Είναι υπαρκτό το ενδεχόμενο όλη η σύντομη προεκλογική εκστρατεία να εξελιχθεί αποκλειστικά γύρω από το ζήτημα των πυρκαγιών, των ανθρώπινων δραμάτων που προκάλεσαν και των πολιτικών χειρισμών κυβέρνησης και αντιπολίτευσης, και μάλιστα ως προς την επικοινωνιακή τους αποτελεσματικότητα και μόνο. Δεν ξέρω αν κάτι τέτοιο επιδιώκεται συνειδητά από πολιτικά κόμματα και ΜΜΕ ή αν απλώς προκύπτει από την ένταση των στιγμών και την ευκολία "αξιοποίησής" τους με κάποιες γενικότητες και διάφορες φιλάνθρωπες διαθέσεις χωρίς επαύριον.

Τώρα που η οργή καταλάγιασε κάπως, παρά το πένθος που βιώνουμε έντονα, αξίζει να αναλογιστούμε γύρω από πλευρές που αφορούν τη ζωή μας την ίδια. Αυτές τις λίγες μέρες πριν τις εκλογές.

Η Ελλάδα ολόκληρη κάηκε. Περιουσίες καταστράφηκαν. Είναι δύσκολα αναστρέψιμη η τεράστια οικολογική καταστροφή, ο αφανισμός του δασικού μας πλούτου. Και πάνω απ όλα θρηνούμε πολλές ανθρώπινες ζωές. Συνανθρώπους μας που χάθηκαν.

Οι εκλογές της 16ης Σεπτεμβρίου είναι από τις πιο ενδιαφέρουσες της μεταπολίτευσης. Διότι, για πρώτη φορά, κλονίζεται ο κυρίαρχος συσχετισμός των πολιτικών δυνάμεων που παρέμεινε σχεδόν αμετάβλητος από το 74 μέχρι σήμερα. Μια πρώτη ρωγμή του δικομματισμού, που την επισημαίνουν ποικίλες πολιτικές αναλύσεις, την καταγράφουν οι δημοσκοπήσεις και που τη διαισθανόμαστε, μπορεί να αποτυπωθεί στο εκλογικό αποτέλεσμα, εμπλουτίζοντας τις εναλλακτικές πολιτικές προοπτικές.

"Οι πυρκαγιές ήρθαν και ξαναήρθαν πιο φονικές "στην ώρα τους" αλλά τα μέτρα για την προστασία των πολιτών, των δασών και του περιβάλλοντος δεν ήταν στην ατζέντα των "μεταρρυθμίσεων".

Τα αίτια για την πρωτόγνωρη οικολογική καταστροφή από τις πυρκαγιές, που στοίχισε δεκάδες ανθρώπινες ζωές, ξεκλήρισε οικογένειες, κατέστρεψε το βιός τους και μας βύθισε όλους σε ανείπωτη θλίψη, είναι πολλά και σε καμία περίπτωση βέβαια δεν έχουν σχέση με "συνωμοσίες" και "ασύμμετρες απειλές".

Καθώς, καίγοντας ακόμα, πλησιάζει προς το τέλος του το τρομερό φετεινό καλοκαίρι των πυρκαγιών, των πιο καταστροφικών που γνώρισε ποτέ η Ελλάδα, δύο ζητήματα τίθενται επιτακτικά: Πρώτο και πιο επείγον είναι η ανασυγκρότηση των καμένων περιοχών σε νέες βάσεις. Αλλά παράλληλα επιβάλλεται να δρομολογηθούν σε όλη τη χώρα αλλαγές αναγκαίες για να αποτραπούν ανάλογες εφιαλτικές καταστροφές του χρόνου, τα επόμενα χρόνια.

Την ώρα που ο δικομματισμός βρίσκεται αντιμέτωπος με γενικευμένη λαϊκή δυσαρέσκεια, η αριστερά πρέπει "να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων", υπογραμμίζει η Άννα Φιλίνη.Σχολιάζοντας το ενδεχόμενο να μην υπάρξει αυτοδυναμία, η υποψήφια βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ απεύχεται να ακολουθηθεί το "γερμανικό μοντέλο" της συγκυβέρνησης των δύο μεγάλων κομμάτων και θεωρεί ότι η ριζοσπαστική και ανανεωτική αριστερά θα πρέπει να επιδιώξει να "διαμορφώσει το μέλλον του τόπου", μένοντας όμως "σταθερή στο πρόγραμμά της, αλλά και θαρραλέα".