Γιατί ο Τσίπρας θα πληρώσει το "ρίξιμο’ του Κουβέλη

Το ναυάγιο στη συνεργασία του ΣΥΡΙΖΑ με τη ΔΗΜΑΡ αναμένεται να δημιουργήσει προβλήματα στην προσπάθεια του Αλέξη Τσίπρα να οδηγήσει το κόμμα του στην πρώτη θέση στις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου.

Μπορεί οι περισσότεροι να ασχολούνται με τη δεινή θέση στην οποίαν βρίσκεται το κόμμα του Φώτη Κουβέλη, αφού πλέον η αυτόνομη κάθοδος μοιάζει να είναι η μόνη επιλογή που του απομένει, όμως αν κάπου πρέπει να εστιάσουμε κυρίαρχα την προσοχή μας είναι η απόφαση της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ να υπαναχωρήσει, κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή, από τις διαβεβαιώσεις που είχε παράσχει στην Αγίου Κωνσταντίνου για κοινή συμπόρευση.

Υπαναχώρηση που εκθέτει ανεπανόρθωτα την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ καθώς δημιουργεί εύλογους προβληματισμούς ως προς την φερεγγυότητα, αλλά και την πολιτική ηθική της Κουμουνδούρου. Όχι μόνον για το πως εννοεί τις σχέσεις της με τους (υπαρκτούς ή δυνητικούς) συμμάχους της, αλλά και για τον τρόπο του κυβερνάν σε περίπτωση που σχηματίσει κυβέρνηση.

Ας δούμε όμως πρώτα τα δεδομένα: οι συζητήσεις μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΔΗΜΑΡ βρίσκονταν σε προχωρημένο στάδιο και όλοι ανέμεναν την εξαγγελία της προγραμματικής συμφωνίας για κοινή συμπόρευση. Η ΔΗΜΑΡ δεν θα κατήρχετο στις εκλογές. Στελέχη της μεταξύ των οποίων και ο Πρόεδρός της Φώτης Κουβέλης θα συμμετείχαν στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ. Θα διατηρούσε την οργανωτική της αυτοτέλεια και μετά τις εκλογές όσα (λίγα το πιθανότερο) στελέχη της εξελέγοντο βουλευτές θα μπορούσαν να εκπροσωπούν κοινοβουλευτικά τη ΔΗΜΑΡ. Με τον τρόπο αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ, εφόσον ήρχετο πρώτο κόμμα, δεν θα έχανε το μπόνους των 50 εδρών.

Και ενώ αυτή ήταν η συμφωνία αίφνης ο ΣΥΡΙΖΑ απαίτησε από τη ΔΗΜΑΡ τα στελέχη της που θα ήταν υποψήφιοι βουλευτές να υπογράψουν περίπου δήλωση μετανοίας "αποκηρύσσοντας το μνημονιακό τους παρελθόν" και ταυτόχρονα να δηλώσουν ότι αποδέχονται το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ ως έχει, ανεξαρτήτως αν σ’ αυτό δεν είναι ξεκάθαρο η παντί τω τρόπω ευρωπαϊκή πορεία (παραμονή στο ευρώ, όχι μονομερείς ενέργειες στο θέμα των δανειακών συμβάσεων και του χρέους) μιας πιθανής κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.

Μέχρι και την πτώση της δικτατορίας ήταν οι δεξιοί που ζητούσαν δηλώσεις μετανοίας από τους αριστερούς. Τώρα είναι φαίνεται οι αριστεροί που ζητούν δηλώσεις μετανοίας από τους "δεξιούς" της Αριστεράς! Τι να πει κανείς.

Το πρώτο λοιπόν προβληματικό στοιχείο στη συμπεριφορά του ΣΥΡΙΖΑ είναι αυτό. Το δεύτερο αφορά τη δυνατότητα του Αλέξη Τσίπρα να επιβληθεί στο εσωτερικό του κόμματός του. Οι συνεργάτες του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης υποστηρίζουν ότι ο Τσίπρας και η περί αυτόν στενή ηγετική ομάδα ήθελε τη συνεργασία με τη ΔΗΜΑΡ, αλλά αντιδρούσαν το Αριστερό Ρεύμα του Παναγιώτη Λαφαζάνη και οι 53 της Κεντρικής Επιτροπής που ανήκουν στην αριστερή πτέρυγα της Αριστερής Ενότητας που εκφράζει την προεδρική πλειοψηφία.

