M’ αρέσει αυτό το σύστημα το καουμποϊκό

Πολύς λόγος τελευταία στα συν/συριζικά στέκια για την “αντισυστημική αριστερά”. Αν και είναι αρκετά θολό το τοπίο γύρω από τον όρο, βάσιμα θα μπορούσε να υποθέσει κανείς ότι η αντισυστημικότητα ορίζεται ως αντίπαλος του συστήματος που κυβερνά τον κόσμο και την Ελλάδα (καπιταλισμός, παγκοσμιοποίηση, νεοφιλελευθερισμός, δικομματισμός, γραφειοκρατία, κράτος, πελατειακό σύστημα, διαφθορά).

Το ΠΑΣΟΚ, η ΝΔ, οι Οικολόγοι και το ΛΑΟΣ εντάσσονται αυτοδικαίως στο υπό κριτική και ανατροπή σύστημα. Για το ΚΚΕ, δεν ξέρω αν η αντισυστημική “άδεια καρέκλα” που είχε κρατήσει ο Αλαβάνος είναι ακόμη διαθέσιμη.

Τι παίζει, όμως, στον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ;

- Ως κόμμα του ελληνικού και του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου χρηματοδοτείται από το κράτος τακτικά με μερικά (±6) εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο και έκτακτα για τις εκλογικές δαπάνες. Η επιχορήγηση μοιράζεται –όχι χωρίς καβγάδες- στις συνιστώσες. Οι οικονομικές εξορμήσεις έχουν σταματήσει και ισολογισμοί δεν ανακοινώνονται, όπως καταγγέλλει στις 18/10/09 η “Πρωτοβουλία για την Αντισυστημική Αριστερά” (ΠΑΣΑ), σαρξ εκ της σαρκός του ΣΥΡΙΖΑ: “Κι ο τελευταίος σύλλογος κάνει αναλυτικό ετήσιο προϋπολογισμό και οικονομικό απολογισμό στα μέλη του, η έγκριση του οποίου αποτελεί προϋπόθεση για τη συνέχιση της λειτουργίας των εκλεγμένων οργάνων. Αυτή η αυτονόητη διαδικασία δεν ισχύει στον σημερινό ΣΥΡΙΖΑ των συνιστωσών. Η διορισμένη Γραμματεία μέχρι σήμερα δεν έχει κάνει την παραμικρή δημόσια ενημέρωση για τους οικονομικούς πόρους του ΣΥΡΙΖΑ, την κατανομή τους, το σκεπτικό και τα κριτήρια διάθεσης αυτών των πόρων”.

- Στους μηχανισμούς του κόμματος, στα γραφεία των βουλευτών και αλλαχού είναι αποσπασμένοι δεκάδες δημόσιοι υπάλληλοι, που αμείβονται από το κράτος. Και πάλι η ΠΑΣΑ καταγγέλλει: Γιατί δεν μας λέτε σύντροφοι και τον αριθμό των αποσπασμένων δημοσίων υπαλλήλων για την στήριξη των μηχανισμών των συνιστωσών και του ΣΥΡΙΖΑ καθώς και τον τρόπο με τον οποίο αποφασίζεται η κατανομή τους και πόσο στοιχίζουν και αυτοί στον κρατικό προϋπολογισμό;”.

- Ουλαμοί συνδικαλιστικών στελεχών είναι εκτός συστημικής εργασίας (ή με μειωμένα ωράρια) ως εκπρόσωποι της εργατικής τάξης.

- Ηχούν ακόμη στα συστημικά αυτιά μου οι καβγάδες μεταξύ κορυφαίων στελεχών για την αντισυστημική ηγεσία ή για τη σειρά υποψηφιότητας στην Ευρωβουλή αλλά και μεταξύ συνιστωσών, καβγάς που κατέληξε στη γελοιοποίηση με τους 11 “αρχηγούς” πριν τις ευρωεκλογές.

