Προγραμματική οριοθέτηση

Σε μια περίοδο που επανακαθορίζονται τα πάντα, σε επίπεδο Ελλάδας και Ευρώπης οι εκλογικές βάσεις των κομμάτων, τα ιδεολογικοπολιτικά στερεότυπα, οι ιεραρχήσεις για προτεραιότητες, πρέπει να ξεκινήσουμε από την πολιτική - προγραμματική οριοθέτηση. Τη θεωρώ πιο ασφαλή και αποτελεσματική από την κομματική - κοινωνική.

Πρέπει λοιπόν να προταχθεί το πολιτικό - προγραμματικό πλαίσιο του νέου πυλώνα. Με αυτό τον τρόπο θα διατυπωθεί σαφέστερα το στίγμα των πολιτικών δυνάμεων και συγχρόνως θα λειτουργήσει -σχεδόν αυτόματα-, τόσο η προσχώρηση όσο και ο αυτο-αποκλεισμός από τις νέες συλλογικότητες. Με το πλαίσιο αυτό, είναι προφανές, θα αποκλείονται σχεδόν αυτομάτως τόσο λαϊκίστικες και τυφλές συμπεριφορές όσο και ακραία διλημματικά σενάρια και βεβαίως μονόπλευρες διευρύνσεις, γιατί ο μεγάλος χώρος του δημοκρατικού σοσιαλισμού υπερβαίνει κατά πολύ το άθροισμα των δύο βασικών πολιτικών σχηματισμών, ΔΗΜΑΡ και ΠΑΣΟΚ.

Στο πλαίσιο που περιέγραψα πιο πάνω, πρέπει να ενταχθεί και η κίνηση των «58». Ως τέτοια την παρακολουθούμε με πραγματικό ενδιαφέρον, χωρίς διάθεση οικειοποίησης ή απαξίωσης. Είναι μια πρωτοβουλία στον αστερισμό των προσώπων και συλλογικοτήτων που πραγματικά αγωνιούν και πασχίζουν για την ανασυγκρότηση του χώρου του δημοκρατικού σοσιαλισμού.

Για να είναι βιώσιμο και αποτελεσματικό το εγχείρημα ανασυγκρότησης του χώρου, πρέπει να απαντά στις ασκούμενες πολιτικές, τόσο στη χώρα μας όσο στην Ευρώπη και στον κόσμο γενικά. Δεν μπορεί απλώς να περιγράφει οραματικά το στρατηγικό στόχο αλλά πρέπει να προσδιορίζει με την μεγαλύτερη το δυνατόν σαφήνεια, τον οδικό χάρτη μετάβασης στον στρατηγικό στόχο, μάλιστα σε μια περίοδο πολιτικής ρευστότητας και πυκνού πολιτικού χρόνου. Αν οι πολίτες νιώσουν ότι δεν τους αφορά η υπόθεση του νέου πόλου ή αν υποψιαστούν ότι η προσπάθεια εξυπηρετεί στενές κομματικές ή προσωπικές επιδιώξεις, τότε κάθε πρωτοβουλία κινδυνεύει «εν τω γενάσθαι».

Με την αποχώρησή μας από την κυβέρνηση δεν «ξορκίσαμε» την κυβερνησιμότητα της Αριστεράς, αλλά θελήσαμε να επισημάνουμε την κατεπείγουσα ανάγκη για αλλαγή πολιτικής και πιέζουμε ασφυκτικά γι’ αυτό. Πιέζουμε αναπόφευκτα και το ΠΑΣΟΚ, που συμπράττει με τη συμμέτοχή του στην κυβέρνηση, γιατί η ΕΛΙΑ ή οποιοσδήποτε άλλος φορέας της Κεντροαριστεράς θα εκφράζει στο πλαίσιο του ευρύτερου ευρωπαϊκού πυλώνα το αντίπαλον δέος στις ασκούμενες ευρωπαϊκές πολιτικές. Κατόπιν όλων αυτών, για τη ΔΗΜΑΡ το πεδίο είναι ανοιχτό για όλα τα ενδεχόμενα στην περίπτωση αλλαγής πολιτικών.