Πόσο επίκαιρη για τους πολίτες μπορεί να είναι η συζήτηση για την Κεντροαριστερά σε μια περίοδο κατά την οποία η κοινωνία υποφέρει υπό την πίεση των οικονομικών μέτρων και της υψηλής ανεργίας; Μπορούν οι δυνάμεις του «δημοκρατικού σοσιαλισμού» να καταθέσουν μια εναλλακτική πρόταση διεξόδου από την κρίση;

Ο χώρος της Κεντροαριστεράς έχει εξαιρετική σημασία στην πατρίδα μας, γιατί σε αυτές τις δύσκολες εποχές είναι ο μόνος χώρος που μπορεί να εγγυηθεί τη δημοκρατική ομαλότητα, την απόρριψη των ακροτήτων, και να υποστηρίξει μεταρρυθμίσεις με κοινωνικές ευαισθησίες. Αν η συζήτηση με την Κεντροαριστερά είναι όμως ένα ακόμα επεισόδιο ατελείωτων διαβουλεύσεων με τους γνωστούς υποκειμενισμούς των πολιτικών παραγόντων, προφανώς αυτή η υπόθεση δεν ενδιαφέρει την κοινωνία. Ούτε βέβαια αν ο ορίζοντας αυτής της αναγκαίας ανασυγκρότησης εξαντλείται στα παιχνίδια εξουσίας και το άγχος του κυβερνητισμού.

Οι δυνάμεις του δημοκρατικού σοσιαλισμού μπορούν να έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο μόνο όταν αυτές οι αναζητήσεις έχουν επαφή με την οικονομική κρίση, τις εναλλακτικές λύσεις απέναντι στις ασκούμενες πολιτικές, οι οποίες διευρύνουν τις κοινωνικές ανισότητες, τη φτωχοποίηση, και διατυπώνουν ένα σχέδιο εθνικής ανασυγκρότησης. Πρόκειται, με απλά λόγια, για ένα μέτωπο λογικής που απαντά σε όσους εμμένουν σε πολιτικές με τη σφραγίδα των κυρίαρχων οικονομικών συμφερόντων, αλλά και σε νοοτροπίες που έχουν εκπαιδευτεί στον εύκολο λόγο της καταγγελίας, στη δημαγωγία, την αδράνεια.

Από τη χρονική στιγμή που αποχωρήσατε από την κυβέρνηση, ο λόγος της ΔΗΜΑΡ έχει γίνει «επιθετικός» έναντι του άλλου εταίρου της Κεντροαριστεράς, του ΠΑΣΟΚ, με αποκορύφωμα την τελευταία ανακοίνωση που δημοσιεύσατε για την ΕΡΤ όπου καλείτε τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ να τιμήσουν τις υπογραφές τους, ενώ η πρόσφατη απόφαση της ΕΕ εξέφρασε μια ευγενική άρνηση για συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ. Υπ’ αυτές τις συνθήκες μπορεί να υπάρξει προσέγγιση μεταξύ των δύο κομμάτων;

Το ΠΑΣΟΚ προφανώς αξιωματικά βρίσκεται στον χώρο της Κεντροαριστεράς. Είναι αυτές οι προγραμματικές του δεσμεύσεις! Ωστόσο, η πορεία του όλα τα τελευταία χρόνια επιβεβαιώνει ότι δεν έχει μελετήσει σε βάθος τα αίτια της οικονομικής κρίσης, την ανεπάρκεια της σοσιαλδημοκρατίας στην Ευρώπη για έναν διαφορετικό δρόμο από τους κεντροδεξιούς σχεδιασμούς. Στη χώρα μας εμφανίζει μάλιστα μονιμότερα στοιχεία αποκλειστικής στρατηγικής συμπόρευσης με τη ΝΔ, και όχι μόνο για λόγους των έκτακτων συνθηκών.

Επομένως, η πολιτική του δυσκολεύει σήμερα τη συνεννόηση. Ο χρόνος θα δείξει αν αλλάξει επιλογές... Το παράδειγμα της ΕΡΤ είναι το πιο χαρακτηριστικό. Το ΠΑΣΟΚ με πρόσχημα την πολιτική σταθερότητα εγκατέλειψε το κοινό μέτωπο με τη ΔΗΜΑΡ, τις πιέσεις προς τον κ. Σαμαρά, και ανέχτηκε το λουκέτο στη δημόσια ραδιοτηλεόραση. Σήμερα επιχειρεί στη Βουλή με διαδικαστικά τερτίπια να απομακρυνθεί από την κοινή θέση ΔΗΜΑΡ και ΠΑΣΟΚ για την Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου. Οι πράξεις ομιλούν από μόνες τους...

Ο πρόεδρος της Συμφωνίας για τη Νέα Ελλάδα, Αν. Λοβέρδος, ή ο πρώην υπουργός Χ. Καστανίδης με τους οποίους συνομιλεί η ΔΗΜΑΡ έχουν ψηφίσει το πρώτο Μνημόνιο. Τελικά η υπερψήφιση του Μνημονίου δεν αποτελεί πλεόν «κόκκινη γραμμή» για τις συνεργασίες της ΔΗΜΑΡ, και ποιος είναι ο συνεκτικός κρίκος με τις κινήσεις και τις προσωπικότητες που συμπαρατάσσεστε για την ανασυγκρότηση του χώρου;

Η ΔΗΜΑΡ δεν έχει λογικές ηγεμονισμού. Είναι ανοιχτή στον διάλογο, αρκεί να υπάρχουν δεσμεύσεις σε μια πολιτική και προγραμματική βάση, η οποία ενισχύει τα κοινωνικά χαρακτηριστικά, την οριοθέτηση απέναντι στη ΝΔ και στον ΣΥΡΙΖΑ, τόσο με τη σημερινή κυβερνητική πολιτική όσο και με την εκλογικίστικη δημαγωγία της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Ουδέποτε η ΔΗΜΑΡ προσκολλήθηκε στο δίλημμα «Μνημόνιο - αντιμνημόνιο». Υποστηρίξαμε τις προτεραιότητες για δημοσιονομική εξυγίανση, για μεταρρυθμίσεις, αλλά ήμασταν σταθερά αντίθετοι στις ανατροπές των εργασιακών δικαιωμάτων στον ιδιωτικό τομέα, στις οριζόντιες απολύσεις το Δημόσιο, στην αποδιάρθρωση του κοινωνικού κράτους. Επομένως, μπορούμε να συζητήσουμε και με όσα στελέχη προέρχονται από το ΠΑΣΟΚ με τέτοιες πολιτικές και προγραμματικές οριοθετήσεις.Ο διάλογος δεν σημαίνει ταύτιση. Η προσπάθεια για τη διαμόρφωση ενός ισχυρού τρίτου πόλου στο πολιτικό σύστημα είναι μια κρίσιμη υπόθεση, η οποία απαιτεί αναστοχασμό, τόλμη και κοινές δράσεις.