- Είναι επίσης γνωστοί οι διαγκωνισμοί αντισυστημικών στελεχών για την εμφάνισή τους στα συστημικά ΜΜΕ.

- Η ΚΠΕ του ΣΥΝ και η Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ και όχι οι ανώριμες τοπικές κοινωνίες αποφασίζουν αντισυστημικά για την πολιτική στις αυτοδιοικητικές εκλογές (στις 3 μεγάλες πόλεις ακόμη και για τα πρόσωπα που θα ηγηθούν).

- Η αντισυστημική πάλη κατά της γραφειοκρατία και του συγκεντρωτισμού καλά κρατεί. Η καρικατούρα πυραμίδας κυριαρχεί αντί των οριζόντιων/περιφερειακών/δικτυακών μορφών οργάνωσης. Η άμεση δημοκρατία συνιστάται σε άλλους αλλά απολακτίζεται από την εσωτερική λειτουργία.

Όθεν, εξ όσων εν συνόψει προανεφέρθησαν, δεν διακρίνω διά γυμνού οφθαλμού εναντίον ποιου ακριβώς συστήματος παλεύει ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ.

Α, ναι, το απολησμόνησα, ο εμπαθής! Υπάρχει το ασυμβίβαστο “όχι” στη συνεργασία με το συστημικό ΠΑΣΟΚ και το ατίθασο “όχι” στον κυβερνητισμό. Προτείνεται ηρωική έξοδος από την ΕΕ των μονοπωλίων και εθνικοποίηση των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων που ιδιωτικοποιήθηκαν. Και για τις αυτοδιοικητικές εκλογές που έρχονται οσονούπω, βροντοφωνάζεται το εξόχως ανατρεπτικό σύνθημα “ΣΥΡΙΖΑ ΠΑΝΤΟΥ (ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΠΟΥΘΕΝΑ)”. Ε, ναι, ομολογώ, αυτά είναι άκρως αντισυστημικές εκφωνήσεις!

Όμως, ο εισηγητής της έννοιας “αντισυστημική αριστερά”, ο Αμερικανός ιστορικός Immanuel Wallerstein (αντιγράφω από τον Κ. Βεργόπουλο, Ελευθεροτυπία, 20/11/09), ψελλίζει κάτι αντεπαναστατικά, του τύπου: “Ο ριζοσπαστισμός δεν περιφρονεί τη λαϊκή ετημηγορία ούτε τον κυβερνητισμό και την πολιτική συμμαχιών με άλλες δυνάμεις, επωφελούμενος των μεταξύ τους αντιφάσεων και ανταγωνισμών. Πάντως, σε καμία περίπτωση, η αντισυστημική επιλογή δεν συγχέεται με τον πολιτικό ναρκισσισμό και κοινωνικό απομονωτισμό”. Το πιάσατε το υπονοούμενο;

Ενκατακλείδι, η νομενκλατούρα του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ είναι τόσο αντισυστημική, ώστε πρέπει να φοβάται τον ίδιο φόβο με τη μάνα του Μπρέζνιεφ, κατά το παλιό καλό ανέκδοτο: “Αν μια μέρα έρθουν οι κομουνιστές στην εξουσία, θα μας τα πάρουν όλα!”.

Δυο μέρες, τρεις δουλεύουμε

και δώδεκα χορεύουμε

γλεντάμε κι’ αλητεύουμε

σε φιέστες και γιορτές.

Και μέσα σ’ όλα τ’ άλλα μας

τ’ άλογα τα μεγάλα μας

πάμε και την καβάλα μας

τις όμορφες νυχτιές.

Με τα ψηλά καπέλα μας

που τάχουμε για ομπρέλα μας

κάνουμε κάθε τρέλα μας.

Ω ω ω ω ω ω ω ω ω

μ’ αρέσει αυτό το σύστημα το καουμποϊκό

Τρίο Κιτάρα

Νίκος Φωτίου, μέλος του ΣΥΝ Θεσ/νίκης, στρουθοκαμηλίζον εκ συστήματος.