Αν όμως ο Αλέξης Τσίπρας δεν μπορεί να περάσει τη γραμμή του για τις συμμαχίες στο εσωτερικό του κόμματός του είναι λογικό να αμφιβάλλουμε και για το αν μπορεί να επιβάλλει τη "γραμμή του ρεαλισμού" τόσο στις διαπραγματεύσεις με τους εταίρους-δανειστές μας όσο και για τη διακυβέρνηση της χώρας. Κι αυτό είναι πολύ σοβαρό πρόβλημα και μόνον ανησυχία μπορεί να προκαλεί στους μετριοπαθείς ψηφοφόρους που σκέφτονται να ψηφίσουν τον ΣΥΡΙΖΑ προκειμένου να φύγει η κυβέρνηση των Σαμαρά - Βενιζέλου.

Το τρίτο πρόβλημα εκτός από θέματα πολιτικής ηθικής εγείρει και ευρύτερα ζητήματα εμπιστοσύνης για την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία προσπαθεί να πείσει ότι έχει ωριμάσει, απορρίπτει τις μονομερείς ενέργειες, είναι ατάλαντευτα προσανατολισμένη στον ευρωπαϊκό δρόμο της χώρας και την παραμονή της στο ευρώ.

Και φυσικά ρίχνει βαριά τη σκιά της καχυποψίας στις σχέσεις που καλλιεργεί με δυνάμεις και παράγοντες του δημοσίου βίου, αλλά και τους δυνητικά κυβερνητικούς συνεταίρους του ΣΥΡΙΖΑ, εφόσον αυτός σχημάτιζε κυβέρνηση συνεργασίας σε περίπτωση μη αυτοδυναμίας όπερ και το πιθανότερο.

Όταν "ρίχνεις" και μάλιστα με τρόπο που δεν συνάδει με τις κοινά παραδεκτές αρχές της πολιτικής ηθικής -ακόμη και της ανθρώπινης ηθικής- είναι λογικό να υπάρχει καχυποψία και για την ειλικρίνειά των διαβεβαιώσεων που παρέχεις (δεξιά κι αριστερά, εντός και εκτός συνόρων, σε εργαζόμενους και επιχειρηματίες) ως προς το τι θα πράξεις αν αύριο αναλάβεις τις τύχες της χώρας.

Νομίζω δε πως εφεξής και μέχρι την ημερομηνία των εκλογών αυτό θα είναι το και το πλέον σοβαρό πρόβλημα στο οποίο θα πρέπει να δώσει απαντήσεις και εξηγήσεις ο ΣΥΡΙΖΑ. Όταν αλλάζει συμπεριφορά, και μάλιστα με τέτοιο τρόπο, απέναντι σε έναν φύσει και θέσει συμμαχό του, ο οποίος, επιπροσθέτως, προέρχεται και από τα σπλάγχνα του, τότε είναι φυσικό να επικρατεί δυσπιστία σε όλους.

Μάλιστα, επειδή η συμπεριφορά του Α. Τσίπρα έναντι του Φ. Κουβέλη δίνει την εντύπωση ότι τον χρησιμοποίησε προκειμένου να πετύχει το μπλοκάρισμα της προεδρικής εκλογής και μετά τον πέταξε σαν στυμένη λεμονόκουπα, εγείρεται και ευρύτερο ζήτημα για την ποιότητα των αξιών και των μέσων που μπορεί να χρησιμοποιήσει ο ΣΥΡΙΖΑ έναντι και άλλων στο μέλλον.

Η εντύπωση αυτή είναι λογικό να αναμένουμε πως θα έχει επίπτωση και στο ποσοστό των ψηφοφόρων που θα συγκεντρώσει. Ελάχιστοι Έλληνες τη σήμερον ημέρα είναι διατεθειμένοι να πουν "σφάξε με αγά μ’ ν’ αγιάσω" ή να εμπιστευθούν κάποιον, ο οποίος δεν είναι σίγουροι ότι θα τηρήσει τις υποσχέσεις και τα συμφωνηθέντα.

Από αυτή την άποψη, μπορεί η εκλογική επιρροή της ΔΗΜΑΡ να είναι μικρή όμως η επίπτωση που μπορεί να έχει στη φερεγγυότητα και το προφίλ του Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να είναι μεγάλη και οπωσδήποτε αρνητική...