Ένα μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας -συνδυάζοντας διάφορους δείκτες και στατιστικά στοιχεία μπορεί κανείς να εκτιμήσει το ένα τρίτο της περίπου- περνά δύσκολα έως δραματικά. Αν σε προηγούμενα χρόνια η φτώχεια ήταν συνδεδεμένη με την ανεργία, σήμερα η «ισχυρή» ελληνική οικονομία παράγει μαζικά νεόπτωχους, ανθρώπους που είναι φτωχοί ή πάμφτωχοι παρότι έχουν εργασία. Οι δείκτες της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού είναι στο βαθύ κόκκινο.

Οσοι πίστεψαν ότι επειδή μπήκε στη φυλακή η Χρυσή Αυγή, τελειώσαμε με τα φαινόμενα εκφασισμού της ελληνικής κοινωνίας, διαψεύδονται καθημερινά. Σε δομή φιλοξενίας ανηλίκων μεταναστών στα Σεπόλια εμφανίστηκε ομάδα «αγανακτισμένων», οπλισμένη με καδρόνια και λοστούς, απειλώντας τα παιδιά ότι θα τα πετάξει στη θάλασσα. Η αστυνομία παρενέβη και συνέλαβε τα θύματα, όχι τους θύτες της εισβολής. Δεν εκπλήσσει η στάση της.

...Στο σύνθετο πρόβληµα της παραβατικότητας των ανηλίκων, η κυβέρνηση ανακοίνωσε µέτρα καταστολής που φτάνουν µέχρι και την κάθειρξη γονέων, όταν η παραµέληση των τέκνων έχει ως αποτέλεσµα τη συµµετοχή τους σε βίαια επεισόδια· ας ελπίσουµε πως ισχύει η προ δέκα µηνών δέσµευση του υπουργού ∆ικαιοσύνης κ. Γιώργου Φλωρίδη, ότι «τα νέα καταστήµατα θα γίνουν µέσα σε ένα χρόνο,...

Όσον αφορά τη χώρα μας, το κύριο πρόβλημα δεν θα είναι του κ. Ανδρουλάκη ή οποιουδήποτε άλλου τυχόν θύματος του μέτρου της άρσης του απορρήτου των επικοινωνιών, αλλά της συνταγματικής τάξης της πολιτείας μας -αν βεβαίως το Σύνταγμά της διατηρεί ακόμη κάποια αξία.

Το σημείωμα που ακολουθεί δεν εντάσσεται στην γενικευμένη πολιτική σύγκρουση που προκάλεσε η ολοκλήρωση της προκαταρκτικής εξέτασης για την υπόθεση των υποκλοπών που ανακοινώθηκε από την Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου κ. Γεωργία Αδειλήνη στις 30.7.2024 ούτε επιχειρεί έναν ολιστικό σχολιασμό της.

Έλαβα το ακόλουθο γράμμα σε mail από έναν παλιό αγαπημένο και πολύ καλό φοιτητή μου στο Πάντειο με αφορμή το πόρισμα του αντιεισαγγελέα του Αρείου Πάγου για την υπόθεση των υποκλοπών. Το παραθέτω αυτούσιο:

«Κύριε καθηγητά,

Παρακολουθώ εδώ και δύο χρόνια την υπόθεση των υποκλοπών. Από την αρχή, ενώ θεωρούσα έντιμο τον αγώνα τον δικό σας και τόσων άλλων προσώπων και φορέων της κοινωνίας των πολιτών για την αποκάλυψή του, μου φαινόταν κάπως αφελής. Κάπως μάταιος, αν μου επιτρέπετε.

Ηανακοίνωση της εισαγγελέως του Αρείου Πάγου για το πόρισμα Ζήση για τη θλιβερή υπόθεση των υποκλοπών προκάλεσε βαθύτατη απογοήτευση σε όσους από μας, κοινούς πολίτες και νομικούς, θέλουμε να πιστεύουμε στην ποιότητα της ελληνικής Δικαιοσύνης και την ανεξαρτησία της. Και τούτο για τους ακόλουθους λόγους:

• Ας μου επιτραπεί, πρώτα πρώτα, να αναφερθώ στο ύφος της ανακοίνωσης. Δεν πρόκειται, όπως έπρεπε να είναι, για ξερό νομικό κείμενο, αλλά για καθαρά επικοινωνιακό. Ακόμη και αν ήθελε θεωρηθεί ότι, για μια τέτοια υπόθεση, η Εισαγγελία του Αρείου Πάγου όφειλε να εκδώσει ειδική ανακοίνωση (κάτι που δεν προβλέπεται), η κ. εισαγγελεύς θα έπρεπε να κρατήσει τις αποστάσεις που προσήκουν στη θέση της.

