Τον Γιαν Πάλαχ θυμόμαστε όποτε διαβάζουμε ότι κάπου στον κόσμο ένας ακόμη άνθρωπος αυτοπυρπολήθηκε, για να στείλει με το λαμπαδιασμένο σώμα του ένα μήνυμα ασύγκριτης σαφήνειας. Και τον Κώστα Γεωργάκη. Φοιτητές και οι δυο τους, γεννήθηκαν το ίδιο έτος, το 1948, κι έδωσαν τέλος στη ζωή τους με ένα χρόνο διαφορά. Υπέρ ελευθερίας.

Και ποιος σοβαρός άνθρωπος μπορεί να πάρει στα σοβαρά τέτοιες ανησυχίες, θα πείτε εσείς οι αισιόδοξοι. Η Ευρωπαϊκή Ενωση είναι ισχυρή και διαθέτει τα εργαλεία για να αποτρέψει την ανεξέλεγκτη εξάπλωση της άκρας Δεξιάς και την υπονόμευση των φιλελεύθερων-δημοκρατικών αξιών της, θα ισχυριστείτε. Αργά ή γρήγορα, δυνάμεις όπως αυτές που εκφράζει η Ιταλίδα Μελόνι θα συμβιβαστούν και θα ενσωματωθούν μέσα στο δαιδαλώδες σύστημα των μηχανισμών λήψης αποφάσεων της Ε.Ε. Εξάλλου, τα ανταλλάγματα δεν είναι αμελητέα.

Κάθε φάση του κύκλου των επιτοκίων έχει τις δικές της παρενέργειες, προκαλεί τις δικές της αναταράξεις. Σήμερα έχουμε μπει σε απότομα ανοδική φάση. Τι συνεπάγεται αυτή;

Εως πρόσφατα, μια επιχείρηση με υψηλή αξιολόγηση μπορούσε να δανειστεί με επιτόκιο ίσο με το euribor (που στην πράξη ήταν μηδενικό), προσαυξημένο κατά 3-3,5 ποσοστιαίες μονάδες. Τώρα που το euribor κυμαίνεται περί τις 2,5 ποσοστιαίες μονάδες, το κόστος δανεισμού της έχει εκτιναχτεί στο 5,5%-6%.

Οι σχέσεις Ελλάδας - Τουρκίας οξύνονται συνεχώς και πλέον δεν είναι λίγοι εκείνοι που εκτιμούν ότι ένα «θερμό» επεισόδιο είναι πιθανό. Καθώς η Τουρκία ωθεί τα πράγματα στα άκρα, πολλά ερωτήματα προκύπτουν κατά πόσο οι δύο κυβερνήσεις –Ελλάδα και Κύπρος– μπορούν να αντιτάξουν έναν συγκροτημένο πολιτικό και διπλωματικό σχεδιασμό για να αντιμετωπίσουν τις επιδεινούμενες εξελίξεις.