Είναι σίγουρα μεγάλη ανακούφιση που έσπασε επιτέλους το απόστημα των νεοναζί. Που επιτέλους κυβέρνηση, Αστυνομία και Δικαιοσύνη έκαναν αυτό που έπρεπε να έχουν κάνει ήδη από καιρό. Οσες ενστάσεις κι αν υπάρχουν για τη διαδικασία που ακολουθήθηκε, δεν μπορείς να αγνοήσεις ότι έστω και καθυστερημένα οι θεσμοί αυτοπροστασίας της Δημοκρατίας λειτούργησαν. Οπως οφείλουν να παραδεχθούν ορισμένοι που είχαν αναγάγει σε αξίωμα το «αλήτες, ρουφιάνοι, δημοσιογράφοι» ότι στην αποκάλυψη της συμμορίας υπήρξε καθοριστικός ο ρόλος των δημοσιογράφων... Χάρη και σε αυτές τις αποκαλύψεις, κανείς δεν θα μπορεί από εδώ και πέρα να ισχυριστεί ότι δεν ήξερε τι εστί Χρυσή Αυγή...

Ας μην τρέφουμε όμως ψευδαισθήσεις. Δεν θα απαλλαγούμε από τους νεοναζί επειδή θα βρεθούν σε ένα κελί κάμποσοι από αυτούς αν δεν αντιμετωπίσουμε τις αιτίες που τους δημιούργησαν, τις πρακτικές που τους γαλούχησαν. Η κρίση σίγουρα συνέβαλε στη διόγκωσή τους, αλλά δεν είναι η μόνη γενεσιουργός αιτία που οδήγησε στην αποδοχή και στην ανοχή των νεοναζί. Προϋπήρχαν μια σειρά κοινωνικές και πολιτικές αιτίες που τροφοδότησαν και ριζοσπαστικοποίησαν προς ακροδεξιά κατεύθυνση τμήματα του πληθυσμού και ιδιαίτερα νέους ανθρώπους. Πρώτα από όλα ένας ανεύθυνος λαϊκισμός που ενδημεί εδώ και πολύ καιρό σε όλο σχεδόν το φάσμα του πολιτικού συστήματος. Σε συνδυασμό βέβαια τελευταία με έναν ακραίο εθνικισμό που άνθησε λόγω της αντιευρωπαϊκής ρητορικής που κυριάρχησε και κυριαρχεί ακόμη. Ο κ. Σαμαράς, ο οποίος σήμερα ευτυχώς διακηρύσσει ότι θα ξεριζώσει τους νεοναζί, δεν είναι άμοιρος ευθυνών. Θυμόμαστε όλοι την ακραία αντιμνημονιακή ρητορική του προτού βρεθεί στην εξουσία... Αλλά ακόμη και σήμερα υποθάλπει δίπλα του ορισμένους που αλληθώριζαν και συνομιλούσαν με τους χρυσαυγίτες.

Φευ όμως ούτε η Αριστερά μπορεί να παριστάνει μόνη τον αυθεντικό εκφραστή της αντιφασιστικής αντίληψης. Εδωσαν άλλοθι στους ακροδεξιούς ως... αντισυστημική δύναμη όταν από κοινού κραύγαζαν από την πλατεία Συντάγματος «να καεί το μπουρδέλο η Βουλή»... Ακόμη και τώρα δεν μπορούν να αντιληφθούν ότι παίζουν στο γήπεδό τους όταν φωνάζουν «το αίμα κυλάει, εκδίκηση ζητάει»... ’Η όταν, εν ονόματι μιας κακώς εννοούμενης αντιπολίτευσης, αποκαλούν την κυβέρνηση χούντα ή όταν εμφανίζουν τον Σαμαρά και τον Βενιζέλο με στολή ναζί... Οπως δεν καταλαβαίνουν πόσο προβληματική είναι η αντίληψή τους ότι το μόνο αντιφασιστικό μέτωπο είναι το αντιμνημονιακό. Στο οποίο θέλουν να αγνοούν ότι ως χθες σημαίνοντα ρόλο έπαιζαν και οι νεοναζί...

Είναι καιρός να αντιληφθούν όλοι ότι μόνο η Δικαιοσύνη δεν επαρκεί για να αντιμετωπιστεί ριζικά το φαινόμενο της έκρηξης του νεοναζισμού. Χρειάζεται μια ιδεολογική και πολιτική μάχη, με αποτελεσματικά επιχειρήματα, με καθαρό μέτωπο απέναντι στη βία και στους τραμπουκισμούς. Και πρώτα απ’ όλα χρειάζεται να απαλλαγεί η πολιτική ζωή από τις ακραίες λαϊκιστικές αντιπαραθέσεις που τροφοδοτούν την αντιπολιτική αλλά και έναν βίαιο αντισυστημισμό στον οποίο βρίσκουν καταφύγιο συνειδητοί και ασυνείδητοι εχθροί της δημοκρατίας.