Αν στα πρώτα χρόνια της δημοσιονομικής προσαρμογής οι κατακόρυφες (από 22% έως 32%) μειώσεις στα κατώτατα όρια και στις συντάξεις και η απομείωση μέσω «κουρέματος» της περιουσίας των Ταμείων ανέδειξαν τον εργατικό μισθό, τις συνταξιοδοτικές παροχές και τα αποθεματικά σε κεντρικούς μοχλούς της εσωτερικής υποτίμησης, η πρόσφατη συμφωνία της κυβέρνησης με την τρόικα για μείωση στις τριετίες, σε συνδυασμό με τη μη επαρκή κάλυψη της τρύπας που θα δημιουργηθεί στα ασφαλιστικά Ταμεία από το «κούρεμα» των ασφαλιστικών εισφορών κατά 4,9 ποσοστιαίες μονάδες μέχρι το 2016 αναδεικνύουν και πάλι τον μισθό και τη σύνταξη ως τις πηγές για άντληση της χαμένης ρευστότητας.

Για τις επιπτώσεις της πρώτης φάσης, δηλαδή την υποκατάσταση του σκληρού ευρώ με τον εύπλαστο εργατικό μισθό δεν υπάρχει καμία αμφιβολία. Ο ΟΟΣΑ έδειξε να εκπλήσσεται γιατί η Ελλάδα κατέγραψε τη μεγαλύτερη απώλεια εισοδήματος μεταξύ όλων των χωρών, τέσσερις φορές μεγαλύτερη από τον μέσο όρο της Ευρωζώνης και με κατά κεφαλήν απώλεια του διαθέσιμου εισοδήματος των ελληνικών νοικοκυριών στα 4.400 ευρώ.

Οι επιπτώσεις της δεύτερης φάσης, η οποία αναμένεται να αποκωδικοποιηθεί στο σχέδιο νόμου που θα έλθει αύριο στη Βουλή, είναι μπροστά: Υποτίθεται ότι οι εισφορές μειώνονται για να κινητροδοτήσουν προσλήψεις, αλλά το χάσμα του περίπου 1 δισ. που θα προκληθεί στα Ταμεία δεν μπορεί να καλυφθεί από πουθενά. Ακόμη κι αν αυτή η ανεπαίσθητη μείωση των εισφορών οδηγήσει σε προσλήψεις, αυτές θα είναι για θέσεις ευέλικτες, περιορισμένων κρατήσεων και λιγότερων εισφορών. Οχι μόνο διότι αυτό δείχνουν όλα τα στοιχεία του υπουργείου Εργασίας (σύστημα Εργάνη) αλλά επειδή η μείωση των τρετιών κατά 50% στους μακροχρόνια άνεργους των λευκών κολάρων (υπάλληλοι γραφείου) μπορεί να προκαλέσει για τους κοστοβόρους με προϋπηρεσία 9 χρόνων, κύμα απολύσεων, παραμονή στην ανεργία για 1 χρόνο (ακόμη και με επίδομα) και επαναπρόσληψη με μισθό στα επίπεδα των κατώτατων ορίων. Ο μέσος μισθός θα προσεγγίζει ταχύτερα τον κατώτατο.

Μα, θα αναρωτηθεί κάποιος, γιατί έπρεπε να υπάρξει νέα συμφωνία αφού αντίστοιχη δυνατότητα έχει ήδη νομοθετηθεί, είτε με τις νέες επιχειρησιακές είτε με ατομικές συμβάσεις; Πράγματι υπήρχε αυτή η δυνατότητα, αλλά οι περισσότεροι επιχειρηματίες δεν την αξιοποιούσαν. Πολλοί εργοδότες, είτε με καθυστερήσεις στις πληρωμές, με καταβολές ακόμη και σε είδος και με διαθεσιμότητες συνεχίζουν, συχνά μοχθώντας μαζί με το προσωπικό, είτε για λόγους αυτοσυντήρησης της εσωτερικής αγοράς, τηρούν τα συμφωνηθέντα. Τώρα εύκολα μπορούν να ανατραπούν με τη νέα διάταξη για τις τριετίες, αφού ως συνήθως θα προβληθεί κι ως η καλύτερη εναλλακτική πρόταση της γενικής γραμματέως Αν. Σταρτινάκη στα πιεστικά επιχειρήματα των πιστωτών.