Το εγχείρημα του επανακαθορισμού και επαναπροσδιορισμού του προοδευτικού πολιτικού χώρου μεταξύ συντηρητικών δυνάμεων και λαϊκιστικής και δογματικής Αριστεράς στο ευρύτερο δυνατό επίπεδο συγκέντρωσης και σύνθεσης δυνάμεων ήταν και εξακολουθεί να είναι ένα σημαντικό πολιτικό ζητούμενο. Κατέστη, δε, αναπόφευκτη ανάγκη, μετά τη σταδιακή αποδόμηση του ΠΑΣΟΚ που υπήρξε μετά τη μεταπολίτευση, ο κύριος κορμός έκφρασης αυτών των δυνάμεων.

Το κύριο ζητούμενο στις συνθήκες της ελληνικής κρίσης δεν είναι τόσο η μεγάλη συγκέντρωση γνωστών στελεχών (χωρίς να υποτιμάται), αλλά ένα σύγχρονο και ρεαλιστικό, διακριτό, κοινωνικό και πολιτικό «στίγμα» απέναντι στις συντηρητικές πολιτικές, στον νεοφιλελευθερισμό, στον λαϊκισμό και στον αριστερό ανεδαφικό δογματισμό. Με αυτό το «νέο στίγμα» θα επανασυνδεθεί και θα διαμορφώσει τις νέες κοινωνικές συμμαχίες του. Και από την αποδοχή του στον κόσμο θα εξαρτηθεί και η επιτυχία του. Πολλές φορές όμως -και όχι μόνο στην πολιτική- παρά τις καλές προθέσεις σημασία έχει και ο τρόπος και η μέθοδος που επιχειρείται κάτι. Σ’ αυτό δυστυχώς δεν πέτυχε η «πρωτοβουλία των 58». Γιατί, πρώτον, συνδέθηκε αποκλειστικά με τη στήριξη του σημερινού κυβερνητικού σχήματος. Και δεύτερον, διότι συνδέθηκε με μια πρώιμη, δεσμευτική κοινή κάθοδο στις ευρωεκλογές, υποτιμώντας τις υπαρκτές πολιτικές διαφορές του ευρύτερου χώρου.

Επεδείχθη ένας ασύγγνωστος βολονταρισμός, υποταγμένος σε τρέχουσες πολιτικές σκοπιμότητες, που δεν αποτελούσαν «κοινή συνείδηση» του ευρύτερου χώρου που ήθελε να εκφράσει... Αποτέλεσμα ήταν η όξυνση των αντιπαλοτήτων, ο κατακερματισμός και η κακή εικόνα ενός χώρου που φαίνεται ότι «τσακώνεται» χωρίς κανένα ευκρινές κοινωνικό και πολιτικό διακύβευμα. Ετσι το μεν διάβημα των «58» εκπίπτει σε μια μονοσήμαντη συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ (που έχει εκατέρωθεν πολλά προβλήματα), παρότι δεν ήταν αυτή η πρόθεσή τους. Από την άλλη, ο διάσπαρτος «στελεχικός χώρος» του ΠΑΣΟΚ παραμένει αμέτοχος του εγχειρήματος. Η δε ΔΗΜΑΡ ακολουθεί τον δικό της δρόμο, δημιουργώντας τον «πόλο του δημοκρατικού σοσιαλισμού». Φαντάζομαι ότι δεν μπορεί κανένας να ισχυριστεί σοβαρά ότι η πρωτοβουλία πέτυχε... Βέβαια, η ιστορία δεν τελειώνει με τις ευρωεκλογές. Μάλλον αρχίζει...