊκές πολιτικές δεν μπορούν να προχωρήσουν άλλο. Όχι γιατί τις απεκάλυψε η κ. Παπαρήγα, αλλά γιατί μπήκε σε εφαρμογή το δεύτερο μέρος του σχεδίου: «Βεβαίως, αυτά έχουν "κοντά πόδια". Είμαι βέβαιη ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση θα αρχίσει σιγά-σιγά να βάζει τάξη σε αυτά. Διότι, αφού εξασφάλισε να περάσουν οι πολιτικές τους, να δημιουργηθεί θεσμικό πλαίσιο, να δημιουργηθούν συμπεριφορές και συνειδήσεις έτσι, τώρα έρχεται και λέει "για καθίστε, κύριοι, όχι "μαϊμούδες" προγράμματα, πραγματικά προγράμματα".»
