Και να λοιπόν που ξεχείλισε ο δημοκρατικός εαυτός των περισσοτέρων από τις συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ, παρέα με αυτόν (τον δημοκρατικό εαυτό) κάποιων τάσεων από την πλευρά του ΣΥΝ (πχ Πιλάλης)

Ξεχείλισε λοιπόν το απόλυτα πλουραλιστικό και δημοκρατικό απόθεμα τους, ακριβώς επειδή δεν ανέχονται άλλο πια να υπάρχουν σκέψεις, φωνές, απόψεις, ιδέες και δημοκρατικός τρόπος λειτουργίας.

Έτσι λοιπόν τα προβλήματα της διαφορετικότητας, της άλλης άποψης προτείνουν να τα «επιλύσουμε» με την παλιά και δοκιμασμένη από τους περισσότερους συνταγή. Ποια είναι η συνταγή; Η γνωστή προτροπή για παραίτηση, δηλαδή η ουσιαστική καθαίρεση.

Αυτός λοιπόν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ που θέλουν να οικοδομήσουν, ένα κόμμα στο οποίο θα επικρατεί η «άκρα του τάφου σιωπή», ένα κόμμα όπου, κάποιοι αυτόκλητα ορισμένοι ως εκπρόσωποι του, θα εγκαλούν γιατί έτσι και όποτε τους γουστάρει αυτούς με τους οποίους διαφωνούν άσχετα με το ότι οι δεύτεροι έχουν όλη την δημοκρατική και κοινωνική νομιμοποίηση να εκπροσωπούν τον χώρο, πράγμα που οι ΣΥΡΙΖΑΙΟΙ δεν έχουν.

Και καλά όλοι οι άλλοι, (ΚΟΕ κλπ) εκπαιδευμένοι είναι λίγο ως πολύ σε τέτοιες μεθόδους, ζηλωτές ήταν αυτών. Ο Μπανιάς όμως και ο Ρήγος; Παλιά στελέχη της ανανεωτικής αριστεράς ήταν, στην ΑΚΟΑ είναι, τα ίδια μέτρα εισηγούνται; Τόσο πολύ η ιστορική εμπάθεια, τους έχει επηρεάσει που ξεχνούν βασικές αρχές διαλόγου και πολυφωνίας;

Τελειώνοντας, πρέπει να τεθεί ανοιχτά ένα θέμα το οποίο επειδή δεν συζητείται μας ταλανίζει και θα μας ταλανίζει για καιρό. Από πού όλοι αυτοί αντλούν την δημοκρατική και κοινωνική νομιμοποίηση να προτείνουν οργανωτικά και άλλα μέτρα, να εισηγούνται παραιτήσεις και επίσης να εκπροσωπούν τον ΣΥΡΙΖΑ. Έχουν εκλεγεί από πουθενά;

Σκεφτείτε ότι τολμούν σήμερα που είναι διορισμένοι και φέρονται έτσι. Τι θα γίνει όταν και άμα εκλεγούν μέσα από διαδικασίες τι έχει να γίνει.

Γι’ αυτό ξαναλέγω σύντροφοι.

Πάει τελείωσε, με αυτό το σχήμα με αυτές τις λογικές δεν έχουμε καμία σχέση, ίσα ίσα αμαυρώνεται η ανανεωτική ιστορία και φυσιογνωμία μας.

Ας τραβήξουμε μπροστά όσο είναι ακόμα καιρός.