.Η βρετανική τηλεόραση(BBC) παρουσίασε πολλά και λεπτομερή στοιχεία που συνδέουν άμεσα Έλληνες αξιωματούχους με κακουργηματικές πράξεις που έχουν οδηγήσει στον θάνατο πάνω από 40 πρόσφυγες. Tο ντοκυμαντέρ έδειξε μαγνητοσκόπηση της μεταφοράς κάποιων προσφύγων, συμπεριλαμβανομένου ενός μικρού παιδιού, από ένα ασπρο φορτηγάκι προς ένα σκάφος του λιμενικού. ..

--Ο άνθρωπος στην ιστορική του διαδρομή ,περνώντας από πολλά στάδια και μορφές διακυβερνήσεως με αγώνες και μύριες δυσκολίες και πισωγυρίσματα που κόστισαν εκατομμύρια ζωές ,επέλεξε ως καταλληλότερο τρόπο έκφρασης της επιθυμίας του το Δημοκρατικό πολίτευμα.

--Βασικό στοιχείο της Δημοκρατίας είναι η αποδοχή της διαφορετικότητας σε όλες του τις εκφράσεις ,η προάσπιση της ευημερίας των πολιτών και η αρχή της πλειοψηφίας στην διακυβέρνηση της χώρας.

--Η αποδοχή της διαφορετικότητας έχει δύο όψεις.1) τις ιδιoτικές,,ατομικές απόψεις που μπορεί κάποιος να τις εκφράζει ελεύθερα και 2) Η δημόσια γνώση όπου την εκφράζει το κράτος αφού συμβουλευτεί τους ειδικούς φορείς

Το τραγικό δυστύχημα των Τεμπών είναι αναμφίβολα ένα εξαιρετικά πολυσήμαντο γεγονός. Και αυτό δεν αφορά μόνο την τεράστια συγκίνηση που προκάλεσε, λόγω του τρόπου που συνέβη, των παραλείψεων που το προκάλεσαν και του πρωτοφανούς αριθμού των θυμάτων. Εξ ίσου εντυπωσιακές είναι και οι πολλαπλές αναταράξεις που προκάλεσε στο πολιτικό επίπεδο και ιδίως στην σημερινή κυβέρνηση, η οποία έως τώρα, παρά τις επανειλημμένες θεσμικές παρεκτροπές της, φαινόταν άτρωτη, χάρη στον ασφυκτικό έλεγχο που ασκεί, μέσω της διαπλοκής, στο πεδίο της ενημέρωσης (βοηθούσης βέβαια και της απουσίας ισχυρής αντιπολίτευσης…).

Με το παρ’ ολίγον λιντσάρισμα δύο ανθρώπων στην κατάφωτη και κατάμεστη πλατεία Αριστοτέλους κάποιοι έπεσαν από τα σύννεφα: ανακάλυψαν ότι υπάρχουν συμμορίες 15χρονων και 16χρονων. Αυτό το «κάποιοι», για να συνεννοούμαστε, δεν αναφέρεται σε όλους εμάς που ζούμε σε κανονικές γειτονιές, αλλά σε κάποιους πολιτικούς που δεν κυκλοφόρησαν ποτέ σε σκοτεινές πλατείες ούτε είδαν ποτέ μέσα από τα φιμέ τζάμια των πολυτελών αυτοκινήτων τους την άγρια πλευρά των πόλεών μας.

Στην προεπαναστατική Γαλλία υπήρχε η πρόβλεψη των «Lettre de cachet». Με αυτά ο βασιλιάς μπορούσε να κλείσει στη φυλακή ή να στείλει στην εξορία όποιον ήθελε, χωρίς να χρειαστεί να δώσει λογαριασμό σε κανέναν. Αυτό που προκαλούσε ιδιαίτερες αντιδράσεις ήταν ότι το θύμα δεν είχε κανέναν τρόπο να υπερασπιστεί τον εαυτό του. Δεν μπορούσε να μάθει καν ποιες ήταν οι κατηγορίες εναντίον του. Όλα γίνονταν εν κρυπτώ. Φυσικά τα Lettre de cachet καταργήθηκαν με την επανάσταση. Σήμερα η δημοσιότητα της δίκης αποτελεί ένα από τα θεμέλια του κράτους δικαίου.

Η γονεϊκότητα είναι ένα μοναδικό ταξίδι με πολλές χαρές και άλλες τόσες προκλήσεις. Ενα ταξίδι με πολλούς σταθμούς – το θετικό τεστ εγκυμοσύνης, η γέννα, οι πρώτες μέρες με το μωρό στο σπίτι και τα χρόνια του σχολείου είναι μόνο κάποιοι από αυτούς. Το γεγονός ότι κάποιος επιλέγει να ξεκινήσει το ταξίδι από μια ενδιάμεση στάση – και εδώ αναφέρομαι στην τεκνοθεσία, όταν κανείς ενώνεται με το παιδί του μήνες ή και χρόνια αφού αυτό έχει γεννηθεί – δεν τον καθιστά λιγότερο γονέα