Η αλλαγή θα έρθει με προοδευτικές και αριστερές συμμαχίες

Η ΔΗΜ.ΑΡ. στο επικείμενο συνέδριό της πρέπει να αποφασίσει πώς θα συνεχίσει την πορεία της και θα βρει τον βηματισμό της ως μία αριστερή δύναμη που θα συμβάλει στον διάλογο για τη διέξοδο από την κρίση, την προοδευτική ανασυγκρότηση της χώρας και την εξυγίανση της πολιτικής ζωής. Δεν φτάνει όμως αυτό.

Πρέπει ταυτόχρονα να διαμορφώσει μία εναλλακτική προοδευτική πρόταση εξουσίας. Χάσαμε πολύ χρόνο εγκλωβισμένοι στις διεργασίες της νυν Κεντροαριστεράς, ένας όρος που παραπέμπει σε καταστάσεις και επιλογές αρνητικά φορτισμένες.

Η αλλαγή θα έρθει με προοδευτικές και αριστερές συμμαχίες.

Μετά την έξοδο από την κυβέρνηση στην παρατεταμένη αντιπαράθεση που ακολούθησε στο κόμμα υποχώρησε ο διάλογος με την κοινωνία για την ανατροπή της βίαιης δημοσιονομικής προσαρμογής, ενώ δεν άνοιξε ένας διάλογος προγραμματικών θέσεων για τα κρίσιμα προβλήματα, με στόχο τη διερεύνηση συγκλίσεων προς τις αριστερές δυνάμεις και πρωτίστως τον ΣΥΡΙΖΑ. Όταν μάλιστα σταθερά ένα μεγάλο ποσοστό των πολιτών τον επιλέγει, αλλά για να τον εμπιστευτεί επιζητά πιο βιώσιμες προτάσεις διακυβέρνησης. Προτάσεις που η ΔΗΜ.ΑΡ. με σαφή προγραμματικό λόγο τις αντιπαραθέτει στη Βουλή και μπορούν να εμπλουτίσουν τον διάλογο για την επίτευξη του στόχου της προοδευτικής διακυβέρνησης.

Ο Φ. Κουβέλης στη ΔΕΘ επεσήμανε ότι «η χώρα χρειάζεται μια κυβέρνηση της αριστεράς και των δυνάμεων του δημοκρατικού σοσιαλισμού και η αλλαγή πρέπει να προκύψει με τη συγκρότηση μιας νέας προοδευτικής πλειοψηφίας». Διευκρίνισε όμως ότι «παράλληλα με τον διάλογο για την προοδευτική διακυβέρνηση, συμμετέχουμε στον διάλογο για την ανασυγκρότηση του χώρου του δημοκρατικού σοσιαλισμού» και ότι «η ριζοσπαστική αριστερά περιλαμβάνεται στο σχέδιο προοδευτικής διακυβέρνησης που προτείνουμε με προϋπόθεση την προγραμματική συμφωνία».

Δεν συμφωνώ με αυτή την αξιολόγηση. Πρέπει να απεγκλωβιστούμε από την υπάρχουσα κατάσταση του δημοκρατικού σοσιαλισμού, όπου μάλιστα συμπεριλαμβάνεται και το κυβερνητικό τμήμα. Πρέπει να δοθεί προτεραιότητα στη διερεύνηση συγκλίσεων και προοπτικών συνεργασίας προς τις αριστερές δυνάμεις και πρωτίστως τον ΣΥΡΙΖΑ.

Γιατί πρέπει να είμαστε ειλικρινείς ο στόχος για την ώθηση των πολιτικών εξελίξεων προς προοδευτική κατεύθυνση, σήμερα με την πολύπλευρη κρίση, δεν επιτυγχάνεται πατώντας σε δύο βάρκες.

Όσον αφορά το προγραμματικό περιεχόμενο, είναι κοινή διαπίστωση ότι η ελληνική οικονομία και η κοινωνία βιώνει συνθήκες οιονεί πολεμικής καταστροφής και οι αντοχές είναι αδύνατον να ξεπεράσουν κάποιο όριο.

Οι θυσίες είναι κατά πολύ μεγαλύτερες από τα αποτελέσματα.

Ενώ το δημόσιο χρέος παραμένει σε δυσθεώρητα ύψη λειτουργώντας αποτρεπτικά για την ανάπτυξη και τη διασφάλιση της κοινωνικής συνοχής.

Η ανεργία το ίδιο, όπως και οι κοινωνικές ανισότητες.

Η χώρα χρειάζεται επειγόντως ένα ολοκληρωμένο πρόγραμμα παραγωγικής ανασυγκρότησης με αιχμή την ανάσχεση της ανεργίας, συνδεδεμένο με ένα πρόγραμμα «διευκολύνσεων» (με ευρωπαϊκή στήριξη), οι οποίες θα πρέπει να ενταχθούν σε μια συνολική λύση του προβλήματος του χρέους με μία γενναία αναδιάρθρωση και κυρίως μείωση μέρους αυτού.

Παράλληλα για την ανασυγκρότηση της χώρας, βασική είναι η θεσμική αναβάθμιση της δημοκρατίας με ένα δίκαιο και αναπτυξιακό φορολογικό σύστημα και ένας μηχανισμός πάταξης της φοροδιαφυγής, με την σε βάθος εξυγίανση του πολιτικού συστήματος από την πελατειακή δομή και την κυριαρχία των μεγάλων συμφερόντων. Η ενίσχυση της ρευστότητας και ο απεγκλωβισμός από την κυριαρχία των τραπεζών και βέβαια η αποκατάσταση της εργασιακής ειρήνης και της αμοιβής.